«Εχουν ένα πάθος με τη Σπάρτη οι
Χρυσαυγίτες, ίσως με την ιδέα ότι ο εις λακωνικόν -άκος αρχηγός τους
τυγχάνει μετεμψύχωση Λακεδαιμονίου βασιλέως.
Η Αθήνα δεν τους πολυσυγκινεί. Αδυνατούν να χωνέψουν τους
Κλεισθένηδες, τους Σόλωνες και την απαράδεκτη επινόησή τους: τη
Δημοκρατία. Και από τα της Σπάρτης, πάντως, ό,τι μπορούν καταλαβαίνουν
κι ό,τι θέλουν.Τα σπαρτιατικά που τους εξερεθίζουν είναι ο Καιάδας, η ξενηλασία
και η κρυπτεία, δηλαδή τα φαντάσματα που σκάρωσε ο νους τους για την
κρυπτεία (που τάχα την αναβιώνουν όποτε μαχαιρώνουν αλλοδαπούς), την
ξενηλασία (στη Σπάρτη, πάντως, ο Παυσανίας βρήκε ναό και του Ξενίου Διός
και της Ξενίας Αθηνάς) και τον Καιάδα.
Με παρανάγνωση και παραμετάφραση των γραφών και νόθευση των πηγών (πετάνε μέσα τους τα λύματα της απαιδευσίας τους), έφτιαξαν ένα σκάρτο είδωλο και το προσκυνούν σαν αληθινό.
Είναι απορίας άξιο, ωστόσο, πώς δεν έχουν στήσει ακόμα μια άλλου τύπου γιορτούλα στο σπηλαιοβάραθρο του Ταΰγετου που θρυλείται πως είναι ο Καιάδας: Να πάνε εκεί και να απορρίψουν τελετουργικώς εντός του σπηλαιοβαράθρου ομοιώματα "σκουπιδανθρώπων" - σκούρων, τσιγγάνων, αναπήρων, ομοφυλοφίλων, οροθετικών, Εβραίων. Και όποιων άλλων βδελύσσεται και μισεί η φαιά, φαιότατη ουσία τους».
Με παρανάγνωση και παραμετάφραση των γραφών και νόθευση των πηγών (πετάνε μέσα τους τα λύματα της απαιδευσίας τους), έφτιαξαν ένα σκάρτο είδωλο και το προσκυνούν σαν αληθινό.
Είναι απορίας άξιο, ωστόσο, πώς δεν έχουν στήσει ακόμα μια άλλου τύπου γιορτούλα στο σπηλαιοβάραθρο του Ταΰγετου που θρυλείται πως είναι ο Καιάδας: Να πάνε εκεί και να απορρίψουν τελετουργικώς εντός του σπηλαιοβαράθρου ομοιώματα "σκουπιδανθρώπων" - σκούρων, τσιγγάνων, αναπήρων, ομοφυλοφίλων, οροθετικών, Εβραίων. Και όποιων άλλων βδελύσσεται και μισεί η φαιά, φαιότατη ουσία τους».
