Είναι βέβαιο ότι με την Αριστερά που φοράει κουκούλες και αγνοεί τις δικαστικές αποφάσεις στην Χαλκιδική δεν μπορεί να υπάρξει συνεννόηση. Αν δεχτούμε (και πρέπει να το δεχτούμε) ότι δεν είναι αυτή η Αριστερά που εκφράζει το ένα τρίτο του ελληνικού λαού, τότε θα πρέπει να βρεθεί ένας δίαυλος επικοινωνίας. Τουλάχιστον για εκείνα που μπορούν να μας ενώσουν. Τουλάχιστον πάνω στην βάση μιας συμφωνίας για ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση.
Κι είναι απορίας άξιο γιατί δεν έχει ακόμη προκύψει εδώ και χρόνια συμφωνία πάνω σε ένα ρεαλιστικό σχέδιο κοινής αποδοχής που θα αφορά την ανάπτυξη, την λειτουργία του κράτους, την καταπολέμηση της διαφθοράς. Από την άλλη δεν μπορεί κανείς να υποχρεώσει την Αριστερά να συμμετάσχει σε μία κυβέρνηση που θα διαπραγματεύεται με την Ευρώπη την εφαρμογή του μνημονίου. Δεν μπορεί δηλαδή να συνδέεται το εθνικό σχέδιο με την συμμετοχή στην κυβέρνηση. Είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα.
Εμείς το συζητάμε. Εκείνοι το θέλουν; Πολύ φοβόμαστε ότι ακόμη κι αυτή την στιγμή το πολιτικό προσωπικό δεν αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα. Στην μεν κυβέρνηση δείχνουν να βολεύονται στο δίπολο, στον δε ΣΥΡΙΖΑ ψάχνουν ακόμη να βρουν τον βηματισμό τους μετά από το συνέδριο.
Οι εκλογές δεν αποτελούν λύση, επειδή δεν υπάρχει αυτή την στιγμή μία άλλη πολιτική πρόταση. Εκτός κι αν πιστεύει κάποιος ότι θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και θα κάνει πράξη αυτό που είχε υποσχεθεί και αθέτησε στην συνέχεια ο Ανδρέας Παπανδρέου, τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της Ελλάδας. Επειδή όμως είμαστε ενήλικες άνθρωποι, ας προσπαθήσουμε να παραμείνουμε προσγειωμένοι στην πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα που επιβάλλει σε ένα κράτος μέλος της κοινωνίας των Εθνών να σέβεται την υπογραφή του και να ξεπληρώνει τα χρέη του.
Στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ έκανε πρόσφατα αναφορά στην πιθανότητα συνεργασίας με ένα κομμάτι της Ν.Δ και αντιμετώπισε την οργή των συντρόφων του. Στην επόμενη φάση είναι βέβαιο ότι θα εμφανιστούν περισσότερες ψύχραιμες φωνές για να υπερασπιστούν την προοπτική της σωτηρίας, έναντι του χάους που συνεπάγεται η απραξία και η ατολμία σε τόσο κρίσιμες στιγμές. Κι ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι πριν από έναν χρόνο έμοιαζε απίστευτο ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα τα είχε κατάφερει να λειτουργήσει αποτελεσματικά μία κυβέρνηση συνεργασίας. Σε τρεις μήνες και κάτω από την πίεση των καταστάσεων είναι πιθανό να υποχρεωθούμε να κάνουμε το επόμενο αυτονόητο βήμα: Να συμφωνήσουμε σε ένα σχέδιο που θα πείσει τις ξένες αγορές και τους επενδυτές ότι θέλουμε να βγούμε από την κρίση. Αυτό είναι το καλό σενάριο. Ας επιμείνουμε σε αυτό.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
