Σήμερα, λίγες βδομάδες από μια αναταραχή-εξέγερση που εκδηλώνεται ακόμη σποραδικά μεν, αλλά με όχι αμελητέα ένταση, η Τουρκία του Ερντογάν βλέπει να ολοκληρώνεται το ναυάγιο των περιφερειακών της φιλοδοξιών με την παρέμβαση του στρατού στην Αίγυπτο. Το Πολιτικό Ισλάμ του Ερντογάν αποδεικνύεται ότι δεν είναι εξαγώγιμο προϊόν και, μετά το φιάσκο στη Συρία και την ανατροπή στην Αίγυπτο, η Αγκυρα πρέπει να μεθοδεύσει την αναδίπλωσή της και να αποδεχθεί τη σκληρή πραγματικότητα: Δεν μπορεί να αποκτήσει ρόλο περιφερειακής δύναμης ούτε σε εναντίωση με την Ουάσιγκτον αλλά ούτε ως ενδιάμεσος ανάμεσα στις ΗΠΑ και τον Ισλαμικό Κόσμο.
Πριν προλάβει καλά καλά να ξεθωριάσει ο μύθος της πανίσχυρης Τουρκίας, ένας δεύτερος ελληνικής κοπής και εμπνεύσεως εμφανίζεται: Η ασταθής και απομονωμένη Τουρκία δεν έχει άλλη διέξοδο παρά να κάνει εξαγωγή έντασης σε βάρος της Ελλάδας. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική: Ο Ερντογάν από το στρατηγικό βάθος πρέπει να προωθήσει μια στροφή που τηρουμένων των αναλογιών θυμίζει τη στροφή της νεαρής Σοβιετικής Ενωσης από την Παγκόσμια Επανάσταση στον Σοσιαλισμό σε μια μόνο χώρα στη δεκαετία του '20, μια πρόκληση που οδηγεί στην εσωστρέφεια. Kapopoulos@pegasus.gr -ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
