«ΝΤΙΣΚΟΤΕΚ» ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΡΑΥΓΕΣ Βασανιστήρια με υπόκρουση...Χούλιο Ιγκλέσιας στη δικτατορία του Πινοσέτ

Διάφορα μουσικά κομμάτια -μεταξύ των οποίων τραγούδια του Χούλιο Ιγκλέσιας-, τα οποία ακούγονταν στη διαπασών, χρησιμοποιήθηκαν στα βασανιστήρια κατά την δικτατορία του Αουγκούστο Πινοσέτ, σύμφωνα με μία βρετανική έρευνα, η οποία δόθηκε σήμερα στην δημοσιότητα με αφορμή την 40ή επέτειο από το πραξικόπημα του Χιλιανού δικτάτορα.

Η μουσική του Ισπανού τραγουδιστή Ιγκλέσιας, αλλά και η μουσική από την ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ "Κουρδιστό Πορτοκάλι" ή το τραγούδι του Τζορτζ Χάρισον "My Sweet Lord" αναπαράγονταν συνεχώς ώστε οι κρατούμενοι να "σπάσουν" ψυχολογικά, δήλωσε η Κάτια Τσόρνικ, ερευνήτρια του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ.
Στηριζόμενη σε μαρτυρίες πρώην κρατουμένων και ενός μέλους των μυστικών υπηρεσιών της Χιλής υπό τον Πινοσέτ, κατά την δικτατορία του οποίου έχασαν την ζωή τους 3.200 άνθρωποι, 38.000 υπέστησαν βασανιστήρια και εκατοντάδες εξαφανίστηκαν, η Τσόρνικ ρίχνει φως σε μια πρακτική την οποία κατηγορείται τακτικά ότι χρησιμοποιεί σήμερα ο αμερικανικός στρατός.
"Στη διαπασών για ολόκληρες ημέρες, δημοφιλή τραγούδια χρησιμοποιούνταν για να προκαλέσουν ψυχικές και σωματικές βλάβες", διευκρίνισε η Κάτια Τσόρνικ.
Ένας πρώην κρατούμενος διηγείται πως οι δεσμοφύλακές του συνήθιζαν να τραγουδούν το "Gigi l'Amoroso" της Δαλιδά, προτού τον πάνε για ανάκριση και τον βασανίσουν υπό τους ήχους του ιδίου τραγουδιού.

"Ένα κέντρο βασανιστηρίων (...) ονομαζόταν 'η ντισκοτέκ' από τους πράκτορες. Η μουσική εξυπηρετούσε επίσης στο να καλύπτονται οι κραυγές των κρατουμένων", πρόσθεσε η Τσόρνικ, απαντώντας σε ερώτηση που της έκανε το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
"Μουσική ακουγόταν 24 ώρες το 24ωρο. Άνοιγαν το ραδιόφωνο και έπαιζε ο,τιδήποτε ήταν της μόδας. Στα στρατόπεδα κρατουμένων, έβαζαν στρατιωτικά εμβατήρια για να μας κάνουν να περπατάμε με βηματισμό και μας υποχρέωναν να τραγουδάμε", επιβεβαίωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Κάρλος Ρέγες, ένας Χιλιανός φωτογράφος κάτοικος του Λονδίνου, ο οποίος είχε φυλακιστεί για δύο χρόνια την περίοδο της δικτατορίας του Πινοσέτ.
Ωστόσο η μουσική έδινε την ίδια ώρα δύναμη στους κρατούμενους να αντέξουν και να βρουν το θάρρος να αντιμετωπίσουν τις ταπεινώσεις που υφίσταντο, σύμφωνα με την δρ. Τσόρνικ, η οποία αναφέρθηκε κυρίως στην δημιουργία μιας χορωδίας στο Τρες Άλαμος, ένα από τα κέντρα κράτησης στο Σαντιάγο.
"Η μουσική ένωσε τους κρατούμενους καθώς ήταν ένα μέσο για να αντιμετωπίσουν τα τρομερά τους βάσανα. Αποτελούσε επίσης μια μαρτυρία. Πολλοί κρατούμενοι επισήμως δεν υπήρχαν πια και προορίζονταν για να εξαφανιστούν χωρίς να αφήσουν ίχνη. Τα τραγούδια τους βοηθούσαν να θυμηθούν ότι υπήρχαν, όπως επίσης και να θυμηθούν σε τι πίστευαν", συμπλήρωσε η ερευνήτρια.
http://www.ethnos.gr/

ΑΛΙΕΝΤΕ: Ο πρόεδρος που πέθανε πολεμώντας - 40 χρόνια απο το πραξικόπημα

Ήταν 11 Σεπτεμβρίου 1973 όταν ο στρατηγός Αγκούστο Πινοσέτ μαζί με παραστρατιωτικές ομάδες εισέβαλε στο προεδρικό μέγαρο, έριξε τον Σαλβαδόρ Αλιέντε και οδήγησε τη Χιλή στα 17 πιο μαύρα χρόνια της ιστορίας της. Ο... μύθος λέει ότι ο Αλιέντε αυτοκτόνησε πριν τον συλλάβει ο στρατός του Πινοσέτ με ένα όπλο που λέγεται πως του είχε δωρίσει ο Φιντέλ Κάστρο. 

 Ακολουθεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Μαζικές εκτελέσεις, άγρια βασανιστήρια, συλλήψεις. 

Οδηγούσαν τους... αντιφρονούντες σε στάδιο του Σαντιάγο. Είτε τους εκτελούσαν είτε τους βασάνιζαν. 
Όσοι εκτελούνταν, τους έβαζαν σε αεροπλάνα και τους πετούσαν στη θάλασσα. Χιλιάδες δολοφονήθηκαν. Χιλιάδες εξαφανίστηκαν από προσώπου γης.



Μόλις πρόσφατα η κυβέρνηση παραδέχτηκε πως το καθεστώς Πινοσέτ «εξαφάνισε» κάπου στον ωκεανό τα θύματά της. 

Οι «εξαφανισμένοι» θα είναι πάντα η ανοιχτή πληγή της Χιλής. 

Και φτάνουμε στη συγκλονιστική διαμαρτυρία της Τρίτης. Με αφορμή τη συμπλήρωση 40 ετών από το πραξικόπημα που έφερε τη 17ετή χούντα του Πινοσέτ, Χιλιανοί αποφάσισαν να ξαπλώσουν στους δρόμους του Σαντιάγο και να σχηματίζουν μια ανθρώπινη αλυσίδα. 

Ήταν ο δικός τους φόρος τιμής για όλους εκείνους που είτε πολέμησαν είτε όχι το πραξικόπημα, ο Πινοσέτ τους εξαφάνισε για πάντα. Χωρίς αντίο, χωρίς γιατί.  http://www.onalert.gr/stories/aliente-o-proedros-pou-pethane-polemontas