Ερντογάν-Νταβούτογλου εβγαλαν μάτι ενώ προσπαθούσαν να ψαλιδίσουν βλεφαρίδα
«Ποιος νοιάζεται για το αν θα αγοράζουν από εμάς ή όχι, άλλες πόρτες θα ανοίξουν για μας, όπως έχουν ήδη ανοίξει», δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν
έπειτα από την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους από τις
τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, γεγονός που επιδείνωσε την εύθραυστη αλλά
ισορροπημένη σχέση μεταξύ της Άγκυρας και του Κρεμλίνου. Σύμφωνα με τον
τούρκο Πρόεδρο, η Τουρκία θα ξεπεράσει τα όποια προβλήματα προκύψουν
μεταξύ των δύο χωρών, όσον αφορά και τις διμερείς εμπορικές σχέσεις και
την προμήθεια ενέργειας, αναζητώντας εναλλακτικές λύσεις.Την ίδια ώρα, ωστόσο, και ενώ τα προσκείμενα στην τουρκική
κυβέρνηση Μέσα βρίθουν αναφορών σχετικά με τις «επιτυχημένες»
προσπάθειες της Άγκυρας να βρει άλλες πηγές ενέργειας, κυρίως από το
Αζερμπαϊτζάν και το Κατάρ, αναλυτές των αγορών και ειδικοί σε ενεργειακά
ζητήματα θεωρούν αβάσιμη την αυτοπεποίθηση του Ερντογάν, επισημαίνει σε
άρθρο του στην εφημερίδα «Χουριέτ» ο πολιτικός αναλυτής Σεμίχ Ιντίζ.
Υποθέτοντας, όμως, ότι ο Ερντογάν έχει δίκιο και πως η Τουρκία θα
καταφέρει τελικά να ξεπεράσει τα όποια προβλήματα προκύψουν εξαιτίας της
ραγδαίας επιδείνωσης των σχέσεών της με το Κρεμλίνο, ο Σεμίχ Ιντίζ
διερωτάται «γιατί η τουρκική κυβέρνηση δεν είχε την στρατηγική και
την προνοητικότητα να αναπτύξει αυτές τις (εναλλακτικές) σχέσεις κατά το
παρελθόν, αντί να βάλει όλα τα αυγά της στο καλάθι της Ρωσίας».
Επισημαίνοντας ότι παρά τα σημαντικά κοινά οικονομικά συμφέροντα
των δύο χωρών, η Τουρκία και η Ρωσία έχουν διαφωνήσει πλειστάκις όσον
αφορά διεθνή ζητήματα όπως το Κυπριακό, η προσάρτηση της Κριμαίας και ο
εμφύλιος στη Συρία, ο Ιντίζ υποστηρίζει πως «μια λογική εξωτερική
πολιτική θα ήταν ο περιορισμός της εξάρτησης της Τουρκίας από τη Ρωσία,
από την οποία προέρχεται όχι λιγότερο από το 54% του φυσικού αερίου της,
και η επέκταση των εξαγωγών της σε άλλες αγορές».
Μην κατανοώντας επαρκώς τους διεθνείς συσχετισμούς ο πρόεδροςΕρντογάν και ο πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου «έπεσαν σε παγίδες που έστησαν οι ίδιοι στη διεθνή σκηνή», αναφέρει ο Ιντίζ, με κυριότερη από αυτές «την
υπόθεση ότι η Τουρκία ήταν ένας φυσικός ηγέτης για τη Μέση Ανατολή.
Σήμερα, ωστόσο, η Άγκυρα δεν έχει σχέσεις ούτε με την Αίγυπτο ούτε με το
Ισραήλ, αποξενώθηκε από το Ιράν ενώ η πρόσφατη ανάπτυξη τουρκικών
στρατευμάτων στο βόρειο Ιράκ επιδείνωσε τις σχέσεις της και με την
Βαγδάτη».
Αφότου το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης κατέλαβε την εξουσία,
τόσο ο Ερντογάν όσο και ο Νταβούτογλου, επιδίωξαν να αλλάξουν την
εξωτερική πολιτική της Τουρκίας ισχυριζόμενοι ότι η πολιτική των
προηγούμενων κυβερνήσεων βασιζόταν σε μια «δουλική» κατανόηση των
δυνατοτήτων της Τουρκίας όσον αφορά το ρόλο της στη Μέση Ανατολή. «Αλλά κατάφεραν τελικά να βγάλουν ένα μάτι ενώ προσπαθούσαν να ψαλιδίσουν μια βλεφαρίδα», σημειώνει χαρακτηριστικά ο Ιντίζ επικαλούμενος μια τουρκική παροιμία.
«Έχοντας ως στόχο να περιορίσουν την 'δουλικότητα' της
Τουρκίας, αύξησαν την εξάρτηση της Άγκυρας από το εξωτερικό όσον αφορά
την ασφάλειά της από τοπικές απειλές και άφησαν την Τουρκία να βασίζεται
σε άλλες δυνάμεις σε μια προσπάθεια να ανακτήσει μέρος της χαμένης
επιρροής της στην περιοχή. Όλα αυτά υποδεικνύουν ένα πράγμα: μία
παντελώς αποτυχημένη πολιτική στη Μέση Ανατολή», καταλήγει ο τούρκος αναλυτής.
ΒΗΜΑ
