Στον Περσικό Κόλπο η αραβική άνοιξη δεν πνέει τα λοίσθια. Αν και η
πολιτική αποσταθεροποίηση του Μπαχρέιν δεν έχει προβληθεί σχεδόν καθόλου
από τα δυτικά ΜΜΕ εδώ και τρία σχεδόν χρόνια, δεν σημαίνει ότι δεν
υφίσταται. Το αίτημα για εκδημοκρατισμό της χώρας από την σηιτική
πλειοψηφία προς την σουνιτική πολιτική ελίτ της χώρας παραμένει αμείωτο,
εμπλέκοντας όχι μόνο την πολιτική και δικαστική εξουσία του κρατιδίου
αλλά και την ανησυχία των γειτονικών σουνιτικών και σηιτικών κρατών.
Πρόκειται για άλλο ένα πεδίο γεωπολιτικής σύγκρουσης Σηιτών και Σουνιτών
στον ισλαμικό κόσμο.
Ίσως το Μπαχρέιν να είναι ένα κρατίδιο με μικρό πληθυσμό αλλά έχει για την Δύση μεγάλη γεωπολιτική σημασία με την σηιτική πλειοψηφία να κυβερνάται απολυταρχικά από την σουνιτική ελίτ της χώρας. Το εν λόγω πολιτικό και πληθυσμιακό σχήμα με διαφοροποιήσεις ανησυχεί και τις λοιπές αραβικές χώρες του Περσικού Κόλπου που διαθέτουν σηιτικό πληθυσμό είτε ως πλειονότητα είτε ως μειονότητα. Ιδιαίτερα ανησυχεί την Σαουδική Αραβία στα ανατολικά εδάφη και παράλια της οποίας πλεονεκτεί αριθμητικά το 12% των Σηιτών της χώρας. Και εκεί βρίσκονται τα σημαντικότερα ενεργειακά κοιτάσματα της Σ. Αραβίας. Με αυτόν τον τρόπο ερμηνεύεται και το έκδηλο παρεμβατικό ενδιαφέρον του Ριάντ για τα τεκταινόμενα στο Μπαχρέιν μέσω του Συμβουλίου Συνεργασία του Κόλπου.
Η μη αποκλιμάκωση, και κυρίως εκτόνωση, της κρίσης στο Μπαχρέιν λόγω της ειρηνικής μεθόδου της πολιτικής ανυπακοής των Σηιτών έχει φέρει αποτελέσματα επικοινωνιακής φύσεως για τους Σηίτες των άλλων κρατών του Περσικού Κόλπου. Οι Σηίτες εκεί περιμένουν με έκδηλο ενδιαφέρον το αποτέλεσμα της κρίσης στο Μπαχρέιν ως σημείο αναφοράς για την δική τους κατάσταση. Με δεδομένο ότι η κρίση στο Μπαχρέιν δεν έχει τεθεί υπό έλεγχο από το κράτος, η εν λόγω κρίση αναμένεται να συνεχισθεί προκαλώντας περαιτέρω τριγμούς στην εξουσία των Σουνιτών της περιοχής.
Ίσως η Συρία και η Αίγυπτος, και όχι το Μπαχρέιν, να μονοπωλούν το επικοινωνιακό ενδιαφέρον της Δύσης αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το Μπαχρέιν δεν προκαλεί την ίδια ανασφάλεια στο δυτικό στρατόπεδο. Το αντίθετο, η σημασία που δίνουν το Λονδίνο και η Ουάσινγκτον στο Μπαχρέιν φαίνεται από την επιχειρησιακή δράση και συντονισμό τους στην περιοχή. Εάν η πολύχρονη κρίση στο Μπαχρέιν δεν διευθετηθεί με δίκαιο και ειρηνικό τρόπο σύντομα, τότε η Μανάμα αναμένεται να αποτελέσει το επόμενο χρονικά σημείο, και δημοσιογραφικής, αναφοράς για το μέλλον της σύγκρουσης Σουνιτών και Σηιτών στον Περσικό Κόλπο. Προς το παρόν η Δημοκρατία στο Μπαχρέιν κείται στην Προκρούστεια γεωπολιτική Κλίνη της Δύσης.
http://portal.kathimerini.gr/
Ίσως το Μπαχρέιν να είναι ένα κρατίδιο με μικρό πληθυσμό αλλά έχει για την Δύση μεγάλη γεωπολιτική σημασία με την σηιτική πλειοψηφία να κυβερνάται απολυταρχικά από την σουνιτική ελίτ της χώρας. Το εν λόγω πολιτικό και πληθυσμιακό σχήμα με διαφοροποιήσεις ανησυχεί και τις λοιπές αραβικές χώρες του Περσικού Κόλπου που διαθέτουν σηιτικό πληθυσμό είτε ως πλειονότητα είτε ως μειονότητα. Ιδιαίτερα ανησυχεί την Σαουδική Αραβία στα ανατολικά εδάφη και παράλια της οποίας πλεονεκτεί αριθμητικά το 12% των Σηιτών της χώρας. Και εκεί βρίσκονται τα σημαντικότερα ενεργειακά κοιτάσματα της Σ. Αραβίας. Με αυτόν τον τρόπο ερμηνεύεται και το έκδηλο παρεμβατικό ενδιαφέρον του Ριάντ για τα τεκταινόμενα στο Μπαχρέιν μέσω του Συμβουλίου Συνεργασία του Κόλπου.
Η μη αποκλιμάκωση, και κυρίως εκτόνωση, της κρίσης στο Μπαχρέιν λόγω της ειρηνικής μεθόδου της πολιτικής ανυπακοής των Σηιτών έχει φέρει αποτελέσματα επικοινωνιακής φύσεως για τους Σηίτες των άλλων κρατών του Περσικού Κόλπου. Οι Σηίτες εκεί περιμένουν με έκδηλο ενδιαφέρον το αποτέλεσμα της κρίσης στο Μπαχρέιν ως σημείο αναφοράς για την δική τους κατάσταση. Με δεδομένο ότι η κρίση στο Μπαχρέιν δεν έχει τεθεί υπό έλεγχο από το κράτος, η εν λόγω κρίση αναμένεται να συνεχισθεί προκαλώντας περαιτέρω τριγμούς στην εξουσία των Σουνιτών της περιοχής.
Ίσως η Συρία και η Αίγυπτος, και όχι το Μπαχρέιν, να μονοπωλούν το επικοινωνιακό ενδιαφέρον της Δύσης αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το Μπαχρέιν δεν προκαλεί την ίδια ανασφάλεια στο δυτικό στρατόπεδο. Το αντίθετο, η σημασία που δίνουν το Λονδίνο και η Ουάσινγκτον στο Μπαχρέιν φαίνεται από την επιχειρησιακή δράση και συντονισμό τους στην περιοχή. Εάν η πολύχρονη κρίση στο Μπαχρέιν δεν διευθετηθεί με δίκαιο και ειρηνικό τρόπο σύντομα, τότε η Μανάμα αναμένεται να αποτελέσει το επόμενο χρονικά σημείο, και δημοσιογραφικής, αναφοράς για το μέλλον της σύγκρουσης Σουνιτών και Σηιτών στον Περσικό Κόλπο. Προς το παρόν η Δημοκρατία στο Μπαχρέιν κείται στην Προκρούστεια γεωπολιτική Κλίνη της Δύσης.
http://portal.kathimerini.gr/