Σήμερα στην πρωτεύουσα του Κατάρ, Ντόχα, οι ΥΠΕΞ ΗΠΑ-Ρωσίας Κέρι και Λαβρόφ θα συζητήσουν τη δυνατότητα πολιτικής λύσης στη Συρία σε μια κρίσιμη στιγμή, καθώς οι εξελίξεις στο πεδίο της σύγκρουσης μειώνουν συνεχώς τη δυνατότητα των εκτός περιοχής δυνάμεων και ειδικότερα της Ουάσιγκτον και της Μόσχας να παρέμβουν: Ο κίνδυνος δεν είναι απλά και μόνο μια γενικευμένη περιφερειακή σύγκρουση με πρωταγωνιστές το Ιράν, την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία αλλά και μια συμφωνία κυρίων ανάμεσα στην Τεχεράνη, την Αγκυρα και στο Ριάντ ερήμην του Λευκού Οίκου και του Κρεμλίνου.
Συμβιβασμός στη Συρία δεν μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό από το μοντέλο της Βοσνίας ή του Ιράκ, μιας προσχηματικής ενότητας που νομιμοποιεί την ντε φάκτο διάσπαση. Εύλογα τίθεται το ερώτημα αν το επιτυχές τεστ κοπώσεως που πέρασαν οι διμερείς σχέσεις Ουάσιγκτον και Μόσχας στη Μέση Ανατολή δεν θα υπαγορεύσει αργά ή γρήγορα την αναζήτηση μιας συμβιβαστικής λύσης για την πρώην ΕΣΣΔ, αρχής γενομένης από την Ουκρανία. Η σημερινή συνεργασία στη Μέση Ανατολή προϋπήρξε της έκρηξης της σύγκρουσης στην Ουκρανία στα τέλη του 2013 - αρχές του 2014, δεν είναι στο απυρόβλητο. Αν η σύγκρουση επεκταθεί και σε άλλες χώρες της πρώην ΕΣΣΔ στον Καύκασο και στην Κεντρική Ασία, τότε δεν θα μπορεί να αποκλεισθεί και η ανάμειξη της Τουρκίας ή ακόμη και του Ιράν.
Σε αντίθεση με την ΕΕ και κυρίως τη Γερμανία, οι ΗΠΑ μπορούν να επιβάλουν στο Κίεβο την όποια συμβιβαστική λύση θα μπορούσαν να διαμορφώσουν μαζί με τη Ρωσία. Πού βρίσκεται για τον Λευκό Οίκο ο μεγαλύτερος κίνδυνος: στην εξομάλυνση τον σχέσεων της Ρωσίας με την ΕΕ, αν βρεθεί λύση στην Ουκρανία, ή στην προσέγγιση Μόσχας - Πεκίνου, αν κλιμακωθεί η σημερινή αντιπαράθεση; Ενα είναι βέβαιο, η σημερινή συνύπαρξη Συμμαχίας - αντιπαλότητας στις σχέσεις Ουάσιγκτον - Μόσχας δεν μπορεί να παραταθεί επ' αόριστον.
