Σήμερα επαναλαμβάνεται με μεγαλύτερη σαφήνεια αυτό που είχε διαπιστωθεί την άνοιξη του 2011 στην επέμβαση στη Λιβύη. Δεν υπάρχει διχασμός στην Ευρώπη γιατί απλούστατα η πολιτική ενοποίηση της Γηραιάς Ηπείρου έχει παγώσει, με τη Γερμανία να μην επείγεται για ουσιαστικά βήματα στην κοινή Εξωτερική και Αμυντική Πολιτική, βήματα που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν προηγούμενο για μια ομοσπονδιακή μετεξέλιξη της Ευρωζώνης.
Ετσι σήμερα το Βερολίνο είναι ευχαριστημένο με την αποστασιοποίησή του από την κρίση στη Συρία, στην οποία δεν θεωρεί ότι διακυβεύονται ζωτικά γερμανικά συμφέροντα. Δεν δείχνει ούτε υπερβάλλοντα ζήλο στήριξης των αμερικανικών επιλογών, αλλά ούτε και κινητοποιείται εναντίον μιας μονομερούς αμερικανικής παρέμβασης που θα παρακάμπτει τον ΟΗΕ. Ακόμη περισσότερο δεν ενοχλείται από την ανοικτή συστράτευση της Βρετανίας και της Γαλλίας. Σε ό,τι δε αφορά το Παρίσι η Γερμανία δεν δείχνει να απασχολείται με την προσπάθεια της Γαλλίας να κατοχυρώσει θέση και ρόλο πολιτικοστρατιωτικής πρωτοκαθεδρίας στους συσχετισμούς της ΕΕ.
Εναντίον των ΗΠΑ το 2003 με επιλογή του Σρέντερ και σιωπηλός παρατηρητής σήμερα με επιλογή της Μέρκελ, η Γερμανία δηλώνει με τον πιο σαφή τρόπο ότι η εξωτερική της πολιτική έχει εθνικές προτεραιότητες που δεν επιτρέπουν πλέον τοποθετήσεις είτε με ευρωπαϊκά είτε με ατλαντικά κριτήρια.Δίχως αμφιβολία η αδράνεια και η απουσία της Γερμανίας στην κρίση της Συρίας είναι εξίσου αν όχι πιο βαρύνουσα από την ατυχήσασα συμπαράταξη του Λονδίνου και τη χωρίς επιφυλάξεις συστράτευση της Γαλλίας με τις ΗΠΑ.
kapopoulos@pegasus.gr-ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
