Με την παραίτησή του μέχρι και τα μουστάκια του κ. Τσίπρα πρέπει να
χαμογελούσαν. Και γιατί όχι; Ποιος πολιτικός αρχηγός ή πολιτικό κόμμα
μπορεί πραγματικά να τον απειλήσει στις επικείμενες εκλογές;
Οι «κληρονόμοι του Οχι»; Οι κ.κ. Λαφαζάνης, Λεουτσάκος, Βαρουφάκης ή οι
νεοαριστερές φιγούρες της Ζωής και της Ραχήλ; Σίγουρα όχι. Ούτε την
ευθιξία να παραιτηθούν δεν είχαν όταν διαφώνησαν με το κύριο νομοσχέδιο
που επιθυμούσε η πλειοψηφία του κόμματός τους.
Η Νέα Δημοκρατία; Απέτυχε ακόμη και να εκμεταλλευτεί το τουριστικό
τσουνάμι που η Αραβική Ανοιξη της προσέφερε απλόχερα. Ακόμη και εκεί που
οι αριθμοί ευημερούσαν, τα οικονομικά αποτελέσματα απεδείχθη ότι
απουσίαζαν. Οι πολίτες δεν λησμονούν επίσης την εικόνα ορισμένων
δελφίνων που ακόμη και σήμερα διαρρέουν στα ΜΜΕ ότι ενδιαφέρονται για
την ηγεσία του κόμματος!
Ο άλλος κυβερνητικός εταίρος θα δυσκολευτεί να βρει μια ανάλογη με
το τρενάκι ιδέα, δεδομένου ότι τα στελέχη του παραδέχονταν ανοικτά ότι
τις διαπραγματεύσεις τις έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ ενώ και τα αεροδρόμια θα
επωλούντο και αυξήθηκε η μεταναστευτική ροή και υιοθετήθηκε νέο
νομοσχέδιο για την ιθαγένεια. Το ΠαΣοΚ έχει να αντιμετωπίσει το φάντασμά
του, ενώ το Ποτάμι αντιλαμβάνεται τη δυσκολία στησίματος ενός
καινούργιου πολιτικού φορέα. Το ΚΚΕ παραμένει σταθερό στις ιδέες του,
ενώ η Χρυσή Αυγή ενδεχομένως νιώθει την απειλή της Ζωής...
Το πρόβλημα το έχει η παραγωγική τάξη της χώρας. Οι πολίτες που
ταΐζουν το κρατικό σύστημα και εργάζονται σκληρά χωρίς ουδεμία
διασφάλιση. Μια αστική τάξη που εξασφάλιζε τον βίο της χωρίς κρατικές ή
ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις, χωρίς διορισμό/ρουσφέτι και χωρίς πρόωρες
κρατικές συντάξεις.
Το πολιτικό κενό εκπροσώπησης ποιος θα το καλύψει; Διότι αυτό το πολιτικό κενό είναι που ωθεί τη νέα γενιά στη μετανάστευση. Δυνατότητες για υγιή οικονομική ανάπτυξη υπάρχουν. Πολιτική δύναμη να την εφαρμόσει δεν υπάρχει.
