Ας εξετάσουμε καλόπιστα τα επιχειρήματα του Φ. Κουβέλη. Είναι βέβαιο ότι θεωρεί τον Α. Σαμαρά κακό πρωθυπουργό. Το ίδιο πιστεύουν ο ΣΥΡΙΖΑ, η λοιπή αντιπολίτευση και μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Ζητούν λοιπόν εκλογές για να αλλάξει η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός. Μια προσέγγιση καθαρή, θεσμική και σύμφωνη με τους κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού. Δεν ζητούν συσκέψεις στο Προεδρικό Μέγαρο μέχρι να βγει «λευκός καπνός».
Υπάρχει όμως ακόμη ένα πρόβλημα. Οταν ένας αρχηγός κόμματος προτείνει την «εν πλω» αλλαγή πρωθυπουργού, οφείλει να είναι σαφής και συγκεκριμένος. Ποιον προτείνει για πρωθυπουργό και ποια νέα κυβερνητική πλειοψηφία; Ενας τεχνοκράτης, ένας δικαστικός, ένας χαρούμενος, ένας πικραμένος, ένας τι τέλος πάντων πιστεύει ο Φ. Κουβέλης ότι θα ήταν πιο κατάλληλος στις σημερινές συνθήκες στο Μέγαρο Μαξίμου από τον Α. Σαμαρά; Η συζήτηση για αλλαγή πρωθυπουργού άνευ ονομάτων και διευθύνσεων δεν αποτελεί στάση ευθύνης.
Επιπλέον, ο Φ. Κουβέλης εκτός από τον στόχο όφειλε να μας υποδείξει και τον τρόπο επίτευξής του. Αλλαγή πρωθυπουργού σήμερα μπορεί να υπάρξει μόνο με άρση της εμπιστοσύνης του ΠΑΣΟΚ προς το πρόσωπο του Α. Σαμαρά. Μόνο που ακόμη και χθες από τη Θεσσαλονίκη ο Ευ. Βενιζέλος διεμήνυσε ότι στηρίζει την κυβέρνηση με όλα τα μέσα. Ποιος είναι ο άλλος τρόπος; Η αποσκίρτηση μεμονωμένων βουλευτών της πλειοψηφίας, έτσι ώστε η κυβέρνηση να χάσει τη «δεδηλωμένη» στη Βουλή. Φαντάζομαι ότι δεν είναι στο μυαλό του Φ. Κουβέλη η υιοθέτηση μιας παρόμοιας πρακτικής, η οποία είναι βέβαιο ότι θα ξανατοποθετήσει τη χώρα στον φαύλο κύκλο της πολιτικής κρίσης και της δημοκρατικής «ανωμαλίας».
Φοβάμαι ότι ο Φ. Κουβέλης κάνει ένα ακόμη λάθος. Παρόμοιο με αυτό που έκανε ο σημερινός του... στόχος, δηλαδή ο Α. Σαμαράς, όταν πίεζε τον Γ. Παπανδρέου να φύγει δεχόμενος ακόμη και «βοηθούς κηπουρού» για τη θέση του πρωθυπουργού. Ευτυχώς τότε η τύχη μάς λυπήθηκε και αντ' αυτών προέκυψε ο Λ. Παπαδήμος. Είναι όμως ανάγκη συνέχεια να προκαλούμε την τύχη μας;
