Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ*
Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε φόρα και έγινε αξιωματική αντιπολίτευση επειδή διακήρυξε ότι θέλει κατάργηση του Μνημονίου.
Συσπείρωσε έτσι την οργή του κόσμου και του έδωσε διέξοδο. Τον έκανε να
πιστέψει ότι η φτώχεια και η υποταγή στους επικυρίαρχους δεν είναι μονόδρομος. Η αυτοπεποίθηση και η μαχητικότητά του ΣΥΡΙΖΑ έπεισαν πάσης φύσεως ψηφοφόρους, από τα αριστερά ως τα δεξιά. Ο διχασμός της Αριστεράς δεν στάθηκε εμπόδιο. Το άλλο αντιμνημονιακό κόμμα, οι ΑΝΕΛ, συσπείρωσαν και αυτοί ικανό αριθμό ψήφων διασπώντας την έως τότε αρραγή πολιτική/εκλογική ενότητα της Δεξιάς. Έκπληξη ήταν η Χρυσή Αυγή. Τα ποσοστά της δεν έδειξαν άνοδο του φασισμού (όπως
ανοήτως υποστηρίζουν μερικοί) αλλά κατέδειξαν ότι η οργή ξεπερνούσε
κάθε υπολογίσιμο όριο-αντίστοιχο φαινόμενο στην Ιταλία είναι το κόμμα
του ηθοποιού Γκρίλο, (τρίτο στις δημοσκοπήσεις με
13-15%), διόλου φασιστικό αλλά εναντίον του ευρώ, του συστήματος, των
πολιτικών, της ΕΕ. Η διάθεση στον κόσμο ήταν «να τα σπάσουμε» κι ότι
γίνει-είχε ήδη φανεί αυτό από τα συνθήματα των Αγανακτισμένων.
Συμπέρασμα: η μαχητικότητα συσπείρωσε, τα ιδεολογικά (προσώρας) παραγκωνίστηκαν, ο κόσμος πίστεψε στην ανατροπή.
Θα
ήταν, λοιπόν, αρκετό για την Αριστερά, για τον ΣΥΡΙΖΑ, να συνεχίσει
στον ίδιο ακριβώς δρόμο. Να συνεχίσει να λέει τα ίδια πράγματα, στον
ίδιο τόνο, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την κυβέρνηση. Διότι, όπως και ο
τελευταίος ανίκανος μπορούσε να προβλέψει, η ραγδαία
επιδείνωση μέτρων, υποτέλειας, κατάπτωσης, ήταν το αναμενόμενο. Ωστόσο
επειδή το άλμα εις ύψος μετατράπηκε σε αγώνισμα δρόμου, η Αριστερά, ο
ΣΥΡΙΖΑ, όφειλε να ολοκληρώσει την εικόνα με συγκεκριμένες προτάσεις.
Ώστε η οργή να έχει στέρεη βάση, να υπερνικήσει το φόβο. Αυτό θα ήταν
υπεραρκετό για να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνησιμότητα, η τελευταία λέξη
της μόδας. Η Αριστερά για την ίδια έννοια χρησιμοποιεί τη λέξη
«ηγεμονία». Αυτό, όμως, είναι το μόνο που δεν έγινε. Αν είχε γίνει, κάτι
«περίεργες», από πολλές απόψεις, φωνές, όσο και αν φωνασκούσαν, θα
ακούγονταν ως ενοχλητικά παράσιτα. Αντί πχ να «προλαβαίνει» ο κάθε
Θεοδωρίδης να ρίχνει τη μπαταριά του στο γάμο του καραγκιόζη, θα ήταν
αποτελεσματικό (στο πλαίσιο της κυβερνησιμότητας) να πει ο ΣΥΡΙΖΑ
εξαρχής τις θέσεις του για τα εθνικά θέματα. Όλα τα εθνικά θέματα. Το
ίδιο και στα Οικονομικά. Αντί να τρέχει τώρα ο Τσίπρας από συνοικία σε
συνοικία για να δηλώσει ότι θα αποκαταστήσει σταδιακά τις συντάξεις, θα
όφειλε ο ΣΥΡΙΖΑ να το έχει πει από καιρό. Να το πει (και να το ξαναπεί
πολλές φορές) συγκεκριμένα, όχι ως γενική εξαγγελία «αποκατάστασης» των
αδικιών, επαναφοράς των αποδοχών στην προτέρα κατάσταση. Ο Μπερλουσκόνι
πχ δήλωσε πολύ καθαρά και συγκεκριμένα ότι θα καταργήσει το φόρο στα
ακίνητα και θα επιστρέψει τα ποσά που έχουν καταβληθεί. Ας λαλούν οι
«άλλοι», Μόντι και Μπερσάνι, περί δημαγωγίας- στην πραγματικότητα οι
«άλλοι» τρομοκρατήθηκαν- το λέω ευγενικά.
Πολλοί πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε νερό στο κρασί του επειδή ο Τσίπρας είδε τον Σόϊμπλε και επισκέφθηκε τις ΗΠΑ. Λάθος.
Δεν μπορεί, έχω γράψει επανειλημμένα, να μην έχεις διεθνείς επαφές. Και
ο Τσίπρας, έχω γράψει επίσης, δεν είπε διαφορετικά πράγματα από όσα
λέει εδώ, απλώς τα είπε εκεί πιο «κομψά». Το πρόβλημα είναι ότι έχει
αρχίσει να τα λέει και εδώ «πιο κομψά». Έχει αλλάξει το πνεύμα, ο
ορμητικός άνεμος έγινε φθινοπωρινή μπουνάτσα, προοίμιο επερχόμενου
κρύου. Όταν δεν φυσάει αέρας, αρχίζει το κουπί και αγκομαχούν οι
κωπηλάτες. Αυτό το κλίμα, μου φαίνεται, έπιασε η Σακοράφα και είπε όσα
είπε στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς καν να μπει στην ουσία. Η προς τα έξω
λάθος, «συνεσταλμένη», εντύπωση (από τις συναντήσεις εξωτερικού) αν ήταν
αποτέλεσμα απειρίας δεν θα πείραζε και πολύ. Αλλά δημιουργείται η
αίσθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε τα γαμπριάτικα και έδωσε την εντύπωση ότι
βρήκε κουμπάρους πριν να αποφασιστεί ο γάμος, πριν να μάθουμε τι θα
αποφασίσουν οι κάλπες-πάντα γκαστρωμένες, τις έβλεπε ο Φλωράκης.
Ο
ΣΥΡΙΖΑ έχει υποτιμήσει την οργή του κόσμου. Θυμάται πχ ότι υστερεί στις
μεγάλες ηλικίες. Ξεχνάει, όμως, ότι τις εκλογές του Ιουνίου δεν
τις έχασε από τους ηλικιωμένους αλλά επειδή πολλοί νεώτεροι αποφάσισαν
να μην τον (ξανά)ψηφίσουν. Η οργή υποβόσκει τώρα αλλά κάποια στιγμή
μπορεί να ξεσπάσει ανεξέλεγκτη. Αν (ή όταν) συμβεί αυτό και ο κόσμος δει
τον ΣΥΡΙΖΑ ντυμένο γαμπρό πριν να οριστεί ο γάμος, όσοι περιμένουν
γλέντι τρικούβερτο θα βγουν γελασμένοι.
