Η τρομοκρατία και η τουρκική σκούπα
Εάν ο Έιντε θα πιάσει τα χρονοδιαγράμματα δεν εξαρτάται μόνο από τον ίδιο, αλλά και από τις αντιστάσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς, οι οποίες δεν φαίνονται ιδιαίτερα ισχυρές, καθώς και από την πολιτική βούληση της Τουρκίας, όπου το σκηνικό είναι μπλεγμένο. Στις τελευταίες εκλογές οι πραγματικοί νικητές ήταν οι Κούρδοι και οι Εθνικιστές Γκρίζοι Λύκοι, που πήραν από 13% και στέρησαν από το AKP την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Η πολιτική αστάθεια στη χώρα έφερε και οικονομικά προβλήματα, όπως ο πληθωρισμός και η συνεχής υποτίμηση της τουρκικής λίρας. Και σε αυτά προστίθεται εκείνο των προσφύγων από τη Συρία, το οποίο η Άγκυρα φορτώνει, επί τη βάσει πλέον συγκροτημένης πολιτικής, στην Ελλάδα. Μέσα σε αυτό το σκηνικό και προκειμένου να τιμωρήσουν τους Κούρδους για την πολιτική ζημιά που τους προξένησαν, Ερντογάν και Νταβούτογλου προχώρησαν σε ανοικτό πόλεμο εναντίον του PKK. Και αυτός ο πόλεμος έχει γίνει στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας και δη σε βάρος της ISIS. Η οποία ISIS συνιστά την αφορμή. Ο στόχος ήταν άλλος… Και είναι εμφανής στην πράξη. Με την πολιτική της αυτή η Τουρκία επιδιώκει:
1. Να κερδίσει τη στήριξη των ΗΠΑ, οι οποίες, όπως και η Ε.Ε., είχαν θέσει υπό αμφισβήτηση τον Ερντογάν αφενός λόγω της αλαζονικής του στάσης και των αντιδημοκρατικών του μεθοδεύσεων, αφετέρου επειδή διευκόλυνε την ISIS στη μάχη του Κομπανί. Οι Αμερικανοί επιβράβευσαν την Άγκυρα και επαναβεβαίωσαν δημόσια ότι το PKK είναι τρομοκρατική οργάνωση.
2. Να κερδίσει ψηφοφόρους από τους Γκρίζους Λύκους και να εκφοβίσει τους Κούρδους. Στην ουσία ο Ερντογάν μπαίνει σφήνα στην αντιπαράθεση Γκρίζων Λύκων και Κούρδων, η οποία τους πρόσφερε υψηλά ποσοστά.
3. Να κερδίσει την εμπιστοσύνη, όχι μόνο των ΗΠΑ, αλλά και των ευρωπαϊκών κρατών, λόγω του ότι δεν ήταν καθαρή η στάση στον αγώνα κατά της ISIS, για δυο λόγους:
Πρώτον, ο Ερντογάν δεν ήθελε να υποστηρίξει τους Κούρδους στο Κομπανί, διότι ήταν ως να έβαζε φίδι στους κόρφους του.
Ο δεύτερος ήταν η πρόθεση του Τούρκου Προέδρου να αφήσει και τους Κούρδους και την ISIS να αλληλοεξοντωθούν στο Κομπανί, για να προχωρήσει η Άγκυρα στη συνέχεια σε μια επιχείρηση σκούπα.
Προς την Πόλη…
Η ISIS, πάντως, έχει απειλήσει τον Ερντογάν ανοικτά. Τον θεωρεί προδότη και άπιστο παρότι και οι δυο ανήκουν στο Σουνιτικό Δόγμα. Και, ως εκ τούτου, έχει ανακοινώσει δημόσια ότι βάζει πλώρη για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης! Οι δηλώσεις αυτές ενισχύουν τον στόχο του Τούρκου Προέδρου, που είναι η συμπάθεια και η στήριξή του από τη Δύση. Εσωτερικά, όμως, δεν είναι βέβαιο εάν θα τον βοηθήσουν και τον ίδιο και το AKP στις εκλογές. Πάντως είναι πρόδηλο ότι επενδύει στη βελτίωση της εικόνας του διεθνώς, ενώ, ταυτοχρόνως, θα παίξει το χαρτί της πολιτικής σταθερότητας. Ότι, δηλαδή, η οικονομική ανάπτυξη ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής σταθερότητας και της δικής του διακυβέρνησης, η οποία διακόπηκε στις τελευταίες εκλογές.
Ένα, λοιπόν, πιθανό δίλημμα που θα θέσει ο Ερντογάν στις επικείμενες εκλογές είναι το εξής: Τι θέλετε; Θέλετε την πολιτική σταθερότητα με το ΑKP στην εξουσία ή την πολιτική και οικονομική αστάθεια, την οποία προκαλεί η αντιπολίτευση; Η οποία, όμως, τον κτυπά στην αχίλλειο πτέρνα του. Δηλαδή, στη διαφθορά. Το ερώτημα είναι εάν ο πόλεμος κατά του PKK και της ISIS μπορεί να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, καθώς και από τη διαφθορά ,που προκλήθηκε από την κακοδιαχείριση Ερντογάν.
Το ξεχασμένο πρόβλημα…
Το Κυπριακό μοιάζει να είναι ένα «ξεχασμένο» και ελεγχόμενο ζήτημα, το οποίο, όμως, μπορεί να βάλει φωτιά στο τουρκικό πολιτικό σκηνικό ανά πάσα στιγμή, διότι σχετίζεται με την ασφάλεια της Τουρκίας και με τον έλεγχο του φυσικού αερίου. Είναι, δε, συναφής η λύση του με την ανάδειξη της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης, αφού η ομοσπονδία συνιστά στρατηγικό στόχο της Άγκυρας από το 1956. Εφόσον, δε, με την εισβολή του '74 πέτυχε τον διοικητικό, πληθυσμιακό και γεωγραφικό διαχωρισμό στη βάση της ομοσπονδίας, στη συνέχεια ζητά όσα περισσότερα μπορεί. Τα θέλει όλα.
Το ερώτημα είναι σύνθετο: Θα εγερθεί το Κυπριακό ενόψει τουρκικών εκλογών, από ποιον, πώς και σε ποια έκταση και βάση θα τεθεί; Λογικά, εάν εγερθεί από τον Ερντογάν, θα είναι στη λογική τού ότι θα λυθεί όπως θα το θέλει η Άγκυρα. Μια τέτοια θέση θα προκαλέσει προβλήματα στην κυπριακή Κυβέρνηση και στον κ. Έιντε. Διότι πώς θα δικαιολογήσουν περί τον Νοέμβριο ότι επίκειται λύση, για την οποία πανηγυρίζει η Άγκυρα; Εάν, από την άλλη, δεν πανηγυρίζει η Άγκυρα, λογικό είναι όπως η αντιπολίτευση κολλήσει τον Ερντογάν και τον Νταβούτογλου στον τοίχο.
Ούτως ή άλλως, εάν η αντιπολίτευση το κρίνει σκόπιμο, θα χρησιμοποιήσει το Κυπριακό, κατά τρόπον ώστε να προσθέσει ακόμη ένα κόμπο στη θηλιά που θέλει να βάλει στον λαιμό του AKP και της ηγεσίας του. Τα πράγματα θα περιπλακούν περισσότερο εάν γίνουν μεν εκλογές, αλλά συνεχιστεί η πολιτική αστάθεια
Εάν, δηλαδή, δεν σχηματιστεί Κυβέρνηση. Σε μια τέτοια περίπτωση, περί τον Φεβρουάριο για παράδειγμα, πώς θα είναι δυνατό να παρουσιάσουν οι Ερντογάν και Νταβούτογλου μια λύση στο Κυπριακό χωρίς παραμονή εποίκων, χωρίς επεμβατικά δικαίωμα και εγγυήσεις και χωρίς ένα πολιτειακό σύστημα, που θα νομιμοποιεί τα διχοτομικά τετελεσμένα της εισβολής; Και, από την άλλη, εάν είναι τέτοιας μορφής η λύση, πώς θα την δικαιολογήσει η Κυβέρνηση στον λαό, στον οποίο προκαλεί, μαζί με τον Έιντε, μιαν αχαλίνωτη ευφορία;
Όπως εξελίσσονται οι συγκρούσεις στην περιοχή μας, η Τουρκία επιδιώκει να κερδίσει εκ νέου τον αδιαμφισβήτητο συμμαχικό της ρόλο στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας είτε αυτός φέρει το όνομα του PKK είτε της ISIS. Οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν ήδη εξαγγείλει ότι, εάν κερδίσουν τις εκλογές στις ΗΠΑ σε 16 μήνες, θα επέμβουν στρατιωτικά για να κτυπήσουν την ISIS και να ελέγξουν τις πηγές του πετρελαίου. Ακόμη όμως και αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, ο πόλεμος με την ISIS θα συνεχιστεί, με την Τουρκία να διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο και να ζητά ισχυρά ανταλλάγματα από τους Αμερικανούς για να κάνει το «dirty job»
Και ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι η λύση του Κυπριακού δεν θα είναι μέσα στα ανταλλάγματα; Εάν πάντως η λύση του Κυπριακού είναι στη λογική των ανταλλαγμάτων και αν συνιστά βάλσαμο για να κλείσουν οι πληγές του Ερντογάν, τότε, για μας, θα αποτελεί βόμβα στα θεμέλια του κράτους και της ίδιας μας της ύπαρξης. Και το θέμα είναι να έχουμε τα μάτια ανοικτά, για να μην πάρουμε αφελώς το λεγόμενο «πακέτο της λύσης» με τις «χρυσές κορδέλες», το οποίο, όμως, υπάρχει ο κίνδυνος αργά ή γρήγορα να σκάσει στα χέρια μας!
Οι απορριπτικοί των δημοκρατικών επιλογών
Κάποιοι, βεβαίως, θα θέσουν το ερώτημα, καλά τι εισηγείστε: Χρόνια τώρα αναλύουμε εναλλακτικές πολιτικές δράσεις, τις οποίες, όμως, οι υποστηρικτές της διχοτομικής ομοσπονδιακής «λύσης» απορρίπτουν! Για να μας πουν ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή εκτός από τις τουρκικές φόρμουλες. Στην παρούσα φάση, εμείς, εκτός των εναλλακτικών στρατηγικών που στηρίζονται στη μετεξέλιξη και όχι στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στη διχοτόμησή της σε δυο ισότιμα συνιστώντα κράτη, εισηγούμαστε όπως οι πολίτες αρνηθούν να παραλάβουν μια «λύση βόμβα», που θα διαλύσει το κράτος.
Οι υποστηρικτές της «λύσης να τελειώνουμε» απορρίπτουν τις επιλογές για τη διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την απαλλαγή μας από τα τετελεσμένα της εισβολής, όπως αυτά θα νομιμοποιηθούν στο πλαίσιο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Και είναι δικαίωμά τους να την υποστηρίζουν. Γιατί, όμως, επιμένουν να θέλουν να κάνουν τους πολίτες συνένοχους με ψευδείς, περί της τουρκικής από το 1956 λύσης της ομοσπονδίας, παραστάσεις;
- See more at: http://www.sigmalive.com/opinions/giannos-charalampidis/1202/i-ekdikisi-tou-erntogan-kai-i-xrysi-kordela-tis-lysis#sthash.dl7k4GY6.dpuf
