Ο Μπερλουσκόνι με
τη στήριξη-συμμετοχή στην κυβέρνηση Μόντι, αλλά και με την τραυματική
εμπειρία της εσωκομματικής ανταρσίας που τον εμπόδισε να ανατρέψει την
κυβέρνηση Λέτα επιχείρησε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα να συνδυάσει
τη λαϊκιστική ρητορική με τη διαχειριστική υπευθυνότητα που απαιτεί η
δημοσιονομική προσαρμογή. Η περίοδος αυτή τερματίστηκε και συμβολικά την
Κυριακή με την παρουσία του Καβαλιέρε στη συγκέντρωση του Ηγέτη της
Λέγκα του Βορρά Ματέο Σαλβίνι, μια προαναγγελία συμμαχίας που καίει κάθε
γέφυρα συναίνεσης απέναντι στον άλλο Ματέο, τον πρωθυπουργό Ρέντσι.Η σύγκλιση της Φόρτσα Ιτάλια, της λαϊκιστικής Δεξιάς του Μπερλουσκόνι, με ή χωρίς τον ίδιο στις επόμενες εκλογές, με τη ρατσιστική και ξενόφοβη Δεξιά της Λέγκα του Βορρά υπό τον Σαλβίνι έχει ως κοινό παρονομαστή μια ρητορική πολύ κοντά στην ανοικτή τοποθέτηση υπέρ της επιστροφής στη λιρέτα, την οποία άλλωστε υποστηρίζει γύρω στο 40% κατά μέσον όρο στις δημοσκοπήσεις αλλά και ένα μειοψηφικό αλλά μη ευκαταφρόνητο τμήμα του ιταλικού ΣΕΒ, της Confindustria.
Η πίεση για ρητή τοποθέτηση υπέρ της εξόδου από την Ευρωζώνη θα αυξάνεται διαρκώς καθώς Μπερλουσκόνι και Σαλβίνι θα έχουν ως ανταγωνιστή στον αγώνα για είσπραξη και κεφαλαιοποίηση της λαϊκής δυσαρέσκειας το ετερόκλητο και με θολό πολιτικό στίγμα και κατ' εξοχήν πολυσυλλεκτικό Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο. Ασχημα, λοιπόν, νέα για τον άλλο Ματέο, τον πρωθυπουργό, ο οποίος κινείται με ρητορικές πιρουέτες που καταλήγουν και να προκαλούν κρίση εμπιστοσύνης στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο και να μην εκτονώνουν τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης.
Στα παραπάνω υπάρχει μια άγνωστη μεταβλητή σε ποιο βαθμό οι περιφερειακές εκλογές του Δεκεμβρίου στη Γαλλία, οι μετεκλογικές εξελίξεις στην Πορτογαλία το επόμενο δεκαήμερο και το αποτέλεσμα των εκλογών του Δεκεμβρίου στην Ισπανία θα αναγκάσουν τον Ρέντσι σε περαιτέρω μέτρα χαλάρωσης μιας δημοσιονομικής λιτότητας την οποία ούτως ή άλλως έχει εφαρμόσει με δημιουργική φαντασία και λογιστική σε σχέση με τον προϋπολογισμό του 2016.
Ενα είναι βέβαιο, ότι η πολιτική σκηνή στην Ιταλία μέχρι τις βουλευτικές εκλογές στο τέλος της πενταετίας, στις αρχές του 2018, θα κυριαρχείται από μια πλειοδοσία για τον τερματισμό της λιτότητας, με τον Ρέντσι να αγωνίζεται να πείσει την Κομισιόν και την καγκελαρία ότι είναι το μικρότερο κακό σε σχέση με την προγραμματική-κυβερνητική ρητορική των Μπερλουσκόνι, Σαλβίνι και Γκρίλο.
kapopoulos@pegasus.gr
