Independent: Αν δεν κλονισθούν και τώρα οι πολιτικές ελίτ της Ευρώπης...

Την εκτίμηση ότι υπάρχει βαθύ ρήγμα στις κοινωνίες της Γηραιάς Ηπείρου κάνει η εφημερίδα

Ο Μπέπε Γκρίλο μιλάει σε οπαδούς του στη Ρώμη. Η Independent εκτιμά ότι «εάν η απαστράπτουσα επιτυχία του κ.Γκρίλο βοηθήσει στο να κάνουν οι πολιτικοί καλά τη δουλειά τους, θα έχει χρήσιμο αποτέλεσμα».
Την άποψη ότι το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ιταλία δείχνει πώς το ρεύμα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες έχει γυρίσει εναντίον των ελίτ που ασκούν εξουσία στην Ευρώπη, διατυπώνει στο σημερινό κύριο άρθρο της η έγκυρη βρετανική εφημερίδα Independent. Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο του editorial.

«Ορισμένοι από τους παράγοντες που δημιουργούν την εντύπωση ενός μετεκλογικού αδιεξόδου και ενός μπλοκαρισμένου κοινοβουλίου στην Ιταλία, είναι χαρακτηριστικά ιταλικοί. Ο πιο προφανής «ένοχος» είναι ένα εκλογικό σύστημα κυνικά κατασκευασμένο από την Κεντροδεξιά ώστε να εξασφαλίζει ότι η Γερουσία θα της ανήκει εσαεί. Ετσι γκρεμίστηκε η τελευταία κυβέρνηση της Κεντροαριστεράς, με επικεφαλής τον Ρομάνο Πρόντι, κυβέρνηση που έμεινε λιγότερο από δύο χρόνια στην εξουσία.

Αλλά αυτή τη φορά το αποτέλεσμα είναι ελαφρώς «μπαρόκ»: εξαπέστειλε τον πρωθυπουργό Μάριο Μόντι στην ταπεινωτική τέταρτη θέση, παλινόρθωσε τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι και κατέστησε πρώτο κόμμα στη Βουλή το ολοφάνερα αντι-πολιτικό και προερχόμενο από το πουθενά «Κίνημα 5 Αστέρων» του Μπέπε Γκρίλο.

Εάν αυτά τα αλλόκοτα αποτελέσματα δεν κλονίσουν την Ευρώπη και δεν διαλύσουν το κλίμα απάθειας που την χαρακτηρίζει, τίποτα δεν θα την κλονίσει. Με το φτωχό αποτέλεσμα του κ.Μόντι και την αναζωπύρωση των ελπίδων του κ.Μπερλουσκόνι, βλέπουμε την Κεντροδεξιά να οπισθοδρομεί λόγω της λιτότητας που εφάρμοσε ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός και να αναζητεί ξανά καταφύγιο στα απατηλά ονειροπολήματα που ο μεγιστάνας πουλάει μαζικά εδώ και 20 χρόνια.

Μπορεί να φρίττουμε που ένα τόσο μεγάλο τμήμα του ιταλικού εκλογικού σώματος αρνείται να καταδικάσει τον κ.Μπερλουσκόνι για τις παλαιές επιδόσεις του, αλλά αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να μην είναι τόσο ανόητοι όσο φαίνονται: ξέρουν ότι όσο εκείνος παραμένει κοντά στους μηχανισμούς εξουσίας, τόσο το ιταλικό κράτος δεν θα κυνηγήσει πολύ τους φοροφυγάδες. Επί μακρόν ο κ.Μπερλουσκόνι εκπροσωπεί ένα είδος σταθερά αποδεκτής συνενοχής.

Το νέο και εκπληκτικό στοιχείο είναι ότι το ένα τέταρτο του εκλογικού σώματος, στην πιο κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση της πρόσφατης Ιστορίας, επέλεξε να μην ψηφίσει κάποιο από τα πολυάριθμα περιθωριακά κόμματα, αλλά να παραταχθεί μαζικά στο πλευρό του ενός και μοναδικού ανθρώπου που αρθρώνει σε πολιτικό λόγο την λαϊκή οργή: τον Μπέπε Γκρίλο.

Το μήνυμα του κ.Γκρίλο υπήρξε απλό και σταθερό για πολλά χρόνια, και δεν έχει να κάνει με τη λιτότητα: σε αντίθεση με τον κ.Μπερλουσκόνι, ουδέποτε ισχυρίστηκε ότι προσφέρει ένα γρήγορο κι εύκολο δρόμο για την υπέρβαση των δυσχερειών. Στην αρχή ως ο δημοφιλέστερος σατιρικός καλλιτέχνης στην Ιταλία, κατόπιν ως ο κωμικός-ταραξίας, σήμερα ως ο αδιαμφισβήττος νικητής των εκλογών, λέει στους Ιταλούς κάθε ηλικίας, αλλά πρωτίστως στους νέους, ότι η ιταλική πολιτική ζωή είναι σάπια μέχρι το μεδούλι.

Εχοντας κάνει σπουδές λογιστικής, ο κ.Γκρίλο συνδύασε στις ομιλίες του την παράθεση πολιτικών και οικονομικών εγκλημάτων με ένα εκρηκτικό και συχνά διασκεδαστικό υβρεολόγιο. Στις πλατείες, από τη Γένοβα μέχρι το Παλέρμο, απειλεί να εξοστρακίσει τους πολιτικούς από τον δημόσιο βίο. Τώρα οι πολιτικοί θα υποχρεωθούν να τον αντικρίσουν κατάματα. Η διαφθορά στην Ιταλία είναι άλλης τάξεως από την διαφθορά στη Βρετανία, όμως και οι δύο χώρες, όπως και η υπόλοιπη Ευρώπη, αντιμετωπίζουν την πρόκληση να διανύουν την πιο μακροχρόνια περίοδο οικονομικής καχεξίας των τελευταίων δεκαετιών.

Σε τέτοιες εποχές, όπως κατέδειξαν πολλές εκλογές τα τελευταία τέσσερα χρόνια, οι λαοί είναι ελάχιστα υπομονετικοί με τους ηγέτες τους οποίους εκλέγουν. Δεν τους αφήνουμε πολλά περιθώρια. Διακρίνουμε πιο καθαρά τα λάθη και τις αποτυχίες τους απ' ότι στις καλές εποχές, η ανοχή μας απέναντί τους είναι πολύ μικρότερη. Στη Βρετανία, η ογκούμενη στήριξη στο UKIP  ( Σ.τ.Μ.: το μικρό, αντιευρωπαϊκό και ακροδεξιό κόμμα «UK Independence Party» ) συνιστά μία ένδειξη αυτού του φαινομένου.

Οποιες και αν είναι οι άμεσες συνέπειες στη δυνατότητα διακυβέρνησης της Ιταλίας, η πίεση για να τιμωρηθούν όσοι πολιτικοί έχουν λερωμένη τη φωλιά τους είναι υγιές φαινόμενο.

Εάν, επιπλέον, η απαστράπτουσα επιτυχία του κ.Γκρίλο βοηθήσει στο να κάνουν οι πολιτικοί καλά τη δουλειά τους, θα έχει χρήσιμο αποτέλεσμα». 
http://www.tovima.gr/world/article/?aid=500466