Προφανώς δεν υπάρχουν μισό εκατομμύριο νεοναζί ιδεολόγοι, υπάρχουν όμως
πολύ περισσότεροι οι οποίοι έχουν ενσωματωμένα συγγενικά ιδεολογήματα
που η επιφανειακή κομματική ταυτότητα τα αποκρύπτει
Είναι πολιτικό κόμμα ή εγκληματική οργάνωση η Χρυσή Αυγή; Αυτό είναι το
ερώτημα που ετέθη δίχως περιστροφές στην ελληνική κοινωνία μετά τη
δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Το ερώτημα πήρε διαστάσεις πολιτικές, νομικές, δικαστικές και είχε
αποτέλεσμα τη σύλληψη βουλευτών της Χρυσής Αυγής με την κατηγορία της
συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση. Κατηγορία βαρύτατη και πρωτοφανής
στα κοινοβουλευτικά χρονικά της χώρας. Οι συλλήψεις των έξι
χρυσαυγιτών βουλευτών δημιούργησε μια σειρά νέων πολιτικών δεδομένων.
Όντως το πολιτικό μας σύστημα βρέθηκε αντιμέτωπο με μια πρωτόγνωρη στα
κοινοβουλευτικά χρονικά πραγματικότητα.
Μια φρικτή πραγματικότητα που όλοι βιώσαμε παρακολουθώντας την αποτρόπαιη κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική δράση ενός ναζιστικού μορφώματος με εγκληματική συμπεριφορά, με αποκορύφωμα τη δολοφονία ενός αντιναζιστή μουσικού, του Παύλου Φύσσα, που συνδέθηκε ευθέως με τη δράση της Χρυσής Αυγής. Στο περιθώριο των έντονων προβληματισμών ετέθη και η ιδεολογική αντιμετώπιση της εγχώριας ναζιστικής εκδοχής.
Εδώ τα πράγματα είναι περισσότερο πολύπλοκα από ό,τι θέλουμε να πιστεύουμε και να παραδεχτούμε, μια και σχετίζονται άμεσα με βαθύτερες συνιστώσες της ελληνικής κοινωνίας που όλοι ευσχήμως αποφεύγουν να θίξουν στην ουσία τους. Είναι το εκλογικό σώμα που ψηφίζει αυτό το απίθανο μόρφωμα νεοναζί ή φασίστες; Με αυστηρούς ιδεολογικούς όρους, όχι. Προφανώς δεν υπάρχουν μισό εκατομμύριο νεοναζί ιδεολόγοι, υπάρχουν όμως πολύ περισσότεροι οι οποίοι έχουν ενσωματωμένα συγγενικά ιδεολογήματα που η επιφανειακή κομματική τους ταυτότητα τα αποκρύπτει.
Έτσι μπορούμε να εξηγήσουμε το ανεξήγητο, ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ΚΚΕ να γίνονται ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, πράγμα αδιανόητο, αν έπαιρνε κανείς στα σοβαρά όχι τις ενδεχόμενες απαξιωμένες πολιτικές των αντίστοιχων κομμάτων, αλλά τον προφανή τους ιδεολογικό πυρήνα. Αυτό δεν είναι και τόσο ανεξήγητο, αν στρέψει κανείς την προσοχή του και αναζητήσει τις ρίζες του πριν από όλα στην εθνοκεντρική μορφή του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να στρέψουμε σοβαρότερα την προσοχή μας σε κυρίαρχες θεωρίες που θεωρούν τον ελληνισμό ως κέντρο του κόσμου, τη φυλετική μας ανωτερότητα ως δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη, την εθνική μας εμμονή ότι πάντα πίσω από κάθε εξωτερική καταστροφή κρύβεται μια ξένη δύναμη που μας υπονομεύει. Σε αυτές και άλλες εμπεδωμένες και ευρείας αποδοχής γραφικότητες βρίσκει ανοικτή την πόρτα η Ακροδεξιά και μπαίνει.
http://www.topontiki.gr/article/59259/Ta-ideologika-ixni-tou-fidiou
Μια φρικτή πραγματικότητα που όλοι βιώσαμε παρακολουθώντας την αποτρόπαιη κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική δράση ενός ναζιστικού μορφώματος με εγκληματική συμπεριφορά, με αποκορύφωμα τη δολοφονία ενός αντιναζιστή μουσικού, του Παύλου Φύσσα, που συνδέθηκε ευθέως με τη δράση της Χρυσής Αυγής. Στο περιθώριο των έντονων προβληματισμών ετέθη και η ιδεολογική αντιμετώπιση της εγχώριας ναζιστικής εκδοχής.
Εδώ τα πράγματα είναι περισσότερο πολύπλοκα από ό,τι θέλουμε να πιστεύουμε και να παραδεχτούμε, μια και σχετίζονται άμεσα με βαθύτερες συνιστώσες της ελληνικής κοινωνίας που όλοι ευσχήμως αποφεύγουν να θίξουν στην ουσία τους. Είναι το εκλογικό σώμα που ψηφίζει αυτό το απίθανο μόρφωμα νεοναζί ή φασίστες; Με αυστηρούς ιδεολογικούς όρους, όχι. Προφανώς δεν υπάρχουν μισό εκατομμύριο νεοναζί ιδεολόγοι, υπάρχουν όμως πολύ περισσότεροι οι οποίοι έχουν ενσωματωμένα συγγενικά ιδεολογήματα που η επιφανειακή κομματική τους ταυτότητα τα αποκρύπτει.
Έτσι μπορούμε να εξηγήσουμε το ανεξήγητο, ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ΚΚΕ να γίνονται ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, πράγμα αδιανόητο, αν έπαιρνε κανείς στα σοβαρά όχι τις ενδεχόμενες απαξιωμένες πολιτικές των αντίστοιχων κομμάτων, αλλά τον προφανή τους ιδεολογικό πυρήνα. Αυτό δεν είναι και τόσο ανεξήγητο, αν στρέψει κανείς την προσοχή του και αναζητήσει τις ρίζες του πριν από όλα στην εθνοκεντρική μορφή του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να στρέψουμε σοβαρότερα την προσοχή μας σε κυρίαρχες θεωρίες που θεωρούν τον ελληνισμό ως κέντρο του κόσμου, τη φυλετική μας ανωτερότητα ως δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη, την εθνική μας εμμονή ότι πάντα πίσω από κάθε εξωτερική καταστροφή κρύβεται μια ξένη δύναμη που μας υπονομεύει. Σε αυτές και άλλες εμπεδωμένες και ευρείας αποδοχής γραφικότητες βρίσκει ανοικτή την πόρτα η Ακροδεξιά και μπαίνει.
http://www.topontiki.gr/article/59259/Ta-ideologika-ixni-tou-fidiou