Πέραν της μικρομέγαλης ρητορικής Ερντογάν, η
αμφισβήτηση του στάτους κβο της Λωζάνης είναι ένα πολύ σαφές μήνυμα για
την παρουσία της Τουρκίας στη Συρία και στο Ιράκ. Η παρουσία τουρκικών
δυνάμεων στη Βόρεια Συρία και στο Βορειοδυτικό Ιράκ είναι αορίστου
χρόνου, δεν συνδέεται με τις επιχειρήσεις κατά των τζιχαντιστών, αλλά με
τη δυναμική του Κουρδικού:
• Πρώτον, είναι ένα εδαφικό εμπόδιο στη συνένωση των Κούρδων της Συρίας ανατολικά και δυτικά του Ευφράτη και κυρίως της δημιουργίας ενός κουρδικού διαδρόμου προς τη Μεσόγειο που θα έλεγχε σχεδόν το σύνολο της τουρκοσυριακής μεθορίου και θα επέτρεπε στο Ιρακινό Κουρδιστάν να εξάγει πετρέλαιο, παρακάμπτοντας και τη Βαγδάτη και την Αγκυρα.
• Δεύτερον, η τουρκική στρατιωτική παρουσία στο Βορειοδυτικό Ιράκ στοχεύει στο να κρατήσει τα πετρελαϊκά κοιτάσματα της περιοχής Μοσούλης - Κιρκούκ εκτός του ελέγχου της κουρδικής κυβέρνησης του Αρμπίλ στο Βόρειο Ιράκ αλλά και να εμποδίσει την εδαφική συνένωση των Κούρδων του Ιράκ με τους συμπατριώτες τους στη Συρία.
Με δυο λόγια η Τουρκία ήρθε για να μείνει και στις δύο περιοχές που έχει καταλάβει σε Συρία και Ιράκ και τις οποίες θα χρησιμοποιήσει ως ενέχυρα για να αποτρέψει ανεπιθύμητες για τα ζωτικά της συμφέροντα εξελίξεις. Στη μεν Συρία ο Ερντογάν έχει πετύχει τον στόχο του με την παρεμβολή του τουρκικού στρατού ανάμεσα στις δύο κουρδικές περιοχές, αλλά στο Ιράκ και ειδικότερα στη μάχη για τη Μοσούλη όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Οπως πολύ εύστοχα τονίζει σε χθεσινή του ανάλυση το Reuters, οι ΗΠΑ και η κυβέρνηση του Ιράκ στη Βαγδάτη αποφάσισαν να αρχίσουν την επίθεση κατά της Μοσούλης χωρίς να υπάρχει η παραμικρή συμφωνία για τη διακυβέρνηση της πόλης και της περιοχής μετά την εκδίωξη των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους.
Η αρπαγή ενεχύρων εκτός συνόρων, σε μια προσπάθεια να ελεγχθούν οι εξελίξεις στο Κουρδικό, στη Συρία και στο Ιράκ, μπορεί εύκολα να γίνει μπούμερανγκ: Μια παρατεταμένη τουρκική κατοχική παρουσία στις δύο επίμαχες περιοχές να διαμορφώσει έναν παρατεταμένο ανταρτοπόλεμο, με ορατό το ενδεχόμενο οι τουρκικές δυνάμεις να μάχονται ταυτόχρονα κατά των Κούρδων στη Νοτιοανατολική Τουρκία, τη Βορειοανατολική Συρία και στο Βόρειο Ιράκ.
Με άλλα λόγια η δυναμική της αυτοεκπληρούμενης προφητείας σε όλο της το μεγαλείο, η πολιτική Ερντογάν, να λειτουργήσει ως παράγων συσπείρωσης του ΡΚΚ και της αδελφής Συροκουρδικής Οργάνωσης PYD με την κυβέρνηση του Βορείου Ιράκ, η οποία από την άνοιξη του 1991 μέχρι και σήμερα έχει λειτουργήσει σαν σύμμαχος της Αγκυρας.
kapopoulos@pegasus.gr
• Πρώτον, είναι ένα εδαφικό εμπόδιο στη συνένωση των Κούρδων της Συρίας ανατολικά και δυτικά του Ευφράτη και κυρίως της δημιουργίας ενός κουρδικού διαδρόμου προς τη Μεσόγειο που θα έλεγχε σχεδόν το σύνολο της τουρκοσυριακής μεθορίου και θα επέτρεπε στο Ιρακινό Κουρδιστάν να εξάγει πετρέλαιο, παρακάμπτοντας και τη Βαγδάτη και την Αγκυρα.
• Δεύτερον, η τουρκική στρατιωτική παρουσία στο Βορειοδυτικό Ιράκ στοχεύει στο να κρατήσει τα πετρελαϊκά κοιτάσματα της περιοχής Μοσούλης - Κιρκούκ εκτός του ελέγχου της κουρδικής κυβέρνησης του Αρμπίλ στο Βόρειο Ιράκ αλλά και να εμποδίσει την εδαφική συνένωση των Κούρδων του Ιράκ με τους συμπατριώτες τους στη Συρία.
Με δυο λόγια η Τουρκία ήρθε για να μείνει και στις δύο περιοχές που έχει καταλάβει σε Συρία και Ιράκ και τις οποίες θα χρησιμοποιήσει ως ενέχυρα για να αποτρέψει ανεπιθύμητες για τα ζωτικά της συμφέροντα εξελίξεις. Στη μεν Συρία ο Ερντογάν έχει πετύχει τον στόχο του με την παρεμβολή του τουρκικού στρατού ανάμεσα στις δύο κουρδικές περιοχές, αλλά στο Ιράκ και ειδικότερα στη μάχη για τη Μοσούλη όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Οπως πολύ εύστοχα τονίζει σε χθεσινή του ανάλυση το Reuters, οι ΗΠΑ και η κυβέρνηση του Ιράκ στη Βαγδάτη αποφάσισαν να αρχίσουν την επίθεση κατά της Μοσούλης χωρίς να υπάρχει η παραμικρή συμφωνία για τη διακυβέρνηση της πόλης και της περιοχής μετά την εκδίωξη των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους.
Η αρπαγή ενεχύρων εκτός συνόρων, σε μια προσπάθεια να ελεγχθούν οι εξελίξεις στο Κουρδικό, στη Συρία και στο Ιράκ, μπορεί εύκολα να γίνει μπούμερανγκ: Μια παρατεταμένη τουρκική κατοχική παρουσία στις δύο επίμαχες περιοχές να διαμορφώσει έναν παρατεταμένο ανταρτοπόλεμο, με ορατό το ενδεχόμενο οι τουρκικές δυνάμεις να μάχονται ταυτόχρονα κατά των Κούρδων στη Νοτιοανατολική Τουρκία, τη Βορειοανατολική Συρία και στο Βόρειο Ιράκ.
Με άλλα λόγια η δυναμική της αυτοεκπληρούμενης προφητείας σε όλο της το μεγαλείο, η πολιτική Ερντογάν, να λειτουργήσει ως παράγων συσπείρωσης του ΡΚΚ και της αδελφής Συροκουρδικής Οργάνωσης PYD με την κυβέρνηση του Βορείου Ιράκ, η οποία από την άνοιξη του 1991 μέχρι και σήμερα έχει λειτουργήσει σαν σύμμαχος της Αγκυρας.
kapopoulos@pegasus.gr