Ο γραμματέας της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει – προφανώς – αντιληφθεί ότι
«τα στερνά τιμούν τα πρώτα» και πως, σε κάθε περίπτωση, οι αγώνες και
το αίμα των προγόνων του – ακόμη κι αν είναι ποταμοί – δεν φτάνουν για
να καθαρίσουν κάποιους «λεκέδες» του παρόντος…Αν το είχε αντιληφθεί στην οργισμένη του απάντηση με τίτλο «Τους
Ρουφιάνους δεν τους φοβηθήκαμε ποτέ. Κατάλαβες Πρώτο Φλέμα;» θα μιλούσε
για την ταμπακέρα του ρεπορτάζ της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» και δεν θα
επιχειρούσε «ξέπλυμα» με τους αγώνες και το αίμα άλλων, έστω κι αν αυτοί
είναι προγονοί του.Με άλλα λόγια, έχουμε την εντύπωση ότι «ο δολοφονημένος θείος τού
πατέρα (του Ιάσονα Σχινά) από φασίστες κάπου στα βουνά της Ηλείας» δεν
αγωνίστηκε και θυσιάστηκε για να εξασφαλίσουν οι απόγονοί του διορισμούς
σε πρωθυπουργικά και υπουργικά γραφεία, σαν αυτούς που πέτυχαν η μητέρα
και ο αδελφός του Γραμματέα της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην «απάντηση – ποταμό» προς το «Πρώτο Θέμα» που έφερε στη
δημοσιότητα τα ΦΕΚ διορισμών του αδελφού του (στο πρωθυπουργικό γραφείο)
της μητέρας του και μιας φίλης του (στο γραφείο του υπουργού υγείας) ο
γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ εκτός από τους αγώνες των προγόνων του
συμπεριλαμβάνει και τους αγώνες τους δικούς του και της οικογένειά του.Έχει – προφανώς – την άποψη ο Γραμματέας της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ ότι
οι αγώνες κάποια στιγμή δικαιώνονται με την προνομιακή πρόσβαση των
αγωνιστών – τουλάχιστον κάποιων από αυτών που έχουν τον τρόπο και τα
μέσα – στη δημόσια μαρμίτα.Αυτήν ακριβώς την πρακτική ακολουθούσαν και οι «άλλοι» διορίζοντας
συγγενείς φίλους και γνωστούς σε θέσεις «φιλέτα» αφήνοντας τους
«αριστερούς αγωνιστές» (σαν τους Σχινάδες) στην απέξω.Κάπως έτσι ο Ι. Σχινάς, γραμματέας της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ,
διαμόρφωσε την αντίληψη ότι στόχος του αγώνα του είναι να μπει μέσα και,
αφού μπήκε, θεωρεί ότι δεν έχει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν.Καθότι ο αγώνας δικαιώθηκε με μερικές θεσούλες στο Δημόσιο…
