Το μέγα πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει και ο κ. Τσίπρας, εάν ο λαός τον επιλέξει, είναι ότι δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί, όσο και αν το επιθυμεί, όσο και αν η ψήφος του λαού στην ουσία θα σημαίνει εντολή για εκδίωξη της τρόικας. Οι υπογραφές του Μαΐου του 2010 δεσμεύουν και όλους τους επόμενους. Το ΔΝΤ είναι αυτό που είναι, αποτελεί τον ναό του καπιταλισμού και δεν περιμένει κανείς ότι θα συναντήσει έστω και έναν ευαίσθητο γραφειοκράτη. Τα 3,5 χρόνια παρουσίας του στην Ελλάδα φέρθηκε σκληρά -όπως επιτάσσει το καταστατικό του- αλλά σε μερικές περιπτώσεις προσπάθησε το ίδιο να κατεβάσει τον πήχη που σήκωναν επιδεικτικά οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι αποδεικνύονται χειρότεροι των εχθρών μας.
Από την ένταξη της χώρας στον μηχανισμό, δεν είδαμε ούτε μισή πράξη αλληλεγγύης από τους Ευρωπαίους εταίρους, αντίθετα αυτοί ήταν η αιτία για να επιβληθούν τα σκληρότατα μέτρα και να οδηγηθεί ο λαός στη φτώχεια. Η πολιτική τους είναι καταστροφική από την αρχή, και από τη στιγμή που ο τότε πρωθυπουργός δεν έδωσε τη μάχη για να κερδίσει τα αυτονόητα, το παιχνίδι χάθηκε και για όσους επεδίωξαν να κυβερνήσουν στη μνημονιακή Ελλάδα.
Ο σοφός λαός έχει ψωμοτύρι τη φράση «εάν αυτοί είναι οι φίλοι μας, πώς θα είναι οι εχθροί μας». Αυτό ακριβώς συμβαίνει από το 2010. Οι εταίροι μας είναι αυτοί που έχουν γονατίσει στα τέσσερα την πατρίδα μας.
