Δημήτρης Τσίτος(Συγγραφέας – Σύμβουλος Διαπραγματεύσεων)Copyright: www.rieas.gr
Μια επένδυση έχει ως σκοπό την απόκτηση κάποιου παράγωγου – κέρδους.
Όποιος αποφασίζει να κάνει κάποια επένδυση έχει κατά νου ότι κάτι θετικό θα προκύψει ως αποτέλεσμα.Το αποτέλεσμα μιας επένδυσης –ποσοτικά, ποιοτικά και σε προκαθορισμένο χρόνο- μπορεί να είναι πολλών μορφών: οικονομικό, κύρος, επιρροή, εισπήδηση, αποφυγή κόστους, περιορισμός μελλοντικών κινδύνων και απειλών και πολλά άλλα.
Επίσης κάθε επένδυση εμπεριέχει και ρίσκο –προαποφασισμένα μικρό ή μεγάλο.
Η Ελλάδα στην κατάσταση που βρίσκεται –και βρίσκεται δυστυχώς στην 4η θέση στις πρώτες 10 δυστυχισμένες χώρες στον κόσμο- έχει πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη από ξένες επενδύσεις προκειμένου να μειώσει την οικονομική της δυσχέρεια. Αυτή είναι η άποψη, και η επιταγή, και των ξένων κέντρων αλλά και των ελλήνων κρατικών λειτουργών. Φυσικά, για να μην είμαστε έξω από την πραγματικότητα, δεν μιλούμε για ανάκαμψη εξαιτίας των πιθανών επενδύσεων διότι αυτό είναι –εκτός των άλλων- πολύ δύσκολο να γίνει και εξαιτίας της παγκόσμιας ύφεσης.
Ο Πρωθυπουργός της χώρας ανέλαβε το εξαιρετικά δύσκολο έργο να προσελκύσει ξένους επενδυτές προκειμένου να γίνει μια «μετάγγιση» ζωοδότου ουσίας σε μια οικονομία και μια χώρα η οποία βρίσκεται υπό κατάρρευση σε όλους τους τομείς: ηθικά, κοινωνικά, οικονομικά, ασφάλεια, ΜΜΕ, υγεία, παιδεία, κλπ.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν, ανεξάρτητα από τη διακαή επιθυμία –ως μεγίστη ανάγκη εκπεφρασμένη- και την καλή διάθεση του Κυβερνήτη της χώρας, είναι:
Οι πιθανοί επενδυτές – μνηστήρες έχουν τη διάθεση να κάνουν επενδύσεις σε μία χώρα όπου:
- Η πολιτική κατάσταση είναι απολύτως ασταθής και το κυβερνητικό σχήμα μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανατραπεί επειδή διαρθρώνεται από αντίρροπες πολιτικές θέσεις (συνεργούντων πολιτικών κομμάτων) οι οποίες, εν δυνάμει, αποτελούν απειλή.
- Η αξιωματική αντιπολίτευση με μία παλινδρομούσα κοινωνικοπολιτική συμπεριφορά «ποικιλιών» απειλεί ότι θα καταργήσει, θα δικάσει τα πεπραγμένα και θα «αποκαταστήσει» την… ευρυθμία της χώρας.
- Η διαφθορά σχεδόν σε όλους τους τομείς, με επικεφαλής δείγματα σημαιοφόρους πολιτικούς του παρελθόντος, κυριαρχεί και αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό στις διαδικασίες και τις διεργασίες της διοίκησης και του κρατικού μηχανισμού.
- Η απονομή της δικαιοσύνης καθυστερεί εξαιρετικά πολύ ώστε να μην εμποδίζεται κάποιος να την χαρακτηρίσει ως ουσιαστική αρνησιδικία.
- Το άδικο και “απάνθρωπο” φορολογικό σύστημα αποτελεί συγχυση και αλλάζει μέρα με τη μέρα, ενώ κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει αύριο..
- Η ασφάλεια των πολιτών και γενικά της κοινωνίας είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
- Ένας εξαιρετικά μεγάλος αριθμός παρανόμων μεταναστών-εισβολέων θα αποτελέσει –κυριολεκτικά -έναν πυρήνα και έξωθεν υποκινούμενων ταραχών.
- Ο ανθός της νεολαίας των επιστημόνων έχει φύγει από τη χώρα και έχουν μείνει απρόθυμοι και ανίκανοι με νοοτροπία κρατικού λειτουργού.
- Τα πανίσχυρα τερατώδη και καταστροφικά συνδικαλιστικά κινήματα και οι συμπεριφορές των συντεχνιών παραλύουν τα πάντα ενώ το πολιτικό κατεστημένο διστάζει να επιβάλλει τον νόμο για λόγους … «κόστους πολιτικού».
- Οι πολιτικοί επιδιώκουν τα συμφέροντα των ψηφοφόρων τους –πελατειακές οι σχέσεις- αντί να επιζητούν την εφαρμογή των νόμων και να μη δημιουργούν νόμους οι οποίοι εξυπηρετούν τις «κρυφές ατζέντες τους».
- Ο νεποτισμός και οι συνδιαλλαγές έχουν ριζώσει με πολλαπλό τρόπο από χρόνια δημιουργώντας ισχυρές διαπλοκές ακόμη και όταν οι εμπλεκόμενοι είναι σε αντίθετες πολιτικές παρατάξεις.
- Οι εγγυητικές επιστολές των τραπεζών της δεν γίνονται αποδεκτές και σεβαστές στο εξωτερικό.
- Τα ΜΜΕ ανήκουν σε σχήματα και οντότητες που ελέγχουν πολλούς τομείς και καλλιεργούν μια εικονική πραγματικότητα που προβάλλει συγκεκριμένα συμφέροντα.
- Η διεθνής διαπόμπευση της χώρας –για πολλούς και διαφόρους λόγους έχει δημιουργήσει αξιοθρήνητες και αλγεινές εντυπώσεις ως μια χώρα που είναι σε κατάσταση εξαχρείωσης και εξαθλίωσης.
- «Ο κρατών καλά κρατεί» και κάνει ότι τον βολεύει απροκάλυπτα, χωρίς ενδοιασμούς και με πρωτοφανή αλαζονεία.
Αυτά τα λίγα γράφονται και θα μπορούσαν να αναφερθούν πολύ περισσότερα και σε ανάλυση, όμως δεν υπάρχει λόγος επειδή ο κάθε έλληνας γνωρίζει –και νιώθει στο πετσί του την πραγματικότητα.
Πρόσφατα έλεγε ένας ξένος: σε κάποιες χώρες όταν θέλεις να κάνεις επενδύσεις ρωτάς «ποιες είναι οι διαδικασίες; Στην Ελλάδα το ερώτημα είναι: ποιόν ξέρεις και πόσο καλά τον ξέρεις;».
Οι ξένοι, εν δυνάμει επενδυτές, δεν διστάζουν –απλώς- να έρθουν, ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ, ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΠΟΛΥ, ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ.Ποιος λοιπόν επενδυτής θα τολμήσει να πάρει ρίσκο και να επενδύσει σε μια τέτοια χώρα; Ιδιαίτερα μάλιστα όταν όλα έχουν πάρει την κατρακύλα, σε παγκόσμιο επίπεδο, και οι τιμές/ αξίες μειώνονται συνεχώς και κάποιοι περιμένουν να πάρουν τα πάντα «μπιρ παρά» - δηλαδή με το εξευτελιστικά ελάχιστο κόστος.
Αυτά, τα λίγα, για να μην αιθεροβατούμε για το αν θα γίνουν επενδύσεις.
