Στο μοντέλο του Χίτλερ αναφέρθηκε ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν για
να δείξει την αποτελεσματικότητα της «ενιαίας δομής του κράτους» σε ένα
Προεδρικό Σύστημα!Αφού προκλήθηκε θύελλα αντιδράσεων, η τουρκική Προεδρία ήρθε να
ανασκευάσει, ισχυριζόμενη ότι διαστρεβλώθηκαν οι τοποθετήσεις Ερντογάν, ο
οποίος, όπως επισημαίνεται, αναφέρθηκε στον Χίτλερ για να δείξει πώς η
κακή διαχείριση μπορεί να φέρει καταστροφή.Γιατί, όμως, έγιναν οι τοποθετήσεις του Τούρκου Προέδρου; Διότι, εκτός
των άλλων, πλανάται πάντα η περίπτωση ομοσπονδοποίησης της Τουρκίας. Και
ο Ταγίπ Ερντογάν είναι κάθετος. Λέει όχι. Θεωρεί ότι εάν μεταλλαχθεί το
τουρκικό πολιτειακό σύστημα σε ομοσπονδιακό επί τη βάσει των αλλαγών
που θα γίνουν στο Σύνταγμα, τότε η χώρα του θα αντιμετωπίσει πρόβλημα
διάλυσης!Διότι, όπως εκτιμά, λόγω των εξουσιών που θα έχουν πλέον οι Κούρδοι και
άλλες μειονότητες, τόσο ο ίδιος, παρότι ηγέτης ενός Προεδρικού
Συστήματος, όσο και οι Τούρκοι, θα είναι όμηροι των ομοσπονδιακών
κρατιδίων. Αρχίζει, δηλαδή, η αντίστροφη μέτρηση για την Τουρκία, όπως
την οικοδόμησε ο Κεμάλ Ατατούρκ.Είναι, λοιπόν, πρόδηλο γιατί ο Ερντογάν και η Τουρκία επιδιώκουν την ομοσπονδία στην Κύπρο. Για να μας διαλύσουν. Την ίδια, όμως, στιγμή, δεν τη θέλουν για τη χώρα τους, για να μη διαλυθεί. Εάν δεν είναι έτσι τα πράγματα και είναι αλλιώς, γιατί δεν εφαρμόζουν μια ομοσπονδία, ανάλογη με εκείνην του σχεδίου Ανάν, ώστε να επιλύσουν τα δικά τους εσωτερικά προβλήματα;
Άλλωστε, μας έχει, ήδη, εξηγήσει ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, τι θα συμβεί σε μιαν ανάλογη για την Κύπρο ομοσπονδία: Οι Τουρκοκύπριοι και οι έποικοι θα εξυπηρετούν, μέσω του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους, τα συμφέροντα της Τουρκίας. Στόχος, όπως τονίζει ο κ. Ακιντζί, είναι η χρήση της Ε.Ε. επί τη βάσει του πρωτογενούς δικαίου.
Για να προκύψει παρθενογένεση. Και για να αντικατασταθεί η Κυπριακή Δημοκρατία από τα δυο ιδρυτικά ισότιμου καθεστώτος κράτη, εκ των οποίων το ένα θα είναι το υφιστάμενο ψευδοκράτος. Αυτή η φάση της τουρκικής πολιτικής είναι ενταγμένη στην αναθεωρητική στρατηγική της Άγκυρας, που στηρίζεται στις θεωρίες, όπως ο Χίτλερ τις ερμήνευσε, περί του ζωτικού χώρου. Για την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την ανάδειξη της Τουρκίας ως της κύριας περιφερειακής δύναμης.
Δεν ήταν, λοιπόν, καθόλου τυχαία η αναφορά του Ερντογάν στο μοντέλο του Χίτλερ. Την ίδια πολιτική υιοθετεί και η Τουρκία, της οποίας την αγορά, ημέτεροι επιχειρηματίες έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα καταλάβουν. Και ότι θα πνιγούμε στο χρήμα, μιας αυτοχρηματοδοτούμενης, όπως ισχυρίζεται ο κ. Έιντε, «λύσης». Για την οποία, όμως, με τη σύμφωνη γνώμη των ηγετών των δυο Κοινοτήτων, σπεύδει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να βρει χρηματοδότηση… Και για τη σύναψη του νέου μνημονίου!
Συμπέρασμα, οι Τούρκοι είναι όσοι πιο σαφείς μπορούν. Δεν γίνεται περισσότερο. Το λένε ευθαρσώς: Θέλουν τη διάλυσή μας μέσω της ομοσπονδίας και υιοθετούν μιαν αναθεωρητική πολιτική, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα ενός αντιδημοκρατικού χιτλερικού καθεστώτος, στο οποίο η Κύπρος θα περάσει και θα εμπιστευτεί τους αγωγούς του φυσικού αερίου, δηλαδή του πλούτου της. Και του οποίου θα γίνει επαρχία. Αυτό είναι το κοινό όραμα; Αυτή είναι περιλάλητη λύση;
