Το παγόβουνο δεν είναι άλλο από την πτώση των εξαγωγών της Γερμανίας: Σε συνολικό ποσοστό 4,8% σε σχέση με πριν από ένα χρόνο, στην Ευρωζώνη 9,6% -που απορροφά το 40% των γερμανικών εξαγωγών- και εκτός Ευρωζώνης 1,6%.Αν κάποιοι πίστευαν ότι η προβλεπόμενη λόγω λιτότητας πτώσης εντός Ευρωζώνης θα εξισοοροπηθεί με αύξηση σε χώρες όπως η Κίνα, η Βραζιλία και η Ινδία, πλανώνται πλάνην οικτράν: Ηδη το Πεκίνο και η Μπραζίλια σχεδιάζουν σημαντική μείωση των εισαγωγών προς όφελος της εσωτερικής τους παραγωγής.Ετσι η Γερμανία με τα παραπάνω δεδομένα έχει κάνει κίνηση ματ εις βάρος του εαυτού της: Η αμείλικτη γλώσσα των αριθμών μάς λέει ότι πρέπει πρώτα να τονώσει την εσωτερική ζήτηση και στη συνέχεια να την διευρύνει στο σύνολο της Ευρωζώνης, ανατρέποντας τη λιτότητα την οποία η ίδια επέβαλε.
Το μεγάλο διακύβευμα στην Ευρωζώνη και στην Ε.Ε. είναι πλέον θέμα συγχρονισμού: Αντέχει ο Νότος της Ευρωζώνης συν τη Γαλλία τη σημερινή κατάσταση πραγμάτων μέχρι η Γερμανία να καταλάβει ότι δεν υπάρχει Ιδιαίτερο Μονοπάτι (Sonderweg όπως το είχαν ονομάσει οι θεωρητικοί της Γεωπολιτικής στις αρχές του 20ού αιώνα) όπου το Βερολίνο απαλλαγμένο από τον παρασιτικό Νότο θα κάνει παιχνίδι σε παγκόσμια κλίμακα με τις χώρες της Ομάδας ΒRICS;
Τα παραπάνω πολύ πριν από τη δημοσιοποίηση της πτώσης των γερμανικών εξαγωγών ήσαν διαφαινόμενες τάσεις, τις οποίες η γερμανική ελίτ δεν ήθελε να βλέπει σε μια στάση που παραπέμπει στον γνωστό διάλογο του μεγάλου Γερμανού φιλοσόφου Χέγκελ με τους μαθητές του: Δάσκαλε όσα λέτε δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα!
Ο αντιγερμανικός λαϊκισμός που αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια στον Νότο της Ευρωζώνης και κατ' εξοχήν στη χώρα μας, παρομοιάζει κακώς τη σημερινή Γερμανία με το Τρίτο Ράιχ. Η σωστή αναλογία είναι η περίοδος 1890-1014, από την αποπομπή δηλαδή του Μπίσμαρκ από την Καγκελαρία από τον Κάιζερ Γουλιέλμο τον Β', μέχρι και την έκρηξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι διάδοχοι του σιδηρού καγκελαρίου, Καπρίβι, Χοχενλόε, Φον Μπίλοφ, Μπέτμαν Χόλβεγκ μετριοπαθείς συντηρητικοί δημοκράτες εγκλωβισμένοι σε στερεότυπα, έρμαια διαφόρων λόμπι δημιούργησαν την εικόνα μιας επικίνδυνηςς και επιθετικής Γερμανίας, προκάλεσαν τη συσπείρωση και συμμαχία Γαλλίας - Ρωσίας, στην οποία αργότερα προσετέθη η Βρετανία.
Το ιστορικό προηγούμενο είναι ανησυχητικό: στο όνομα της γερμανικής κυριαρχίας οι διάδοχοι του Μπίσμαρκ κατέστρεψαν μέσα σε μιά δεκαετία τη διακριτική και ήπια πρωτοκαθεδρία που είχε κατοχυρώσει το Βερολίνο ως κοινά αποδεκτός ρυθμιστής και εγγυητής των ισορροπιών στην Ηπειρωτική Ευρώπη.
Η κρίση αφορά τις ΗΠΑ απεφάνθη η Μέρκελ τον Σεπτέμβριο του 2008, η Ελλάδα είναι μια εξαίρεση ένας... λαθρεπιβάτης στην Ευρωζώνη έλεγαν στο Βερολίνο την Ανοιξη του 2010, η κρίση οφείλεται στη δυσκολία προσαρμογής του Νότου ακούμε μέχρι σήμερα, που η ύφεση βρίσκεται στο κατώφλι της Γερμανίας.
Τεστ αντοχής
Αντέχει ο Νότος της Ευρωζώνης συν τη Γαλλία τη σημερινή κατάσταση πραγμάτων μέχρι η Γερμανία να καταλάβει ότι δεν υπάρχει Ιδιαίτερο Μονοπάτι (Sonderweg όπως το είχαν ονομάσει οι θεωρητικοι της Γεωπολιτικής στις αρχές του 20ού αιώνα), όπου το Βερολίνο απαλλαγμένο από τον παρασιτικό Νότο θα κάνει παιχνίδι σε παγκόσμια κλίμακα με τις χώρες της Ομάδας ΒRICS;
