Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Η επίσκεψη εργασίας που ο πρόεδρος Αναστασιάδης πραγματοποίησε στο
Ισραήλ σηματοδοτεί μια νέα, σημαντική περίοδο στις ήδη θερμές και στενές
σχέσεις μεταξύ των δύο γειτόνων. Να επισημάνουμε δύο δεδομένα. Πρώτον,
το Ισραήλ ήταν μεταξύ των πρώτων χωρών που αναγνώρισε την Κυπριακή
Δημοκρατία, το 1960. Αν είχαμε ευφυή πολιτική ηγεσία, θα αντιλαμβανόταν
το γιατί.Όμως, ο Μακάριος προτίμησε τους Τριτοκοσμικούς αλλ’ ανίσχυρους
και ελεγχόμενους Αδέσμευτους, εγκολπώθηκε τους Άραβες και υιοθέτησε μια
επικίνδυνη ρητορική, που δεν προσπόρισε κανένα, ουσιαστικά, όφελος στον
τόπο. Αντίθετα, στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου, η Κύπρος νόμιζε,
αφελέστατα, ότι μπορούσε να παίζει παιγνίδια ως εάν να ήταν… υπερδύναμη.
Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι ο Γλ. Κληρίδης ήταν εκείνος, που άνοιξε
πρεσβεία στο Τέλ Αβίβ και έδωσε σημασία στον ισραηλινό παράγοντα.
Ακολούθησαν οι Τάσσος και Χριστόφιας.
Η παρατηρούμενη εντυπωσιακή βελτίωση στις σχέσεις Κύπρου - Ισραήλ οφείλεται και στην ανακάλυψη υδρογονανθράκων στη λεκάνη της Λεβαντίνης, στη γειτνίαση κυπριακών και ισραηλινών θαλασσοτεμαχίων και στην εξ αυτών γεωπολιτική αναβάθμιση των δύο χωρών και της Ελλάδας. Ο γράφων, από αρκετών ετών, πριν ακόμα ανακαλυφθεί το φυσικό αέριο, είχε αναλύσει εξαντλητικά γιατί αποτελεί ζωτικής σημασίας αναγκαιότητα η σύμπηξη και λειτουργία του άξονα Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας.
Αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά τον χάρτη της περιοχής και μελετήσει όσα δραματικά συντελούνται, τότε θα καταλάβει γιατί η συνεργασία Κύπρου - Ισραήλ έπρεπε να είχε σφυρηλατηθεί πριν από δεκαετίες! Σήμερα, η σύσφιγξη των σχέσεων των δύο χωρών στηρίζεται κυρίως στο φυσικό αέριο. Ο πρόεδρος Αναστασιάδης δεν τσιγκουνεύτηκε σε επιδαψίλευση ύμνων για το πόσο αξιόπιστος «γείτονας και αδελφός» του Ισραήλ είναι η Κύπρος. Και πόσο διακαώς η Λευκωσία επιδιώκει συνεργασία και συνεκμετάλλευση του φυσικού αερίου, με προεκτάσεις στην ενεργειακή ασφάλεια.
Ο Πρόεδρος θα διαπίστωσε, όμως, ότι οι Ισραηλινοί απαιτούν από εμάς αξιοπιστία, σοβαρότητα, υπευθυνότητα, συνέπεια και τήρηση των δεσμεύσεων. Δεν παίζουν! Τους χρειαζόμαστε και μας χρειάζονται. Οι ισχυροί κοινοί παρονομαστές είναι κυρίως δύο: Το φυσικό αέριο και τα κοινά συμφέροντα. Αυτά, όμως, επηρεάζονται ή θα επηρεαστούν και από τις εξελίξεις στην περιοχή μας. Τις μέρες που ο Ν. Αναστασιάδης βρισκόταν σε επίσκεψη εργασίας στο Ισραήλ, επήλθε συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας για την αποζημίωση των συγγενών των θυμάτων του «Μαβί Μαρμαρά».
Τις ίδιες ώρες, ισραηλινά μαχητικά έπληξαν στρατόπεδο έξω από τη Δαμασκό, αυξάνοντας την ένταση στην περιοχή, ενώ ο εμφύλιος στη Συρία συνεχίζεται με αμείωτη αγριότητα. Ο Ν. Αναστασιάδης επισήμανε πως η αίτησή μας για ένταξη στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη «σηματοδοτεί μια στροφή στην εξωτερική πολιτική της Κύπρου».
Αυτή η στροφή φαίνεται να γίνεται προς την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Επιβαλλόμενη μεν, πλην, όμως, να προσεχθούν, πρώτον, οι αραβικές χώρες της περιοχής, ειδικά η Αίγυπτος και ο Λίβανος και τα κράτη-μέλη του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης. Δεύτερον, ως εκ της θέσεώς της, η Κύπρος μπορεί να διαδραματίσει σοβαρό ρόλο διαμεσολαβητή στις κρίσεις και διενέξεις της περιοχής. Τρίτον, αν το Ισραήλ επιτεθεί στο Ιράν ή στη Συρία, ποια θα είναι η στάση και η πολιτική της Λευκωσίας; Τέταρτον, ας μην υποτιμώνται ποτέ τα συμφέροντα στην περιοχή και άλλων μεγάλων χωρών - Ρωσίας, Γαλλίας, Γερμανίας. Πέμπτον, πώς αντιμετωπίζεται σταθερά και αποτελεσματικά η τουρκική επιθετικότητα και επιβουλή; Γι’ αυτό ξαναλέμε: Στις σχέσεις με το Ισραήλ, λιγότερα λόγια και επικοινωνιακές φλυαρίες και περισσότερα έργα.
