Την επόμενη μέρα ο Πέρες ταξίδεψε στη Λιθουανία και δήλωσε πως είναι «γεμάτος ελπίδες» ότι οι ειρηνευτικές συνομιλίες με τους Παλαιστινίους, που άρχισαν στην Ουάσιγκτον αυτήν την εβδομάδα, θα οδηγήσουν σε μια λύση δύο κρατών και θα φέρουν την ευημερία στη Μέση Ανατολή.
Ανέφερε ότι οι συνομιλίες έχουν «έναν ξεκάθαρο σκοπό», να υπάρχει «ένα εβραϊκό κράτος, που ονομάζεται Ισραήλ, και ένα αραβικό κράτος, που ονομάζεται Παλαιστίνη, χωρίς να υπάρχουν διαμάχες αλλά ζώντας μαζί με φιλία και συνεργασία».
Είπε ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση από την ειρήνη, ο πόλεμος δεν έχει νόημα» και πρόσθεσε ότι «η τρομοκρατία δεν έχει μήνυμα, η τρομοκρατία δεν προσφέρει τίποτα, είναι δαπανηρή και άχρηστη, δεν μπορεί να ψήσει ψωμί, δεν μπορεί να προσφέρει καθαρό αέρα για να αναπνεύσεις».Τόνισε ότι «η Μέση Ανατολή μπορεί να αλλάξει, αν η τρομοκρατία, η κρίση, η φτώχια, η ανεργία και η καταπίεση δώσουν τόπο για μια νέα εποχή οικονομικών και κοινωνικών υποθέσεων».
Αυτό είναι, θα έλεγα, το μανιφέστο ειρήνης ενός σοφού και ώριμου άντρα, που σημαδεύει μια μακρά διαδρομή στην ιστορία της χώρας του και του κόσμου - ενός παιδιού των κιμπούτζ, που ως νέος συμμετείχε ένοπλα στη γέννηση του κράτους του Ισραήλ και που εξελίχθηκε σε έναν από τους κυριότερους στυλοβάτες της πολιτικής για ομαλή και φιλική συνύπαρξη Εβραίων και Αράβων στην πατρίδα του και στην ευρύτερη περιοχή.
Το τραγούδι «Give Peace a Chance», που ακούστηκε από τα στόματα εκατοντάδων νεαρών Ισραηλινών στη διάρκεια της εκδήλωσης για τα 90ά γενέθλια του Σιμόν Πέρες, σφράγισε συμβολικά τη δική του διαδρομή και αυτήν της πατρίδας του.Μου έμεινε στο μυαλό η πρόποσή του στο επίσημο δείπνο που δόθηκε από τον τότε Πρόεδρο, Δημήτρη Χριστόφια, τον Νοέμβριο 2011, κατά την επίσκεψη Πέρες στη Λευκωσία. Έγραψα ότι είναι ένα μικρό μνημείο πολιτικής ποίησης, που τσακίζει τον μύθο του δήθεν αλαζονικού και πολεμοκάπηλου Εβραίου. Είπε, ανάμεσα σε άλλα, ο Πρόεδρος του Ισραήλ:
«Σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια πριν ήμασταν γειτονικοί λαοί που ζούσαν στις ακτές της Μεσογείου. Βρισκόμαστε σήμερα συγκεντρωμένοι γύρω από την ίδια θάλασσα και μοιραζόμαστε, κάτω από το μεσογειακό φως του ήλιου, όχι μόνο τους ορίζοντες πάνω από μας, αλλά και τις αξίες ανάμεσά μας.
Είμαστε και οι δύο, χώρες δημοκρατικές. Επιδιώκουμε την ειρήνη και πιστεύουμε ότι η ειρήνη θα έρθει.
»Το Ισραήλ και η Κύπρος έχουν ένα ευρύ φάσμα κοινών συμφερόντων και στόχων. Έρχομαι φέρνοντας την ευλογία του Ισραήλ για την Κύπρο. Είμαστε και οι δύο χώρες μικρές σε μέγεθος. Αυτός, όμως, δεν είναι λόγος να μην είμαστε μεγάλοι στο όραμά μας. Στο τέλος της ημέρας, η σοφία είναι μια αρετή που δεν στηρίζεται στο μέγεθος του εδάφους.»Η Κύπρος και το Ισραήλ αποτελούν παραδείγματα για το πώς η επιτυχία δεν εξαρτάται από το έδαφος. Ένα μικρό κομμάτι γης, μπορεί να φιλοξενήσει μεγάλα πράγματα. Ένα μικρό εδαφικά κράτος, μπορεί να είναι μια μεγάλη χώρα ως προς το πνεύμα, και η Κύπρος και το Ισραήλ είναι τα καλύτερα παραδείγματα».
Χρόνια πολλά, Σιμόν Πέρες.
http://www.sigmalive.com/
