Του Γιώργου ΚράλογλουΕάν έχει υπόσταση το πολυσυζητημένο αριστερό «θρίλερ» για το γερμανικό σχέδιο δημιουργίας φτηνής εργατικής ζώνης στα Βαλκάνια προκειμένου να μεταφερθούν επενδύσεις από την Ασία, ο ρόλος της αριστεράς είναι τουλάχιστον αντεθνικός. Γιατί αν εξαιρέσουμε το δογματικό ΚΚΕ ο «εμφύλιος» του ΣΥΡΙΖΑ έχει πεδίο δράσης κυρίως την οικονομία και την ανάπτυξη.Αναφέρομαι στην σημερινή φάση της ταξικής πάλης των αριστερών ενάντια στην αστική τάξη γιατί ως τρίτος γύρος εμφυλίου, με στόχο την απαξίωση της οικονομίας της χώρας, ξεκίνησε το 1976 και συμπεριέλαβε όχι μόνο τις ιδιωτικές πρωτοβουλίες αλλά και τις κρατικές!!
Κρατικό πετροχημικό συγκρότημα, το μεγαλύτερο της Ευρώπης. θέλησε να φτιάξει ο Καραμανλής στο Αγρίνιο και το σαμποτάρισαν οι ίδιες δυνάμεις με κινήματα κατοίκων. Τα μηχανήματα που αγόρασε το κράτος με λεφτά των φορολογούμενων τα πουλήσαμε στην Αφρική για παλιοσίδερα.
Κρατικός ήταν και ο αμίαντος όταν διαλύθηκε με άστοχες δικαιολογίες από κινήματα.
Η κρατική ΕΤΒΑ σχεδίασε το μεταλλουργικό συγκρότημα στην Αμφίπολη μαζί και με άλλα σχέδια της επίσης κρατικής θυγατρικής της ΜΕΤΒΑ που διέθετε συγκεκριμένες μελέτες διακεκριμένων καθηγητών.
Κρατικά (του ΟΑΕ) ήταν η Πειραϊκή-Πατραϊκή, το Μαντούδι, Σωτηρόπουλος και άλλοι 5-10 όταν πολτοποιήθηκαν από τις συντεχνίες και σήμερα η Πειραϊκή είναι γνωστή ως ο τεκές... της Πάτρας.
Και για να έλθω και στην Χαλκιδική. Δεν θα υποστηρίξω ότι οι άθλιοι και άνανδροι εγκληματίες της Χαλκιδικής είναι ενεργούμενα του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί πρόκειται για τιποτένια δειλά άτομα που καλύπτονται πίσω από τις κουκούλες. Οι πραγματικοί άντρες και επαναστάτες δεν φοράνε κουκούλα.
Έτσι δεν θα ενοχοποιούσαν κόμματα, πολιτικές και κινήματα όπως και το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που είναι επικεφαλής του τοπικού κινήματος.
Είναι όμως πάντα σύμπτωση ότι πίσω από όλα τα κινήματα πολιτών που μάχονται μόνο επενδύσεις. Που μάχονται το δικαίωμα στην δουλειά των συγκατοίκων τους. Που μάχονται κάθε ανάπτυξη επικεφαλής είναι κομματικό όργανο της αριστεράς;
Είναι σύμπτωση όταν στις κινητοποιήσεις που χαλάνε κόσμο, καίνε περιουσίες, καταστρέφουν καταστήματα και δημόσιους χώρους οι επικεφαλής ανήκουν στον ευρύτερο χώρο των αριστερών δυνάμεων;
Είναι σύμπτωση όταν στο κλείσιμο μεγάλων βιομηχανικών εγκαταστάσεων πρωτοστατούν συνδικαλιστές που ανήκουν στο ΠΑΜΕ και στον ΣΥΡΙΖΑ;
Θα μου πείτε όμως ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για τέτοιες «λεπτομέρειες» όταν ο λαός είναι σε «επανάσταση».
Όπως δεν ενδιαφέρουν και οι «λεπτομέρειες» ότι οι ξεσηκωμένοι από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ αγρότες (στον αγώνα δρόμου του κομματικού ανταγωνισμού) μεταξύ άλλων απαιτούν και το δικαίωμά τους στο λαθρεμπόριο πετρελαίου!!!
Και για να μην μένουν απορίες.
Οι αγρότες ζητούν (μεταξύ άλλων πιθανότατα δικαίων αιτημάτων) και επιδότηση του πετρελαίου κίνησης όταν με την ενοποίηση των τιμών κίνησης – θέρμανσης, το κίνησης από 412 ευρώ το χιλιόλιτρο κατέβηκε στα 330 ευρώ. Αλλά βεβαίως αυξήθηκε πολύ όταν το θέρμανσης που αγόραζαν λαθραία επί μονίμου βάσεως ως κίνησης είχε, πριν ενοποίηση, 60 ευρώ. Όταν χάνεις λοιπόν την λαμογιά 270 ευρώ θα φωνάξεις τι θα κάνεις; Έτσι είμαστε μαθημένοι στην Ελλάδα.
Ποιος λοιπόν μπορεί να αντικρούσει την άποψη ότι με την εξαθλίωση που επιδιώκουν για την οικονομία σαμποτάροντας όλες τις επενδύσεις και όλους τους επενδυτές οι κατά τα άλλα «προοδευτικές» δυνάμεις του τόπου ότι οι Γερμανοί και οι οποιοιδήποτε άλλοι σπεκουλαδόροι δεν τρίβουν τα χέρια τους;
Ας δούμε και το θέμα της Χαλκιδικής. Από την εποχή του Μποδοσάκη στην Κασσάνδρα οι «προοδευτικοί» των αριστερών δυνάμεων είχαν λυσσάξει να φύγει.
Το εναντίον του κοινωνικό κλίμα οδήγησε μέχρι την δολοφονία του ανεψιού του Αλέξανδρου Αθανασιάδη από τους μαφιόζους της 17 Νοέμβρη. Η δολοφονία που μάλιστα χαρακτηρίστηκε από κόμματα και αριστερό Τύπο ως εκτέλεση!!!
Τι έγινε στην συνέχεια;
Οποιοσδήποτε ήθελε να αγγίζει τα μεταλλεύματα ή τον πιθανό χρυσό της περιοχής ήταν εχθρός του λαού. Έδιωξαν τους Καναδούς. Έδιωξαν ευρωπαϊκά επενδυτικά σχήματα. Και τώρα διώχνουν και τους τελευταίους.
Το ερώτημα λοιπόν που προκαλείται είναι;
Ανεξάρτητα από την μορφή του επενδυτικού κεφαλαίου και της σύμβασης που είναι θέμα της πολιτείας και μόνο της πολιτείας θέλουμε να αξιοποιήσουμε ή όχι τον ορυκτό πλούτο της χώρας;
Γιατί αν θέλουμε δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τις επενδύσεις. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τα διεθνή μεγάλα συγκροτήματα που ξέρουν να κάνουν αυτήν την δουλειά. Όλα τα άλλα είναι θέμα πολιτικών και πολιτικής.
Από την ώρα όμως που δυναμιτίζουμε όχι μόνο τις ιδιωτικές αλλά και τις κρατικές πρωτοβουλίες κάτι άλλο συμβαίνει. Θέλουμε μήπως να εξαθλιώσουμε την αστική κοινωνία και την οικονομία για να δικαιολογήσουμε την πολιτική μας;
Αλλά η πολιτική αυτή «συμπτωματικά» εξυπηρετεί μόνο το γερμανικό πολιτικό σχέδιο ένταξης και της Ελλάδας στην τεράστια και φθηνή βαλκανική εργατούπολη. Το σχέδιο που κατά τα άλλα μάχονται οι αριστεροί!!
george.kraloglou@capital.gr
*Σχόλιο: Ο Αρθρογράφος αδυνατεί να εξηγήσει την στάση της "Αριστεράς" απέναντι στα επι μέρους Κοινωοικονομικά συμφέροντα ως εκείνη τα ορίζει.Η "Αριστερά" στην Ελλάδα προσπαθήσει συστηματικά να δημιουργήσει μια δικής της οικονομική άρθρωση και ως βραχίονα χρησιμοποιεί και τις ακροαριστερες ομάδες .Η δημιουργία επιβάλλει την κατάργηση της υφιστάμενης άρθρωσης την οποία και θεωρεί προσκολημμένη στο ισχύον πολιτικό σύστημα
