Η ποινικοποίηση των επενδύσεων αποτελεί ανεύθυνη πολιτική επιλογή του
Αλέξη Τσίπρα και άκρως επικίνδυνη στρατηγική για τη χώρα. Ο πρόεδρος
του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ωριμάσει και να συμπεριφερθεί ως αρχηγός της
αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν ηγείται πλέον ενός περιθωριακού
κομματικού σχηματισμού. Είναι δυνάμει πρωθυπουργός και ό,τι λέει έχει
σημασία. Αν θέλει και αυτός να ακολουθήσει την πεπατημένη και να
επικρίνει περισσότερα από αυτά που αντικειμενικά επιδέχονται κριτικής,
και να υπόσχεται περισσότερες παροχές από αυτές που μπορεί να δώσει,
είναι δικαίωμά του. Θα κριθεί από τον λαό, που έχοντας την επώδυνη
εμπειρία του πρόσφατου παρελθόντος, αναμένεται ότι θα είναι πιο
αυστηρός. Δεν θα αρκεσθεί σε ανέφικτες παροχολογίες, αλλά θα απαιτήσει
δεσμεύσεις που θα μπορούν να υλοποιηθούν.
Ο κ. Τσίπρας δεν έχει δικαίωμα, στον βωμό ενός κακώς νοουμένου κομματικού συμφέροντος, να θυσιάσει τις οικονομικές προοπτικές και, τελικά, το μέλλον της χώρας. Ως κόμμα μπορεί να τάσσεται κατά των ιδιωτικοποιήσεων, έστω και αν είναι σαφές πως αυτό θα αποβεί εις βάρος της ανάπτυξης της χώρας. Ως αντιπολίτευση μπορεί να επικρίνει την εκάστοτε κυβέρνηση για συγκεκριμένες αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένων και των ιδιωτικοποιήσεων. Το έκανε και ο Γιώργος Παπανδρέου, για την επένδυση της Cosco στον Πειραιά. Και μάλλον εξετέθη.
Ομως, δεν μπορεί να αποτρέπει τους ξένους επενδυτές, όταν όλοι οι οικονομολόγοι, συντηρητικοί και φιλελεύθεροι, συμφωνούν ότι για να ανακάμψει μια χώρα χρειάζονται ιδιωτικές επενδύσεις. Ακόμη και στην κομμουνιστική Κούβα εκσυγχρονίζουν την οικονομία τους μέσω της σταδιακής απελευθέρωσης της παραγωγής από τα αποπνικτικά δεσμά του κράτους, μειώνοντας τον αριθμό των εργαζομένων στο Δημόσιο και εκδίδοντας άδειες για την ανάπτυξη ιδιωτικών επιχειρήσεων. Ο ίδιος ο Φιντέλ Κάστρο αναγνώρισε πριν από λίγο καιρό ότι ο κρατισμός και το λεγόμενο κουβανικό μοντέλο «δεν δουλεύει πλέον ούτε για μας».
Είναι τόσο δύσκολο να παραδεχθεί ο κ. Τσίπρας, και οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς -στην περίπτωση της Ελλάδας και κάποιοι της λαϊκής Δεξιάς- αυτό που αποδέχονται πλέον οι πάντες, τόσο στην καπιταλιστική Δύση όσο και στις χώρες με κομμουνιστικά καθεστώτα, όπως η Κίνα και η Κούβα; Οτι, δηλαδή, ο ιδιωτικός τομέας αποτελεί την ατμομηχανή της οικονομίας και εκεί πρέπει να στραφούμε εάν θέλουμε να βγούμε από την κρίση; Και υπό αυτό το πρίσμα να σταματήσουν να δαιμονοποιούν τις ιδιωτικοποιήσεις; Ακόμη και ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, η οποία πρόσφατα εξήλθε με επιτυχία από το δικό της πρόγραμμα του ΔΝΤ, επισήμανε πριν από λίγους μήνες στον κ. Σαμαρά, ότι «εγώ ξεπέρασα την κρίση με τις αποκρατικοποιήσεις».
Ο κ. Τσίπρας εκτοξεύει απειλές προς πάσα κατεύθυνση τις οποίες θα βρει μπροστά του. Περιγράφει ως «πλιατσικολόγους που θα έρθουν να πάρουν και να κερδοσκοπήσουν όσο μπορούν και με ό,τι μπορούν από τον δημόσιο πλούτο», τους επενδυτές που τόσο έχουμε ανάγκη, και οι οποίοι είναι προφανές ότι θα έρθουν στην Ελλάδα για να αποκομίσουν κέρδη. Τη στιγμή που ο πρωθυπουργός έχει αναγάγει την προσέλκυση επενδύσεων σε προτεραιότητα, και τις αναζητεί σε συναντήσεις με κορυφαίους επιχειρηματίες και επενδυτές, από τη Γουόλ Στριτ μέχρι την Κίνα και το Κατάρ, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τους απειλεί ότι αν επενδύσουν στην Ελλάδα θα χάσουν τα λεφτά τους. Ευχής έργον, να δικαιωθεί η εκτίμηση του επικεφαλής του επενδυτικού κολοσσού Franklin Templeton, την οποία πρόβαλε χθες η γαλλική εφημερίδα Les Echos, ότι «η Ελλάδα είναι το νέο Ελντοράντο και επιστρέφει με νέες ιδέες, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις που προχωρούν, παρά τις αντιδράσεις των συνδικάτων». Και του κ. Τσίπρα, θα πρόσθετα εγώ.
Το να επιμένει ο ηγέτης του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης, και εν δυνάμει πρωθυπουργός, σε διαφανείς διαδικασίες, και να διαμηνύει την πρόθεσή του να θέσει τους Ελληνες ιθύνοντες -πολιτικούς και κρατικούς λειτουργούς- προ των ευθυνών τους, σε περιπτώσεις ατασθαλιών, είναι εύλογο. Αλλά το να απειλεί τους ξένους επενδυτές, είναι πολιτικά ανεύθυνο και εθνικά επικίνδυνο.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_24/10/2013_524624
Ο κ. Τσίπρας δεν έχει δικαίωμα, στον βωμό ενός κακώς νοουμένου κομματικού συμφέροντος, να θυσιάσει τις οικονομικές προοπτικές και, τελικά, το μέλλον της χώρας. Ως κόμμα μπορεί να τάσσεται κατά των ιδιωτικοποιήσεων, έστω και αν είναι σαφές πως αυτό θα αποβεί εις βάρος της ανάπτυξης της χώρας. Ως αντιπολίτευση μπορεί να επικρίνει την εκάστοτε κυβέρνηση για συγκεκριμένες αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένων και των ιδιωτικοποιήσεων. Το έκανε και ο Γιώργος Παπανδρέου, για την επένδυση της Cosco στον Πειραιά. Και μάλλον εξετέθη.
Ομως, δεν μπορεί να αποτρέπει τους ξένους επενδυτές, όταν όλοι οι οικονομολόγοι, συντηρητικοί και φιλελεύθεροι, συμφωνούν ότι για να ανακάμψει μια χώρα χρειάζονται ιδιωτικές επενδύσεις. Ακόμη και στην κομμουνιστική Κούβα εκσυγχρονίζουν την οικονομία τους μέσω της σταδιακής απελευθέρωσης της παραγωγής από τα αποπνικτικά δεσμά του κράτους, μειώνοντας τον αριθμό των εργαζομένων στο Δημόσιο και εκδίδοντας άδειες για την ανάπτυξη ιδιωτικών επιχειρήσεων. Ο ίδιος ο Φιντέλ Κάστρο αναγνώρισε πριν από λίγο καιρό ότι ο κρατισμός και το λεγόμενο κουβανικό μοντέλο «δεν δουλεύει πλέον ούτε για μας».
Είναι τόσο δύσκολο να παραδεχθεί ο κ. Τσίπρας, και οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς -στην περίπτωση της Ελλάδας και κάποιοι της λαϊκής Δεξιάς- αυτό που αποδέχονται πλέον οι πάντες, τόσο στην καπιταλιστική Δύση όσο και στις χώρες με κομμουνιστικά καθεστώτα, όπως η Κίνα και η Κούβα; Οτι, δηλαδή, ο ιδιωτικός τομέας αποτελεί την ατμομηχανή της οικονομίας και εκεί πρέπει να στραφούμε εάν θέλουμε να βγούμε από την κρίση; Και υπό αυτό το πρίσμα να σταματήσουν να δαιμονοποιούν τις ιδιωτικοποιήσεις; Ακόμη και ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, η οποία πρόσφατα εξήλθε με επιτυχία από το δικό της πρόγραμμα του ΔΝΤ, επισήμανε πριν από λίγους μήνες στον κ. Σαμαρά, ότι «εγώ ξεπέρασα την κρίση με τις αποκρατικοποιήσεις».
Ο κ. Τσίπρας εκτοξεύει απειλές προς πάσα κατεύθυνση τις οποίες θα βρει μπροστά του. Περιγράφει ως «πλιατσικολόγους που θα έρθουν να πάρουν και να κερδοσκοπήσουν όσο μπορούν και με ό,τι μπορούν από τον δημόσιο πλούτο», τους επενδυτές που τόσο έχουμε ανάγκη, και οι οποίοι είναι προφανές ότι θα έρθουν στην Ελλάδα για να αποκομίσουν κέρδη. Τη στιγμή που ο πρωθυπουργός έχει αναγάγει την προσέλκυση επενδύσεων σε προτεραιότητα, και τις αναζητεί σε συναντήσεις με κορυφαίους επιχειρηματίες και επενδυτές, από τη Γουόλ Στριτ μέχρι την Κίνα και το Κατάρ, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τους απειλεί ότι αν επενδύσουν στην Ελλάδα θα χάσουν τα λεφτά τους. Ευχής έργον, να δικαιωθεί η εκτίμηση του επικεφαλής του επενδυτικού κολοσσού Franklin Templeton, την οποία πρόβαλε χθες η γαλλική εφημερίδα Les Echos, ότι «η Ελλάδα είναι το νέο Ελντοράντο και επιστρέφει με νέες ιδέες, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις που προχωρούν, παρά τις αντιδράσεις των συνδικάτων». Και του κ. Τσίπρα, θα πρόσθετα εγώ.
Το να επιμένει ο ηγέτης του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης, και εν δυνάμει πρωθυπουργός, σε διαφανείς διαδικασίες, και να διαμηνύει την πρόθεσή του να θέσει τους Ελληνες ιθύνοντες -πολιτικούς και κρατικούς λειτουργούς- προ των ευθυνών τους, σε περιπτώσεις ατασθαλιών, είναι εύλογο. Αλλά το να απειλεί τους ξένους επενδυτές, είναι πολιτικά ανεύθυνο και εθνικά επικίνδυνο.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_24/10/2013_524624
