Τα παραπάνω προαπαιτούμενα δείχνουν πόσο δύσκολη θα είναι η διαπραγμάτευση ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και τη Μόσχα κατ' αρχήν: Ισχυρή διεθνής στρατιωτική παρουσία στη Συρία έστω και με το πρόσχημα της προστασίας των ελεγκτών προϋποθέτει συμφωνία των μεγάλων δυνάμεων για το μέλλον της χώρας αλλά και για τη στάση της διεθνούς στρατιωτικής δύναμης σε περίπτωση νέας ανάφλεξης των συγκρούσεων.
Οσο προχωρούμε στην υλοποίηση της καταστροφής των χημικών υπό διεθνή στρατιωτική προστασία τα ερωτηματικά πληθαίνουν: Μια εκεχειρία που θα καθήλωνε τις αντίπαλες πλευρές στις σημερινές τους θέσεις δεν θα ήταν στην πραγματικότητα μια ντε φάκτο διαίρεση της χώρας;
Με δυο λόγια η προστασία και η ασφάλεια των ελεγκτών που θα αποσταλούν στη Συρία για την καταστροφή των αποθεμάτων σε χημικά όπλα μπορεί να οδηγήσει σε επί τόπου χερσαία εμπλοκή μιας διεθνούς στρατιωτικής δύναμης σε έναν πόλεμο που έχει πάρει πλέον θρησκευτικό και κοινοτικό χαρακτήρα.
Μέχρι να διαμορφωθεί μια ευρύτερη σύγκλιση ΗΠΑ -Ρωσίας για το μέλλον της Συρίας οι πρωταγωνιστές της σύγκρουσης και κυρίως η ετερόκλητη ηγεσία των αντικαθεστωτικών που έχασε τα όποια οφέλη μιας αμερικανικής πυραυλικής επίθεσης θα κάνουν ό,τι μπορούν για να βελτιώσουν τη θέση τους.
Σε κάθε περίπτωση η πρόκληση δεν είναι τεχνική -η ικανότητα δηλαδή εντοπισμού και καταστροφής όλων των χημικών όπλων στη Συρία, μια στόχευση που είναι εξωπραγματική- αλλά πολιτική, κατά πόσον δηλαδή Ουάσιγκτον και Μόσχα δίνουν προτεραιότητα στο πάγωμα μιας σύγκρουσης που κινδυνεύει να προκαλέσει ένα ανεξέλεγκτο περιφερειακό ντόμινο αποσταθεροποίησης. Η μακρά διαπραγμάτευση ΗΠΑ-Ρωσίας για τη Συρία πιστοποιεί, αν μη τι άλλο, ότι και οι δύο πλευρές έχουν συναίσθηση του παραπάνω κινδύνου. ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ-kapopoulos@pegasus.gr
