Του Γιώργου Παυλόπουλου- Ακριβώς όπως αναμενόταν. Τούτο το
φθινόπωρο θα είναι πολιτικά «καυτό» για την ευρωζώνη και την Ευρώπη,
καθώς σε τρεις από τις χώρες που ένιωσαν περισσότερο στο «πετσί» τους
την πολιτική λιτότητας και περικοπών των τελευταίων ετών, οι πολίτες
καλούνται στις κάλπες. Στις 20 ή 27 Σεπτεμβρίου (άνευ απρόπτου...), οι
Έλληνες θα ψηφίσουν για τρίτη φορά μέσα σε οκτώ μήνες για το ίδιο
ουσιαστικά θέμα -το Μνημόνιο- με ριζικά αλλαγμένο όμως το πολιτικό τοπίο
αλλά και τη θέση του κυβερνώντος κόμματος, που έχει πλέον διασπαστεί.
Στις 4 Οκτωβρίου έρχεται η σειρά των Πορτογάλων να δώσουν τις δικές τους
απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα της περιόδου, ενώ τη σκυτάλη θα πάρουν
στη συνέχεια οι Ισπανοί (πιθανότατα τον Νοέμβριο και πάντως σίγουρα πριν
το τέλος του έτους), η ετυμηγορία των οποίων έχει, λόγω... μεγέθους, τη
μεγαλύτερη σημασία για τα κέντρα αποφάσεων στις Βρυξέλλες, τη
Φρανκφούρτη και το Βερολίνο.Η αλήθεια είναι ότι στους οκτώ μήνες που έχουν περάσει από την αρχή της συναρπαστικής και πολυτάραχης αυτής χρονιάς, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι της Ευρώπης.
Την εκλογή της πρώτης μεταπολεμικά κυβέρνησης με κυρίαρχο ένα κόμμα της Αριστεράς ακολούθησε μια σφοδρή και ολομέτωπη επίθεση από την ευρωπαϊκή πολιτική και χρηματοπιστωτική ελίτ, που είχε όλα τα χαρακτηριστικά του λεγόμενου «μπλιτζκριγκ» (της τακτικής της Βέρμαχτ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο). Έφερε δε ως αποτέλεσμα την -άνευ όρων, ουσιαστικά- συνθηκολόγηση της Αθήνας στις απαιτήσεις δανειστών και εταίρων. Η εξέλιξη αυτή ασφαλώς δεν έχει περάσει απαρατήρητη από τις πολιτικές δυνάμεις ολόκληρης της Ευρώπης -εξάλλου, ένας από τους βασικούς στόχους όλης της επιχείρησης ήταν να γίνει μια επίδειξη δύναμης και να σταλεί προς κάθε γωνιά της Γηραιάς Ηπείρου το μήνυμα «διαφορετικά κόμματα, ίδια πολιτική».
Βεβαίως, δεν είναι μόνο η Ελλάδα που θα καθορίσει την ψήφο άλλων ευρωπαϊκών λαών ή ακόμη και την επιλογή των μελών και φίλων του βρετανικού Εργατικού Κόμματος για τον επόμενο ηγέτη τους. Διότι σε αυτό το διάστημα, η κρίση έχει αποδειχθεί απίστευτα επίμονη και συνεχίζει να πλήττει τις οικονομίες και τις κοινωνίες της Ευρώπης, ενώ την ίδια στιγμή οι ακτές της δέχονται δεκάδες χιλιάδες εξαθλιωμένους πρόσφυγες από την Αφρική, τη Μέση Ανατολή και την υπόλοιπη Ασία, καθώς στις χώρες τους η κρίση και ο πόλεμος δεν έχουν φέρει απλώς την ανεργία και τη φτώχεια, αλλά μια εκτεταμμένη και ολοκληρωτική ανθρωπιστική καταστροφή, που απειλεί άμεσα τις ζωές τους. Να μην ξεχνάμε, επίσης, ότι σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται ο εμφύλιος και η διάλυση της Ουκρανίας που, εκτός των άλλων, δημιουργεί νέα κύματα προσφύγων στον ευρωπαϊκό Βορρά. Όλα αυτά θα μετρήσουν στις ψήφους των Ισπανών και Πορτογάλων και ίσως φέρουν εκπλήξεις. Άλλωστε, οι μέρες που ζούμε είναι «γκαστρωμένες»
HMΕΡΗΣΙΑ
