Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική και κανείς δεν θα ρωτήσει το ελληνικό κατεστημένο για τις απόψεις του. Ούτε καν οι ίδιοι οι Ελληνες. Γιατί όλοι γνωρίζουν σε τι υπεκφυγές θα καταφύγει. Η περίπτωση προαναγγελθείσης στρατιωτικής παρέμβασης Αγγλοαμερικανών και Γάλλων στη Συρία, πλήττοντας από τα πλοία στρατιωτικούς στόχους των δυνάμεων του Ασαντ, έρχεται να προστεθεί στο σκηνικό της συνολικής ανατροπής των δεδομένων στο πεδίο της Β. Αφρικής και της Εγγύς Ανατολής.
Για τον απλούστατο λόγο ότι αν αύριο το καθεστώς Ασαντ κατέρρεε η επόμενη μέρα θα ήταν το χάος τύπου Ιράκ, με εμφύλιες συγκρούσεις, ανθρωποσφαγές εις βάρος Αλεβιτών, χριστιανών αλλά και προοδευτικών μουσουλμάνων από τους μουτζαχεντίν εγκληματίες, που οργάνωσε η Τουρκία, η περαιτέρω ενίσχυση του δικτύου της Αλ Κάιντα, η κλιμάκωση της έντασης στην Αίγυπτο, η επέκτασή της στη Λιβύη, στην Τυνησία, στην Αλγερία, στην Υεμένη και τη «μαύρη» Αφρική.
Την ίδια ώρα, ό,τι και να κάνουν οι πύραυλοι Τόμαχοκ στα στρατόπεδα της Δαμασκού, η σύγκρουση σουνιτών - σιιτών θα κορυφωθεί στα μέτωπα του Λιβάνου και της Σαουδικής Αραβίας, με το Ιράν να κηρύττει εκ νέου «ιερό πόλεμο» τόσο ενάντια σε Δύση - Ισραήλ όσο και απέναντι στις δυνάμεις του σουνιτισμού. Η σύγκρουση ΗΠΑ - Ρωσίας τροφοδοτούμενη από τους μυστικούς σχεδιασμούς και χειρισμούς Ευρωπαίων και Τούρκων, που, σημειωτέον, συνεχίζουν να έχουν ηγετικό ρόλο στην Ισλαμική Διάσκεψη παροπλίζοντας τους Αραβες, πέραν των ορίων του ΟΗΕ, συμπληρώνει το παζλ του χάους.
Ολα καταλήγουν σε ένα μεγάλο λάθος, που ξεκίνησε από την παραδοχή ότι η Τουρκία του μετριοπαθούς Ισλάμ θα μπορούσε να δομήσει ένα κοσμικού τύπου Σουνιτικό Χαλιφάτο, δημιουργώντας συνθήκες σύγκλισης Δύσης και Ανατολής. Η Τουρκία, αντί αυτού, τελικά δημιούργησε αποδιοργάνωση στην Αραβική Ανοιξη, ευθυγραμμιζόμενη με την Αλ Κάιντα και τους Σαλαφιστές, χρηματοδοτούμενη από ισλαμιστικούς κύκλους της Σαουδικής Αραβίας, των Εμιράτων και της Χαμάς.
Στην προσπάθεια διαφυγής από τον δρόμο της καταστροφής, που έχει οριοθετηθεί με τη μορφή του «ισλαμικού χειμώνα», κρίσιμο ρόλο θα παίξει η εμπέδωση του στρατηγικού άξονα Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας και η θεωρία της «Μεσευρώπης», που συνδέει τη Μεσόγειο και Αφρική με τη Νότια Ευρώπη και τη Βαλκανική, με οριζόντια χάραξη.
Η ανοικοδόμηση του Ιράκ, της Μεσοποταμίας δηλαδή, όπου η βάση του Αραβικού Χαλιφάτου, η καντονοποίηση της Συρίας, ο διαχωρισμός των εδαφών των Κούρδων από το κράτος των Περσών, το σημερινό Ιράν, ο συντονισμός της Αιγύπτου, της Ιορδανίας, της Λιβύης, του Λιβάνου, του Μαρόκου και της Τυνησίας με τον άξονα Ισραήλ - Κύπρος - Ελλάδα, η επίλυση χρονιζόντων ζητημάτων, όπως του Κυπριακού και του Παλαιστινιακού, η συγκρότηση τετραμερούς συμμαχίας σταθερότητας από Ελλάδα - Βουλγαρία - Σερβία - Ρουμανία στη Βαλκανική, η συγκρότηση του έθνους κράτους των Κούρδων, το ενδεχόμενο διάλυσης της Τουρκίας είναι τα πλέον πιθανά επεισόδια από το μέλλον.
Μενέλαος Τασιόπουλος
