Τι (βδ)ομάδα!

Κανείς δεν έχει λόγο να θυμάται
ένα παρελθόν που δεν μπορεί να γίνει παρόν
Ν. Δαβέττας, Ο ζωγράφος του Μπελογιάννη

Γράφει: Γιάννης Πανούσης

Επειδή η εβδομάδα αυτή προβλέπεται ιδιαίτερα κρίσιμη στο νομοθετικό τουλάχιστον πεδίο (λίστα Λαγκάρντ, πολυνομοσχέδιο, ΕΡΤ) αναρωτιέμαι ποιες είναι ακριβώς οι δυνάμεις του ορθού λόγου στην Ελλάδα, οι οποίες αντιμάχονται το λαϊκισμό;

• Τα κόμματα που γέννησαν και έθρεψαν το πελατειακό κράτος μπορούν να πετύχουν την πολιτική (και ηθική;) κάθαρση, απλά και μόνο επειδή αποδέχονται τα μέτρα της Τρόικας ως αναγκαία, δηλαδή ομολογούν ότι αυτοί εν γνώσει τους επί 40 μεταπολιτευτικά χρόνια έπαιρναν αντίθετα μέτρα; Ξαφνικά το παράλογο και το αυθαίρετο ντύθηκε λογικό και νόμιμο για να αυτοεξυπηρετηθεί και πάλι.
• Οι μίζεροι κεντροαριστεροί του Μεγαλοϊδεατισμού, οι οποίοι δεν παράγουν καινούργιες ιδέες, δεν κάνουν τολμηρές προτάσεις αλλά νοιάζονται περισσότερο για τη δικαίωση του παρελθόντος παρά για την επίλυση των προβλημάτων του παρόντος;

Η ιδεοληψία θολώνει την πραγματικότητα.

• Οι δύο, τρεις, τέσσερις εκδοχές της Δεξιάς που θέλουν απλώς να εξωραΐσουν τα κακώς κείμενα (που οι ίδιοι δημιούργησαν) αλλάζοντας τους όρους (διαθεσιμότητα, κινητικότητα κλπ); κι αφήνοντας άθικτες τις δομές του παραγοντισμού και της διαπλοκής;

Το γαλάζιο έγινε μπλε σκούρο και παίρνει σιγά – σιγά της αποχρώσεις του μαύρου.

• Οι οικογενειακώς σιτιζόμενοι στα Κυβερνητικά ή και Πρωθυπουργικά «Πρυτανεία» διανοούμενοι του Κολωνακίου, οι οποίοι χρησιμοποιούν αναλυτές και τσιτάτα κατά περίπτωση, ώστε να είναι αρεστοί (προσοχή: αρεστοί, όχι αριστεροί) στον εκάστοτε ισχυρό; Όταν η γνώση γίνεται εργαλείο χάνει την απελευθερωτική της αξία.

Οι οριζόντιες αντι-μεταρρυθμιστικές κινήσεις των πανικόβλητων golden boys του Υπουργείου Οικονομικών, η «επιορκοποίηση» όλου του δημόσιου τομέα, οι τακτικισμοί χωρίς στρατηγική (ίσως και χωρίς εμπνευσμένο στρατηγό), η συνεχιζόμενη άρνηση της εξουσίας να αφουγκραστεί τις αγωνίες της κοινωνίας (ακόμα και αυτών που δεν ήσαν έτοιμοι να περάσουν τόσο βίαια στη Νέα Εποχή (της Νέας Ελλάδας)), η υποβάθμιση των φορέων ασφάλειας, εκπαίδευσης, πολιτισμού (δηλαδή των τριών κύριων πυλώνων της κοινωνικής συνοχής), όλα αυτά και πολλά ακόμα αποδεικνύουν ότι ο Διαφωτισμός αργεί ακόμα να περάσει τα ελληνικά σύνορα (και τα ελληνικά μυαλά).

Ό,τι κι αν συμβεί αυτήν την εβδομάδα στη Βουλή εξακολουθεί να μην είναι ορατή η ομάδα που μπορεί να σηκώσει το πραγματικό (και όχι ιδεοληπτικό ή λογιστικό) βάρος της ελληνικής κρίσης.
Αυτή είναι η ουσιαστική χρεωκοπία από την οποία καμία εξωτερική δύναμη δεν μπορεί να μας (δια)σώσει.
*Ο καθηγητής Εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης είναι βουλευτής της ΔΗΜΑΡ