Το προφίλ και η διαδρομή του θριαμβευτή των ιταλικών
εκλογών, κωμικού ηθοποιού Μπέπε Γκρίλο, που από το πουθενά πήρε σχεδόν
το 25% των ψήφων
Tης Μαργαρίτας Βεργολιά
Παραμονή
των εκλογών κάγχαζε ότι «θα σκίσουμε τη Βουλή, όπως ανοίγουμε μια
κονσέρβα τόνο»! Τώρα που τώρα οι κάλπες έκλεισαν, ο Μπέπε Γκρίλο
καλείται -ως ο απόλυτος θριαμβευτής- να δείξει στην πράξη ότι, από την
δική του «κεφαλή» τουλάχιστον, ΔΕΝ «βρωμά το ψάρι»…
Στα τρία χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από την ίδρυση του αντισυστημικού Κινήματος των 5 Αστέρων (M5S), ο 64χρονος πτυχιούχος λογιστής, με τις χαρακτηριστικά ανακατεμένες γκρίζες μπούκλες, κατάφερε να δομήσει την εικόνα του σύγχρονου αντι-πολιτικού, κάτι μεταξύ Μάικλ Μουρ, Ρομπέν των Δασών και Τσε Γκεβάρα- σε πείσμα της νέας εικόνας του ως «μπαμπούλας των αγορών».
Οπλο του το Ιντερνετ
Φανατικός μπλόγκερ και οπαδός της αμεσότητας της online δημοκρατίας, ο ίδιος διακηρύττει ότι ουδέποτε ήθελε να γίνει μέρος του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος (δεν θα μπορούσε, άλλωστε, αφού έχει καταδικαστεί στο παρελθόν για πολλαπλή ανθρωποκτονία σε τροχαίο). Αν και πάλαι ποτέ αγαπημένος κωμικός της TV αρνήθηκε ακόμη και προεκλογικά κάθε συμμετοχή σε ντιμπέιτς και talk shows, για να «μην ταυτιστεί με τα ζόμπι της πολιτικής»- πιθανό ανοιχτό «τραύμα» από το 1987 όταν «εξορίστηκε» από την κρατική RAI, επειδή τόλμησε να κράξει για τα σκάνδαλα διαφθοράς τον τότε Σοσιαλιστή πρωθυπουργό Μπετίνο Κράξι.
Ηταν αυτή η «εξορία» που οδήγησε τον κωμικό-σφοδρό πολιτικό σχολιαστή Γκρίλο να αναζητήσει άλλες μορφές επικοινωνίας με το κοινό, αρχικά με live εμφανίσεις. Μέχρι που ο πρώην πολέμιος της τεχνολογίας -ο οποίος στα σόου του έσπαζε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, όπως οι ροκ σταρ τις κιθάρες τους στις συναυλίες- έφτιαξε το προσωπικό του blog, που σήμερα κατατάσσεται στα 10 δημοφιλέστερα στον κόσμο!
Από τότε, κήρυξε «ανένδοτο» κατά της διαφθοράς. Μίλησε για δημόσιες δίκες των ένοχων πολιτικών -όχι στα δικαστήρια, αλλά στις πλατείες. Πρότεινε να μαζέψουν καμιά δεκαριά χιλιάδες πολιτικούς, να τους μαντρώσουν σε ένα στάδιο και να τους κρατήσουν εκεί, μέχρι να αποπληρώσουν και το τελευταίο σεντ που έκλεψαν από τους φορολογούμενους.
Δημοσίευσε ολοσέλιδες καταχωρήσεις στον εθνικό Τύπο με τα ονόματα όλων των πολιτικών που έχουν κατηγορηθεί για διαφθορά, απαιτώντας να αποκλειστούν πάραυτα από τη Βουλή. Το 2007, οργάνωσε ανά την ιταλική επικράτεια «V-Day» («Ημέρα Αντε και γαμήσου» κατά την ιταλική λέξη vaffanculo) κατά των ασύδοτων πολιτικών, των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, των πουλημένων δημοσιογράφων…
Σήμερα -ως ηγέτης της τρίτης μεγαλύτερης πολιτικής δύναμης σε Βουλή και Γερουσία- ζητά δημοψήφισμα για την παραμονή της Ιταλίας στο ευρωζώνη, «πάγωμα» του χρέους των 2 τρισ (!), αναστολή στην πληρωμή των τόκων των κρατικών ομολόγων, περικοπή των προνομίων των πολιτικών, μείωση των δημοσίων δαπανών (εκτός υγείας και παιδείας), μετακύλιση του φορολογικού βάρους από τους μισθωτούς στις εταιρίες «που σπαταλούν καύσιμα και ενέργεια», κατώτατο εισόδημα 1.000 ευρώ για τους ανέργους για 3 χρόνια με εξοικονόμηση από περικοπές στις αμυντικές δαπάνες, δημιουργία θέσεων εργασίας σε μία ψηφιακή πράσινη οικονομία, περιορισμό των μεγάλων κολοσσών, κατάργηση των κρατικών μονοπωλίων (ENI, Telecom Italia), αλλά και «αναβίωση του προστατευτισμού», ώστε να θωρακίσει τις ιταλικές εταιρίες από τον ξένο ανταγωνισμό, δωρεάν ίντερνετ για όρους, δωρεάν ύδρευση, επέκταση του δικτύου μέσων μαζικής μεταφοράς, ποδηλατοδρόμους, πράσινους «πνεύμονες» στις πόλεις, ακόμη και να επιτραπεί στους ιερείς να αποκτούν παιδιά «για να μη θωπεύουν τα παιδιά των άλλων»…
Oσο για την εξωτερική πολιτική; Σε παλαιότερη συνέντευξή του στην ισραηλινή Yedioth Ahronoth, ο Γκρίλο εξύμνησε τη γενέτειρα της συζύγου του και του πεθερού του, το Ιράν, κρίνοντας ότι ασκεί προοδευτική πολιτική ως προς τις γυναίκες, χαρακτήρισε το δικαστικό σύστημα της θεοκρατικής Τεχεράνης πιο δίκαιο από των ΗΠΑ, είπε ότι ο Οσάμα Μπιν Λάντεν ήταν… θύμα κακής μετάφρασης κι απέδωσε τον πόλεμο στη Συρία σε «εισβολείς» που θέλουν να ανατρέψουν τον Ασαντ.
«Στην Ιταλία», έγραφε χθες στο blog του ο Μπέπε, «υπάρχουν δύο κοινωνικά στρατόπεδα». Το ένα απαρτίζεται από τα εκατομμύρια των νέων που δεν έχουν μέλλον, που αναζητούν φως στο τούνελ και θέλουν να χτίσουν την Ιταλία από τα ερείπιά της, οι κοινωνικά απόκληροι, όσοι παίρνουν συντάξεις πείνας, οι μικροεπιχειρηματίες, οι μικροεισοδηματίες που καταδυναστεύονται από την εφορία.
Στο άλλο στρατόπεδο, ανήκουν όσοι θέλουν να διατηρήσουν το status quo και τα προνόμιά τους, αυτοί που δεν έχουν ακόμη νιώσει βαθιά στο πετσί τους την οικονομική κρίση – «η πλειονότητα των δημοσίων υπαλλήλων, αυτοί που παίρνουν ακόμη παχυλές συντάξεις, οι φοροφυγάδες, οι κρατικοδίαιτοι. Η πρώτη ομάδα θέλει την ανανέωση, η δεύτερη τη συνέχεια. Η μεν δεν έχει τίποτε να χάσει -ούτε καν φόρους για ακίνητη περιουσία να πληρώνει, αφού τα μέλη της δεν έχει καν δικό τους σπίτι. Η δε θέλει να τα κρατήσει όλα όσα έχει -ακίνητα, τραπεζικούς λογαριασμούς, μία καλή σύνταξη ή μία διασφαλισμένη θέση εργασίας στο δημόσιο».
Είναι, λοιπόν, ο Μπέπε Γκρίλο το νέο πρόσωπο της πολιτικής ή έστω της αντι-πολιτικής; Η απάντηση θα κριθεί και από την στάση που θα κρατήσουν οι 163 βουλευτές και γερουσιαστές που εξελέγησαν υπό τη σημαία του Κινήματος των 5 Αστέρων (ορισμένοι συμπληρώνουν παρά τρίχα το ηλικιακό πλαφόν των 25 ετών), «αυτή η στρατιά αγνώστων», όπως γράφει χαρακτηριστικά στο blog της γαλλική Monde.
Πολλοί τώρα στοιχηματίζουν ότι οι επονομαζόμενοι Γκριλίνοι θα «αποπλανηθούν από τη γλύκα της εξουσίας» και θα γίνουν σύντομα εύκολα διαχειρίσιμοι, γράφει στο τελευταίο τεύχος του ιταλικού περιοδικού L’Espresso ο Πιέρο Ινιάζι, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο της Μπολόνια. Ο χρόνος θα δείξει…
m.vergolia@efsyn.gr
Tης Μαργαρίτας Βεργολιά
Παραμονή
των εκλογών κάγχαζε ότι «θα σκίσουμε τη Βουλή, όπως ανοίγουμε μια
κονσέρβα τόνο»! Τώρα που τώρα οι κάλπες έκλεισαν, ο Μπέπε Γκρίλο
καλείται -ως ο απόλυτος θριαμβευτής- να δείξει στην πράξη ότι, από την
δική του «κεφαλή» τουλάχιστον, ΔΕΝ «βρωμά το ψάρι»…Στα τρία χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από την ίδρυση του αντισυστημικού Κινήματος των 5 Αστέρων (M5S), ο 64χρονος πτυχιούχος λογιστής, με τις χαρακτηριστικά ανακατεμένες γκρίζες μπούκλες, κατάφερε να δομήσει την εικόνα του σύγχρονου αντι-πολιτικού, κάτι μεταξύ Μάικλ Μουρ, Ρομπέν των Δασών και Τσε Γκεβάρα- σε πείσμα της νέας εικόνας του ως «μπαμπούλας των αγορών».
Οπλο του το Ιντερνετ
Φανατικός μπλόγκερ και οπαδός της αμεσότητας της online δημοκρατίας, ο ίδιος διακηρύττει ότι ουδέποτε ήθελε να γίνει μέρος του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος (δεν θα μπορούσε, άλλωστε, αφού έχει καταδικαστεί στο παρελθόν για πολλαπλή ανθρωποκτονία σε τροχαίο). Αν και πάλαι ποτέ αγαπημένος κωμικός της TV αρνήθηκε ακόμη και προεκλογικά κάθε συμμετοχή σε ντιμπέιτς και talk shows, για να «μην ταυτιστεί με τα ζόμπι της πολιτικής»- πιθανό ανοιχτό «τραύμα» από το 1987 όταν «εξορίστηκε» από την κρατική RAI, επειδή τόλμησε να κράξει για τα σκάνδαλα διαφθοράς τον τότε Σοσιαλιστή πρωθυπουργό Μπετίνο Κράξι.
Ηταν αυτή η «εξορία» που οδήγησε τον κωμικό-σφοδρό πολιτικό σχολιαστή Γκρίλο να αναζητήσει άλλες μορφές επικοινωνίας με το κοινό, αρχικά με live εμφανίσεις. Μέχρι που ο πρώην πολέμιος της τεχνολογίας -ο οποίος στα σόου του έσπαζε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, όπως οι ροκ σταρ τις κιθάρες τους στις συναυλίες- έφτιαξε το προσωπικό του blog, που σήμερα κατατάσσεται στα 10 δημοφιλέστερα στον κόσμο!
Από τότε, κήρυξε «ανένδοτο» κατά της διαφθοράς. Μίλησε για δημόσιες δίκες των ένοχων πολιτικών -όχι στα δικαστήρια, αλλά στις πλατείες. Πρότεινε να μαζέψουν καμιά δεκαριά χιλιάδες πολιτικούς, να τους μαντρώσουν σε ένα στάδιο και να τους κρατήσουν εκεί, μέχρι να αποπληρώσουν και το τελευταίο σεντ που έκλεψαν από τους φορολογούμενους.
Δημοσίευσε ολοσέλιδες καταχωρήσεις στον εθνικό Τύπο με τα ονόματα όλων των πολιτικών που έχουν κατηγορηθεί για διαφθορά, απαιτώντας να αποκλειστούν πάραυτα από τη Βουλή. Το 2007, οργάνωσε ανά την ιταλική επικράτεια «V-Day» («Ημέρα Αντε και γαμήσου» κατά την ιταλική λέξη vaffanculo) κατά των ασύδοτων πολιτικών, των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, των πουλημένων δημοσιογράφων…
Σήμερα -ως ηγέτης της τρίτης μεγαλύτερης πολιτικής δύναμης σε Βουλή και Γερουσία- ζητά δημοψήφισμα για την παραμονή της Ιταλίας στο ευρωζώνη, «πάγωμα» του χρέους των 2 τρισ (!), αναστολή στην πληρωμή των τόκων των κρατικών ομολόγων, περικοπή των προνομίων των πολιτικών, μείωση των δημοσίων δαπανών (εκτός υγείας και παιδείας), μετακύλιση του φορολογικού βάρους από τους μισθωτούς στις εταιρίες «που σπαταλούν καύσιμα και ενέργεια», κατώτατο εισόδημα 1.000 ευρώ για τους ανέργους για 3 χρόνια με εξοικονόμηση από περικοπές στις αμυντικές δαπάνες, δημιουργία θέσεων εργασίας σε μία ψηφιακή πράσινη οικονομία, περιορισμό των μεγάλων κολοσσών, κατάργηση των κρατικών μονοπωλίων (ENI, Telecom Italia), αλλά και «αναβίωση του προστατευτισμού», ώστε να θωρακίσει τις ιταλικές εταιρίες από τον ξένο ανταγωνισμό, δωρεάν ίντερνετ για όρους, δωρεάν ύδρευση, επέκταση του δικτύου μέσων μαζικής μεταφοράς, ποδηλατοδρόμους, πράσινους «πνεύμονες» στις πόλεις, ακόμη και να επιτραπεί στους ιερείς να αποκτούν παιδιά «για να μη θωπεύουν τα παιδιά των άλλων»…
Oσο για την εξωτερική πολιτική; Σε παλαιότερη συνέντευξή του στην ισραηλινή Yedioth Ahronoth, ο Γκρίλο εξύμνησε τη γενέτειρα της συζύγου του και του πεθερού του, το Ιράν, κρίνοντας ότι ασκεί προοδευτική πολιτική ως προς τις γυναίκες, χαρακτήρισε το δικαστικό σύστημα της θεοκρατικής Τεχεράνης πιο δίκαιο από των ΗΠΑ, είπε ότι ο Οσάμα Μπιν Λάντεν ήταν… θύμα κακής μετάφρασης κι απέδωσε τον πόλεμο στη Συρία σε «εισβολείς» που θέλουν να ανατρέψουν τον Ασαντ.
«Στην Ιταλία», έγραφε χθες στο blog του ο Μπέπε, «υπάρχουν δύο κοινωνικά στρατόπεδα». Το ένα απαρτίζεται από τα εκατομμύρια των νέων που δεν έχουν μέλλον, που αναζητούν φως στο τούνελ και θέλουν να χτίσουν την Ιταλία από τα ερείπιά της, οι κοινωνικά απόκληροι, όσοι παίρνουν συντάξεις πείνας, οι μικροεπιχειρηματίες, οι μικροεισοδηματίες που καταδυναστεύονται από την εφορία.
Στο άλλο στρατόπεδο, ανήκουν όσοι θέλουν να διατηρήσουν το status quo και τα προνόμιά τους, αυτοί που δεν έχουν ακόμη νιώσει βαθιά στο πετσί τους την οικονομική κρίση – «η πλειονότητα των δημοσίων υπαλλήλων, αυτοί που παίρνουν ακόμη παχυλές συντάξεις, οι φοροφυγάδες, οι κρατικοδίαιτοι. Η πρώτη ομάδα θέλει την ανανέωση, η δεύτερη τη συνέχεια. Η μεν δεν έχει τίποτε να χάσει -ούτε καν φόρους για ακίνητη περιουσία να πληρώνει, αφού τα μέλη της δεν έχει καν δικό τους σπίτι. Η δε θέλει να τα κρατήσει όλα όσα έχει -ακίνητα, τραπεζικούς λογαριασμούς, μία καλή σύνταξη ή μία διασφαλισμένη θέση εργασίας στο δημόσιο».
Είναι, λοιπόν, ο Μπέπε Γκρίλο το νέο πρόσωπο της πολιτικής ή έστω της αντι-πολιτικής; Η απάντηση θα κριθεί και από την στάση που θα κρατήσουν οι 163 βουλευτές και γερουσιαστές που εξελέγησαν υπό τη σημαία του Κινήματος των 5 Αστέρων (ορισμένοι συμπληρώνουν παρά τρίχα το ηλικιακό πλαφόν των 25 ετών), «αυτή η στρατιά αγνώστων», όπως γράφει χαρακτηριστικά στο blog της γαλλική Monde.
Πολλοί τώρα στοιχηματίζουν ότι οι επονομαζόμενοι Γκριλίνοι θα «αποπλανηθούν από τη γλύκα της εξουσίας» και θα γίνουν σύντομα εύκολα διαχειρίσιμοι, γράφει στο τελευταίο τεύχος του ιταλικού περιοδικού L’Espresso ο Πιέρο Ινιάζι, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο της Μπολόνια. Ο χρόνος θα δείξει…
m.vergolia@efsyn.gr
