καθημερινά βιώνουν την εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στην Δύση και την Ανατολή.Ζούμε σε μια χώρα που ο Εμφύλιος συνεχίζεται ακόμη απλά αλλάζει μορφές και πεδία, σε μία χώρα που άπαντες επιθυμούν την κατασκευή νέων διαχωριστικών γραμμών και εργάζονται συστηματικά πάνω σε αυτό., που τα πολιτικά κόμματα συνεχίζουν να είναι υποταγμένα στην εκτρωματική λογική που συνθέτουν οι αναμνήσεις απο τα Σοβιέτ και απο το Μωραϊτικόν σύστημα.
Μέσα σε αυτή την λογική και η Δεξιά και ο Κύριος πολιτικός της φορέας η Ν.Δ. ζεί τον δικό της δυαδικό διχασμό Κάθε μέρα λοιπόν βρισκόμαστε μπροστά στα όσα καταθέτει η λεγόμενη εκσυγχρονιστική της τάση η οποία και έχει επαφή με τη σύγχρονη πραγματικότητα, και αναγνωρίζει τις ευθύνες του
χώρου στα προβλήματα του τόπου, και θέτει ρεαλιστικούς πολιτικούς
στόχους που χαρακτηρίζουν το χώρο αυτό. Εχουμε την παλαιοκομματική Δεξιά την εμποτισμένη με τον Επαρχιωτισμό, την γαλουχημένη με μια στρεβλή έκδοση πατριωτισμού, την πνιγμένη στα εμφυλιακά και μετεμφυλιακά σύνδρομα, την εμποτισμένη με λογικές εθνισμού , η οποία θεωρεί ότι μία επιστροφή στο ένδοξο χθές θα δώσει λύση στα προβλήματα του σημερα.Φυσικά ένδοξο χθές δεν υπάρχει, γιατί η ιστορική προσέγγιση γίνεται μέσα απο τέτοια φίλτρα που παράγουν σοβαρές παραμορφώσεις.
Εάν λοιπόν, ο Κος Σαμαράς, η Ηγετική ομάδα της Ν.Δ. η οποία και δυστυχώς είναι απομονωμένη απο το Κόμμα και την λαϊκή βάση επιθυμεί να γκρεμίσει την διαχωριστική αυτή γραμμή τότε επιθυμεί να πραγματώσει και τις εξαγγελίες του. Πολιτικός Άνδρας είναι αυτό που εξαγγέλλει τις μεταρρυθμίσεις, Πολιτικός Ηγέτης αυτός που τις πραγματώνει βλέποντας σήμερα αυτό που όλοι οι άλλοι θα δούν αύριο. Σε διαφορετική περίπτωση θα τελειώσει τον πολιτικό του βίο με ένα τραγικό τρόπο. Μην ξεχνάμε πως πρόκειται για ένα πολιτικό πρόσωπο που δεν έχει διστάσει να έρθει σε ρήξεις με το κάθε λογής κατεστημένο εντός Ελλάδας απο πολύ νωρίς.
Το δίλημμα λοιπόν είναι καθαρό με την παρωχημένη λογική της διαχείρισης κερδίζεις χρόνο πολιτικό, διατηρείς το όποιο πολιτικό σου κύρος και κατοχυρώνεις την υστεροφημία σου με τα πολιτικά σου οράματα προδομένα. Αν καταργήσεις την διαχωριστική γραμμή ξεπερνάς τα όρια του πολιτικο-ιδεολογικού χώρου και
ανοίγεις προοπτικές για το μέλλον του τόπου και ολάκερου του Ελληνισμού.
Στην δεύτερη επιλογή δεν έχει να βασιστεί στους θεσμούς του Ελληνικού κράτους οι οποίοι και αναχρονιστικοί είναι και αναπαράγουν την καχεκτικότητα του δημοκρατικού πολιτικού μας συστήματος.Δεν επιτρέπουν δε και την διαμόρφωση οράματος και
στόχων που να οδηγούν την κοινωνία και τη χώρα μπροστά πόσο δε να πραγματωθούν.Εχει να βασιστεί σε πολύ λίγους , το τι έπραξαν οι λίγοι όμως είναι καταγεγραμμένο στην Ελληνική Ιστορία. Οπως και το τι έπραξαν ηγέτες που κέρδισαν μέσα απο μεγάλο αγώνα την λαική αναγνώριση σε ολάκερη την υφήλιο
Αν ακολουθηθεί η πρώτη επιλογή απλά θα έχει δοξαστεί απο το μερικόν και όχι απ οτο όλον και τότε πάλι οι ολίγοι θα ξεκινήσουν ως όρισε η μοίρα τούτη της φυλής, στρέπτοντες τα μάτια συνεχίζοντες την πορεία τους χωρίς να σκοτεινιάσει η ματιά του, χωρίς να λυγίσει το βλέμμα τους και χωρίς να πάρουν παραμάσχαλα την κεφαλή που με τόσο κόπο την σήκωσαν στον ξάγναντο μην περιμένοντες καμιά δικαίωση απο πουθενά απλά υπηρετώντες τα οράματα τις ιδέες τις αξίες ως τους παραδόθηκαν κι ας οι "Μήδοι " διαβούν για μαι ακόμη φορά
