Ο Μπάνταρ Μπιν Σουλτάν, πολύ έμπειρος και διαπλεκόμενος με μυστικές υπηρεσίες, βγήκε παγανιά στην περιοχή
Το «κεφάλι του φιδιού». Ετσι είχε
βαφτίσει ο αείμνηστος Τζορτζ Χαμπάς, ο ηγέτης των αριστερών ανταρτών
στην Παλαιστίνη, τη Σαουδική Αραβία. Η συμμαχία Σαουδικής Αραβίας και
ΗΠΑ αν δεν είναι ισοδύναμη με την αντίστοιχη του Ισραήλ, είναι ένα μόνο
σκαλοπάτι πιο κάτω. Ετσι, όταν δεν μπορεί το Ισραήλ και η πολεμική του
μηχανή να εξυπηρετεί τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή,
αναλαμβάνει η Σαουδική Αραβία.
Το Κατάρ, βλέποντας τη δυναμική κίνηση των αραβικών μαζών από
την Τυνησία μέχρι την Αίγυπτο και άλλες αραβικές χώρες, σκέφτηκε ότι
συμμαχώντας με το διεθνές κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων (Α.Μ.) μπορεί
να κατακτήσει μια παρόμοια θέση στον αμερικανικό οίκο. Υπολόγισε ότι θα
εξασφάλιζε μια ισοδύναμη θεαματική είσοδό του στον οίκο αυτό, αν σε
συμμαχία με το ισχυρό κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων της Συρίας
ανέτρεπε το καθεστώς του Ασαντ. Ενα καθεστώς που αποτελεί το μεγαλύτερο
εμπόδιο για τον πόλεμο εναντίον του Ιράν και ταυτόχρονα τη σοβαρότερη
απειλή για την ασφάλεια στο Ισραήλ.
Οταν απέτυχαν το Κατάρ και το κίνημα των Α.Μ. να ανατρέψουν τον Ασαντ στη Συρία (παρά τη χρηματοδότηση, παροχή στρατιωτικού εξοπλισμού και πολιτική κάλυψη), μπήκε στο παιχνίδι η Σαουδική Αραβία. Πριν από ένα χρόνο, πήρε το «φάκελο Συρία» και τον έδωσε σ' έναν άνθρωπο διαπλεκόμενο με σχεδόν όλες τις μυστικές υπηρεσίες, τον Μπάνταρ Μπιν Σουλτάν. Εναν άνθρωπο που μπορεί να στρατολογεί μουτζαχεντίν απ' όλο τον κόσμο, αλλά στο τέλος φέρνει την καταστροφή. Οπως έγινε στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ.
Η σαρωτική επέλαση του στρατού του Ασαντ και της Χεζμπολάχ, στις αρχές Ιουνίου του 2013, στο νομό Χομς και ειδικά στο προπύργιο των «αντικαθεστωτικών ενόπλων», στην πόλη Αλ Κονασαΐρ, η ταυτόχρονη εξέγερση των Τούρκων στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης και σε άλλες 50 πόλεις, αλλά και η επανάσταση των εκατομμυρίων στις 30 Ιουνίου στην Αίγυπτο, που οδήγησε στην ανατροπή του καθεστώτος των Αδελφών Μουσουλμάνων, παράλληλα με τη ραγδαία πτώση της δημοτικότητάς τους στην Τυνησία, ήταν εξελίξεις που χτύπησαν συναγερμό τόσο στη Σαουδική Αραβία όσο και στις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Το διπλό μήνυμα που έστειλαν τα μέτωπα αυτά ήταν, πρώτον, ότι κινδύνευε άμεσα με κατάρρευση όλο το σχέδιο της ανατροπής του συριακού καθεστώτος, συμμάχου του Ιράν και, δεύτερον, ότι αριστερές, πατριωτικές και αναρχικές δυνάμεις κερδίζουν όλο και περισσότερο σε δυναμική και λαϊκή απήχηση. Πράγμα που σημαίνει αφ' ενός μεν το τέλος κάθε σκέψης για πόλεμο εναντίον του Ιράν και αφ' ετέρου το σοβαρό κίνδυνο η Μέση Ανατολή να μετατραπεί σε χώρο κοινωνικών επαναστάσεων.
Αλλα δεδομένα
Ο Μπάνταρ Μπιν Σουλτάν, με τη βοήθεια αμερικανικών μέσων κατασκοπίας και παρακολούθησης, επέλεξε να αλλάξει τα δεδομένα στο έδαφος. Ο συριακός στρατός διαθέτει μεταξύ άλλων μια αεροπορική βάση στο Βορρά και μια στρατηγικής σημασίας βάση πυραύλων «Σκουντ» στα βουνά Αλ-Κτεφ, κοντά στη Δαμασκό. Η βάση αυτή αποτελεί, σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές, την αιχμή του δόρατος για οποιαδήποτε πυραυλική επίθεση εναντίον του Ισραήλ.
Για δύο χρόνια η αεροπορική βάση Μενάγκ αντιστεκόταν, εμποδίζοντας έτσι την επέλαση των εισερχόμενων ενόπλων από την Τουρκία και τη βόρεια Συρία προς το Χαλέπι, τη Χομς και τη Δαμασκό. Ο Μπιν Σουλτάν έστειλε ειδική δύναμη 1.000 «μουτζαχεντίν» από Τσετσενία, Καύκασο, Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία, Τουρκία, Λιβύη, Αφγανιστάν, Αφρική, την οποία βάφτισε «Jaish al-Muhajireen wal Ansar». Το στρατό των μουτζαχεντίν καθοδηγούσαν Σαουδάραβες, Αμερικανοί, Βρετανοί και Τούρκοι πράκτορες, από ένα επιχειρησιακό κέντρο σε τουρκικό έδαφος.
Στο τέλος Ιουλίου, ο συριακός στρατός άρχισε σιγά σιγά να αποσύρει στρατιωτικό εξοπλισμό και προσωπικό από τη βάση και να καταστρέφει ό,τι μπορούσε να χρησιμεύσει στους ενόπλους. Λίγες μέρες πριν έσπευσε στη Μόσχα ο Μπιν Σουλτάν και συναντήθηκε με τον Πούτιν, για να παζαρέψει τα γεωπολιτικά συμφέροντα.
Η βάση 155
Παράλληλα με την επιχείρηση κατάληψης της αεροπορικής βάσης Μενάγκ, βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη η επιχείρηση απελευθέρωσης των βουνών Αλ-Καλαμούν, από οργανώσεις που πρόσκενται στο κίνημα των Α.Μ. και οργανώσεις που έφτιαξε η Σαουδική Αραβία. Από τον Μπιν Σουλτάν πήραν εντολές να ξεκινήσουν επιχείρηση περικύκλωσης της πυραυλικής βάσης 155, που καταλαμβάνει μια τεράστια έκταση στην οροσειρά Αλ Καλαμούν ή «Αντιλίβανο», που εκτείνεται στη Συρία, τον Λίβανο και στο Ισραήλ.
Η βάση διαθέτει τεράστιο υπόγειο δίκτυο με σήραγγες, οχυρά καταφύγια, θέσεις εκτόξευσης και προστατεύεται από πολλές ταξιαρχίες αεράμυνας πυροβολικού. Ο στόχος του Μπιν Σουλτάν ήταν να αφοπλίσει το συριακό στρατό από ένα ισχυρό χαρτί που θα χρησιμοποιούσε για να εμποδίσει οποιαδήποτε αμερικανική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Η απειλή με χρήση των πυραύλων «Σκουντ» εναντίον του Ισραήλ είναι αποτρεπτική οποιασδήποτε σκέψης για ξένη επέμβαση, διότι -ως γνωστόν- η ασφάλεια του Ισραήλ είναι η βασικότερη προϋπόθεση για αμερικανική στρατιωτική επίθεση.
Παρά τις επιτυχίες (χάρη στις αμερικανικές και βρετανικές πληροφορίες και δορυφορικές φωτογραφίες) με την κατάληψη αρκετών φυλακίων και αποθηκών όπλων γύρω από την πυραυλική βάση και την εξασφάλιση μεγάλης ποσότητας αντιαρματικών και όλμων, οι ένοπλοι αντάρτες όχι μόνο δεν κατάφεραν να πλησιάσουν σε ακτίνα βολής την πυραυλική βάση 155, αλλά ο συριακός στρατός κατάφερε να τους απωθήσει σε μεγαλύτερη απόσταση.
Αλλά πλέον το τοπίο αλλάζει...
