Δεν είναι σαφές τι επιδιώκουν
οι ΗΠΑ με την αναμενόμενη στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία. Να
τιμωρήσουν τον Ασαντ; Να τον αποδυναμώσουν και να τον οδηγήσουν σε μια
«συμβιβαστική λύση»; ʼΗ να τον ανατρέψουν; Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή
του «βλέποντας και κάνοντας»... Βέβαια όλα αυτά συνιστούν την απόλυτη
συνταγή της αποτυχίας, από κάθε άποψη, στρατιωτική ή πολιτική.
Αν ανατρέψουν τον Ασαντ, μάλλον χειρότερη λύση θα επικρατήσει στη Συρία. Αν απλά τον «τιμωρήσουν» χωρίς άμεσες συνέπειες, μάλλον θα βγει ενισχυμένος το επόμενο διάστημα. Πάντως όταν μία «υπερδύναμη» δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει να πετύχει ή απλά ο ηγέτης της έχει ως κίνητρο των ενεργειών του το «γόητρο» μόνο της υπερδύναμης, καλύτερα να μην κάνει τίποτα... Ιδίως όταν μετά την αρνητική εμπειρία στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ οι ΗΠΑ είναι σε φάση αναδίπλωσης (ψυχολογική, στρατιωτική, οικονομική) παρά τις φωνές διάφορων φανατικών, που δεν έχουν αντιληφθεί την αλλαγή εποχής για τις ΗΠΑ.
Το δεύτερο σημείο έχει σχέση με τη διεθνή νομιμότητα. Δεν μπορεί κανείς έστω και για «ανθρωπιστικούς λόγους» (χρήση χημικών όπλων) να παραβιάζει τις διαδικασίες του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας, ακόμα κι αν οι διαδικασίες του είναι «αργές» ή «αμφισβητήσιμες».
Ιδίως όταν οι «πρωτοβουλίες» λαμβάνονται στο όνομα του «διεθνούς δικαίου» και της «ηθικής» και ιδίως όταν δεν υπάρχουν ακόμα απολύτως σαφείς αποδείξεις για το «ποιος ευθύνεται» για τη χρήση των χημικών όπλων. Η απόφαση του βρετανικού Κοινοβουλίου υπήρξε «κόλαφος»...
Το τρίτο στοιχείο έχει σχέση με την πολύπλοκη ουσία των αντιθέσεων στον ισλαμικό χώρο της Μέσης Ανατολής, όπου όλο και περισσότερο διαλύονται οι αυταπάτες για την «Αραβική Ανοιξη»... Στην πραγματικότητα πέρα από τις ισχυρές ενδοϊσλαμικές συγκρούσεις, αλλά και παράλληλα με αυτές, αναπτύσσονται αντιφατικές πολιτικές συμμαχίες με μόνιμο σχεδόν φόντο την αντιπαράθεση μεταξύ αυταρχικών καθεστώτων με κοσμικές πολιτικές αναφορές και φανατικών ισλαμιστικών κινημάτων. Δυστυχώς, δεν έχουν αναπτυχθεί -όπως προκύπτει- ισχυροί κοινωνικοί όροι για τη σταθεροποίηση δημοκρατικών καθεστώτων. Και βέβαια, δεν... εισάγονται!
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι ΗΠΑ και ο δυτικός κόσμος «πληρώνουν» τη μακροχρόνια αδυναμία τους να επιβάλουν στο Ισραήλ μια λύση στο παλαιστινιακό ζήτημα με τη συγκρότηση παλαιστινιακού κράτους. Σήμερα οι ΗΠΑ και η Δύση έχουν πλέον πολύ μικρότερη ισχύ, ενώ τα φανατικά ισλαμιστικά κινήματα, αντί να ανακοπούν με ισορροπημένες πολιτικές λύσεις έγκαιρα, σήμερα έχουν «φουντώσει»...
Το τέταρτο στοιχείο, είναι οι γεωπολιτικές επιπτώσεις στην ευρύτερη περιοχή και στην Ελλάδα. Η αποσταθεροποίηση από κάθε άποψη δεν μας συμφέρει (αύξηση τιμής καυσίμων, εκμετάλλευση εθνικών κοιτασμάτων, κύμα προσφύγων, επιρροή στον τουρισμό, κίνδυνοι αντιποίνων κλπ.) ούτε η άμεση εμπλοκή μας στις επιχειρήσεις μας βοηθάει σε τίποτα. Η Ελλάδα πρέπει να επιμείνει σε πολιτικές λύσεις της κρίσης. Η ένταξή μας σε «τόξα» ή «μέτωπα» δεν θα έχει ως αποτέλεσμα - μεσομακροπρόθεσμα- τη γεωπολιτική αναβάθμισή μας. Αυτή μπορεί να γίνει μόνο με σώφρονα αξιοποίηση των πλεονεκτη-μάτων μας στον ευρύτερο χρόνο...
Αν ανατρέψουν τον Ασαντ, μάλλον χειρότερη λύση θα επικρατήσει στη Συρία. Αν απλά τον «τιμωρήσουν» χωρίς άμεσες συνέπειες, μάλλον θα βγει ενισχυμένος το επόμενο διάστημα. Πάντως όταν μία «υπερδύναμη» δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει να πετύχει ή απλά ο ηγέτης της έχει ως κίνητρο των ενεργειών του το «γόητρο» μόνο της υπερδύναμης, καλύτερα να μην κάνει τίποτα... Ιδίως όταν μετά την αρνητική εμπειρία στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ οι ΗΠΑ είναι σε φάση αναδίπλωσης (ψυχολογική, στρατιωτική, οικονομική) παρά τις φωνές διάφορων φανατικών, που δεν έχουν αντιληφθεί την αλλαγή εποχής για τις ΗΠΑ.
Το δεύτερο σημείο έχει σχέση με τη διεθνή νομιμότητα. Δεν μπορεί κανείς έστω και για «ανθρωπιστικούς λόγους» (χρήση χημικών όπλων) να παραβιάζει τις διαδικασίες του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας, ακόμα κι αν οι διαδικασίες του είναι «αργές» ή «αμφισβητήσιμες».
Ιδίως όταν οι «πρωτοβουλίες» λαμβάνονται στο όνομα του «διεθνούς δικαίου» και της «ηθικής» και ιδίως όταν δεν υπάρχουν ακόμα απολύτως σαφείς αποδείξεις για το «ποιος ευθύνεται» για τη χρήση των χημικών όπλων. Η απόφαση του βρετανικού Κοινοβουλίου υπήρξε «κόλαφος»...
Το τρίτο στοιχείο έχει σχέση με την πολύπλοκη ουσία των αντιθέσεων στον ισλαμικό χώρο της Μέσης Ανατολής, όπου όλο και περισσότερο διαλύονται οι αυταπάτες για την «Αραβική Ανοιξη»... Στην πραγματικότητα πέρα από τις ισχυρές ενδοϊσλαμικές συγκρούσεις, αλλά και παράλληλα με αυτές, αναπτύσσονται αντιφατικές πολιτικές συμμαχίες με μόνιμο σχεδόν φόντο την αντιπαράθεση μεταξύ αυταρχικών καθεστώτων με κοσμικές πολιτικές αναφορές και φανατικών ισλαμιστικών κινημάτων. Δυστυχώς, δεν έχουν αναπτυχθεί -όπως προκύπτει- ισχυροί κοινωνικοί όροι για τη σταθεροποίηση δημοκρατικών καθεστώτων. Και βέβαια, δεν... εισάγονται!
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι ΗΠΑ και ο δυτικός κόσμος «πληρώνουν» τη μακροχρόνια αδυναμία τους να επιβάλουν στο Ισραήλ μια λύση στο παλαιστινιακό ζήτημα με τη συγκρότηση παλαιστινιακού κράτους. Σήμερα οι ΗΠΑ και η Δύση έχουν πλέον πολύ μικρότερη ισχύ, ενώ τα φανατικά ισλαμιστικά κινήματα, αντί να ανακοπούν με ισορροπημένες πολιτικές λύσεις έγκαιρα, σήμερα έχουν «φουντώσει»...
Το τέταρτο στοιχείο, είναι οι γεωπολιτικές επιπτώσεις στην ευρύτερη περιοχή και στην Ελλάδα. Η αποσταθεροποίηση από κάθε άποψη δεν μας συμφέρει (αύξηση τιμής καυσίμων, εκμετάλλευση εθνικών κοιτασμάτων, κύμα προσφύγων, επιρροή στον τουρισμό, κίνδυνοι αντιποίνων κλπ.) ούτε η άμεση εμπλοκή μας στις επιχειρήσεις μας βοηθάει σε τίποτα. Η Ελλάδα πρέπει να επιμείνει σε πολιτικές λύσεις της κρίσης. Η ένταξή μας σε «τόξα» ή «μέτωπα» δεν θα έχει ως αποτέλεσμα - μεσομακροπρόθεσμα- τη γεωπολιτική αναβάθμισή μας. Αυτή μπορεί να γίνει μόνο με σώφρονα αξιοποίηση των πλεονεκτη-μάτων μας στον ευρύτερο χρόνο...
