Άριστος Μιχαηλίδης
Ελπίζουμε ο Νίκος Αναστασιάδης να μην πάρει στα σοβαρά τις αναλύσεις ότι
ο λαός την Κυριακή ψήφισε Μνημόνιο (και Ανάν) επειδή του έδωσε την
πρώτη θέση. Είμαι σίγουρος ότι είναι πιο σοφός από διάφορους
αυλοκόλακες, που άρχισαν να μαζεύονται γύρω του και λένε ανοησίες. Καλά
κάνει να μαζέψει μερικούς από τους πομπώδεις τύπους, που μιλούν εκ
μέρους του γιατί ο τόπος δεν σηκώνει τις αλαζονείες του κάθε
πολιτικάντη.
Ξέρουμε όλοι τι πάει να πει μνημόνιο και τρόικα. Ακόμα κι όταν οι
δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειοψηφία της κοινής γνώμης θεωρεί το
μνημόνιο σωτηρία για την οικονομία, είναι λόγω της απελπισίας και της
αβεβαιότητας, που προκάλεσε η κυβέρνηση Χριστόφια, που το λέει κι όχι
επειδή αποφάσισε ότι το μνημόνιο είναι κάτι καλό, κάτι το φιλάνθρωπο,
κάτι σαν το Συνεργατισμό, όπως μας έλεγε ο Βάσος Σιαρλής.Αν ισχύουν και όσα έλεγε χτες, ο Άντρος Κυπριανού, ότι «από τη μια πλευρά, είναι οι πολιτικές του Αναστασιάδη και του ΔΗΣΥ: λιτότητα, περικοπές, ιδιωτικοποιήσεις και όλα όσα γονάτισαν τους λαούς στην Ελλάδα, στην Ισπανία και αλλού», μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι το 45,46%, δηλαδή 200.591 ψηφοφόροι, που ψήφισαν Αναστασιάδη ενέκριναν ήδη αυτά που περιγράφει. Με την ίδια λογική το 26,91%, που πήρε ο Μαλάς, ενέκρινε τη συνέχιση της πολιτικής Χριστόφια, της πολιτικής που οδήγησε στο μνημόνιο, το συμφώνησε με την τρόικα και άρχισε να το εφαρμόζει πριν πάρει ακόμα το δάνειο. Και όπως ξέρει όλος ο κόσμος από τις προσωπικές του θυσίες, δεν ήταν κάποιο άλλο μνημόνιο ήταν αυτό που αποδίδει ο Κυπριανού στον Αναστασιάδη: «λιτότητα, περικοπές, ιδιωτικοποιήσεις και όλα όσα γονάτισαν τους λαούς στην Ελλάδα, στην Ισπανία και αλλού». Από την άλλη, ο Μαλάς δεν τάχθηκε ποτέ κατά του μνημονίου, παρά μόνο διακήρυττε προεκλογικά ότι θα επαναδιαπραγματευθεί κάποιες πρόνοιες. Δηλαδή, με τη λογική του ΑΚΕΛ, μόνο το 24,93%, που ψήφισε Λιλλήκα απορρίπτει ασυζητητί το μνημόνιο, αφού ήταν ο μόνος υποψήφιος, που πήρε καθαρά αντιμνημονιακές θέσεις και δεσμευόταν να διώξει το μνημόνιο και την τρόικα εντός του 2013.
Πρόκειται για μια επικίνδυνη παγίδα που στήνουν με επιπολαιότητα στο λαό. Διαχωρίζουν τους πολίτες σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς κι ενώ μετά τις εκλογές, αυτός που θα εκλεγεί πρέπει να διαχειριστεί τάχιστα, πριν καν προλάβει να πάρει ανάσα και να ανασυνταχθεί, τη βαριά κληρονομιά του συμφωνημένου μνημονίου και της δραματικής κατάστασης με τα άδεια δημόσια ταμεία και την ανύπαρκτη οικονομική δραστηριότητα, η κοινή γνώμη καθοδηγείται να αρχίσει ταξικό αγώνα. Όπως τον περίγραψε την Κυριακή ο Πρόεδρος της μνημονιακής πενταετίας, που ψηφίζει μίσιημου «αντίσταση, δημοκρατία και πρόοδο». (Αντίσταση σε κάτι συγκεκριμένο ή γενικά το λέμε;).
Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει μπροστά στους πολίτες το δίλημμα ενός μνημονιακού και ενός αντιμνημονιακού υποψήφιου. Διότι και οι δυο υποψήφιοι θα παραλάβουν έτοιμο το ίδιο μνημόνιο, το μνημόνιο Χριστόφια. Και είτε ο ηγέτης θέλει κρίση, είτε η κρίση θέλει ηγέτη, ο τόπος θέλει να κυβερνηθεί με σοβαρότητα, επιτέλους.
http://www.philenews.com
