Πως φτάσαμε ως εδώ το ξέρεις θαρρώ αναγνώστη ποιος ο λόγος να το ξαναγράψω.Το από δω και μπρός και τούτο το γνωρίζεις. Δρόμος με πλάκες βρεγμένες από δάκρυα και αίμα και τούτον τον Καύκασο πρέπει να τον περπατήσουν όσοι αντέξουν.Μικρή σημασία ποιοι είναι , πως λέγονται από που έρχονται. Πιότερη που πηγαίνουν. Απάνθρωπο για όλους μα δεν γίνεται αλλιώς εδώ που φτάσαμε
Αν λοιπόν επιζητούμε την συναίνεση της Κοινωνίας πρέπει να καταγράψουμε με σαφήνεια πως οτι ζει σήμερα ο Ελληνισμός δεν μας τιμά ως Ανθρώπους και ως Ελληνες, Πως ο καθείς απο όπου κληθεί όπως και όσο μπορεί θα προσφέρει τα μέγιστα για να ξεκολλήσει ο ήλιος της Ελλάδας απο την λάσπη. Πως δεν είναι η Ελλάδα που εκδικείται τα παιδιά της, πως δεν είναι η ηγεσία της που εκδικείται την κοινωνία και το λαό της.
Το κύμα οργής είναι βουβό και όλο και πλατιάζει.Και κάθε μέρα τα νέα θα είναι πιο επώδυνα πιο σκληρά.Τι μπορείς να ζητήσεις σε μια τέτοια στιγμή απο το λαό; Υπομονή, καρτερικότητα , αντοχή, συγκατάθεση έστω και σιωπηρή ή να στυλώσει τα πόδια του και να αναμετρήσει το μπόι του στηρίζοντας; Απο το Εμείς στο Εγώ το φιλότιμο συνεχώς φυραίνει και χρόνους τώρα πολλοί ταμπουρώθηκαν στον μικρόκοσμο τους και τον κατέστησαν ως το κέντρο της χώρας τούτης.και βγήκαν αλλαλάζοντες να το διατρανώσουν .Υπάρχουν και όσοι δεν έφταιξαν μα τους βρήκε το κακό αντάμα. και στέκονται σιωπηλοί ανήμποροι.Αλλοι που δεν περίμεναν, δεν πίστευαν τέτοια εκτροπή.
Λιγόστεψε το βάρος της πολιτιστικής και πολιτισμικής παράδοσης, υποχώρησε και το αξιακό μας υπόβαθρο κάτι που δυσκολεύει το κάθε βήμα
Φαύλος κύκλος θα πείς και θα έχεις δίκηο Συνέλληνα.Ποιά η ατραπός δεν δικαιούται να ακουστεί τον δεν γνωρίζω απο κανένα χείλος.Δεν ξεύρω πόσους θα συγκινούσε το Πνευματικό εμβατήριο του Σικελιανού βλέπεις και οι πνευματικοί μας σιώπησαν, στέρεψαν χάθηκαν, αλλοτριώθηκαν οι πιότεροι και άλλοι στροβιλίζονται.Tι να μεταχειριστώ απο τούτο το έργο, οτι κιαν δανειστώ με το δίκηο σου θα πείς κλεμμένες φράσεις για να σε συγκεντρώσω και να σας συγκεντρώσω και ίσως και να μην χαθώ και εγώ έτσι
Η Πιό μεγάλη πρόκληση για τον Πρόεδρο και Πρωθυπουργούς για την Ηγετική ομάδα για όλο το πολιτικό και πολιτειακό μας σύστημα , για σύμπασα την κοινωνία είναι να διατηρήσουμε την ανθρωπιά μας. Ξέρω θα φανεί ως παραλήρημα μας χίλιες φορές να παραληρώ στο όνειρο μιας Ελλάδας Ισχυρής, Ανεξάρτητης, Κοινωνικά Δίκαιης και Δημοκρατικής παρά να χάνομαι σε κόσμους ψεύτικους χωρίς αξίες, ιδανικά, αρχές , με το ψεύτικο και το πλαστό να συντηρούν την καχεκτικότητα και την παθογένεια.Το σαθρό πρέπει να υποχωρήσει όσο ισχυρό κιαν είναι όπως και να λέγεται. σε όποιο επίπεδο κι αν είναι.Απέναντι σε αυτό κανένα έλεος καμιά κατανόηση κανένας οίκτος.
Είναι η ώρα να ακουστεί πολύ καθαρά σε επίπεδο Κοινωνίας το Εχω ένα Όραμα και το Όραμα δεν είναι μόνο οι Αριθμοί.Είναι η ώρα να ακουστεί το πως αυτό το Όραμα θα φτάσει σε επίπεδο καθημερινότητας ξεριζώνοντας κάθε κίβδηλο. Είναι η ώρα να ακουστεί πως αυτό το Όραμα δεν σταματά στο προσωπικό βόλεμα, δεν είναι για τους ξέγνοιαστους, για τους απαίδευτους , για τους ωχαδερφιστές. Αυτή την Ελλάδα την μπουχτίσαμε όλοι μας και μας βαρέθηκε και εκείνη .Είναι ώρα να ακουστεί πολύ δυνατά πως και θα ματώσουμε και θα πονέσουμε αλλά στο τέλος θα νικήσουμε.
Είναι το χρέος μας προς τους Συνέλληνες που δεν έφταιξαν, όμως πεινάνε, χάνονται, καταρρέουν και φεύγουν.Αυτο το Όραμα κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να το οικειοποιηθεί περνά και διαπερνά ολάκερο τον κοινωνικό ιστό, είναι πάνω και πέρα απο όλα είναι το Υπέρτατο χρέος.Να ακουστεί πως αξίζει να με τυλίξει η φλόγα του κιας καώ ή εγώ η εσύ αδερφέ. Γιατί ο Πόθος για το δίκηο και το μίσος για το άδικο είναι άσβεστο και αβυσσαλέο.
Το αβέβαιο κυριαρχεί σε όλων μας τις ζωές αύριο ίσως κα ιεμείς στην θέση αυτών που σήμερα υποφέρουν Το ηθικό μας χρέος να μην μείνουμε μετέωροι να βρούμε αυτά τα λόγια που θα μιλούν στις καρδιές όλων μας και που θα μας ενώνουν , που δεν θα μας ξεχωρίζουν..
Εχω ένα Όραμα αδερφέ μου να αγωνιστώ και να κερδίσω ότι μου αναλογεί με την αξία μου , τούτο το χρέος είναι βαρύ έρχεται απο τα κατάβαθα της ιστορίας μας είναι και δικό μου και δικό σου, και πρέπει ο καθείς ξεχωριστά και οι δύο μας αντάμα να το ξεχρεώσουμε σήμερα, τώρα, εδώ
