Παράδειγμα πρώτο για τη χώρα
που δίνει μαθήματα ηθικής στους παρασάνταλους Νοτιοευρωπαίους: Η
επιτροπή κεφαλαιαγοράς του Ισραήλ ανακοίνωσε ότι έχει στη διάθεσή της
αποδεικτικά στοιχεία ότι ο γερμανικός όμιλος Siemens δωροδόκησε με ποσό
ύψους 20 εκατομμυρίων δολαρίων αξιωματούχους ισραηλινής κρατικής
εταιρείας για να εξασφαλίσει συμβάσεις την περίοδο 2000-2005.
Παράδειγμα δεύτερο για τη χώρα που κουνάει το δάχτυλο και τιμωρεί παραδειγματικά όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει το οικονομικό μοντέλο που έχει επιβάλει στην ευρωζώνη: Οι αμερικανικές αρχές άρχισαν έρευνα σε βάρος της Deutsche Bank -είναι η μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας- για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα από τη Ρωσία μετά την απόπειρα χρηματισμού ενός χρηματομεσίτη στη Μόσχα. Η συγκεκριμένη τράπεζα συμφώνησε τον Απρίλιο να πληρώσει πρόστιμο 2,5 δισ. δολαρίων για το σκάνδαλο χειραγώγησης των επιτοκίων διατραπεζικών χορηγήσεων (Libor).
Θα πει κάποιος, σιγά τα ωά. Αυτός είναι ο τουρμπο-καπιταλισμός, τις ίδιες μεθόδους χρησιμοποιούν τράπεζες και πολυεθνικές παντού στον κόσμο. Αλλωστε η διαφθορά είναι σαν το ταγκό, χρειάζεται δύο. Σωστό.
■ Ωστόσο, η χώρα που επαίρεται (οι ηγετικές ομάδες της δηλαδή) ότι συμπεριφέρεται υποδειγματικά, ότι σέβεται τους κανόνες και τις συνθήκες που διέπουν τη λειτουργία του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και απαιτεί να κάνουν το ίδιο και τα άλλα μέλη της ευρωζώνης, προστατεύει με όλους τους τρόπους τους μεγαλόσχημους υπηκόους της όταν εμπλέκονται σε σκάνδαλα, κοινώς όταν τους πιάνουν με τη γίδα στην πλάτη (βλέπε περίπτωση Χριστοφοράκου).
■ Η ηγεσία της χώρας που καταγγέλλει κυβερνήσεις άλλων χωρών ότι δεν συλλαμβάνουν τη φοροδιαφυγή, ότι ανέχονται τη διαφθορά και συντηρούν κλεπτοκρατικά δίκτυα τα οποία λεηλατούν τον δημόσιο πλούτο, επιτρέπει στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματά της να προσφέρουν φιλόξενο καταφύγιο, χωρίς να διατυπώνουν περιττές και ενοχλητικές ερωτήσεις, σε κεφάλαια ύποπτης προέλευσης. Ο,τι ακριβώς κάνουν και άλλες κυβερνήσεις -Ολλανδίας, Λουξεμβούργου- οι οποίες κατά σατανική σύμπτωση είναι οι πιο αυστηρές (στα λόγια φυσικά) στο θέμα της τήρησης των συμφωνιών.
■ Η ηγεσία αυτής της χώρας διατάσσει ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα σε τομείς στους οποίους δραστηριοποιούνται επιχειρήσεις γερμανικών συμφερόντων (το υπόλοιπο του ΟΤΕ, τα περιφερειακά αεροδρόμια). Αλλη μία σατανική σύμπτωση.
Κοντολογίς: Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ της Γερμανίας είναι ικανές, πολύ ικανές, ικανές για όλα. Αργά ή γρήγορα όμως θα κληθούν να αναμετρηθούν με την οργή που απλώνεται σ’ όλη την Ευρώπη.
Παράδειγμα δεύτερο για τη χώρα που κουνάει το δάχτυλο και τιμωρεί παραδειγματικά όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει το οικονομικό μοντέλο που έχει επιβάλει στην ευρωζώνη: Οι αμερικανικές αρχές άρχισαν έρευνα σε βάρος της Deutsche Bank -είναι η μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας- για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα από τη Ρωσία μετά την απόπειρα χρηματισμού ενός χρηματομεσίτη στη Μόσχα. Η συγκεκριμένη τράπεζα συμφώνησε τον Απρίλιο να πληρώσει πρόστιμο 2,5 δισ. δολαρίων για το σκάνδαλο χειραγώγησης των επιτοκίων διατραπεζικών χορηγήσεων (Libor).
Θα πει κάποιος, σιγά τα ωά. Αυτός είναι ο τουρμπο-καπιταλισμός, τις ίδιες μεθόδους χρησιμοποιούν τράπεζες και πολυεθνικές παντού στον κόσμο. Αλλωστε η διαφθορά είναι σαν το ταγκό, χρειάζεται δύο. Σωστό.
■ Ωστόσο, η χώρα που επαίρεται (οι ηγετικές ομάδες της δηλαδή) ότι συμπεριφέρεται υποδειγματικά, ότι σέβεται τους κανόνες και τις συνθήκες που διέπουν τη λειτουργία του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και απαιτεί να κάνουν το ίδιο και τα άλλα μέλη της ευρωζώνης, προστατεύει με όλους τους τρόπους τους μεγαλόσχημους υπηκόους της όταν εμπλέκονται σε σκάνδαλα, κοινώς όταν τους πιάνουν με τη γίδα στην πλάτη (βλέπε περίπτωση Χριστοφοράκου).
■ Η ηγεσία της χώρας που καταγγέλλει κυβερνήσεις άλλων χωρών ότι δεν συλλαμβάνουν τη φοροδιαφυγή, ότι ανέχονται τη διαφθορά και συντηρούν κλεπτοκρατικά δίκτυα τα οποία λεηλατούν τον δημόσιο πλούτο, επιτρέπει στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματά της να προσφέρουν φιλόξενο καταφύγιο, χωρίς να διατυπώνουν περιττές και ενοχλητικές ερωτήσεις, σε κεφάλαια ύποπτης προέλευσης. Ο,τι ακριβώς κάνουν και άλλες κυβερνήσεις -Ολλανδίας, Λουξεμβούργου- οι οποίες κατά σατανική σύμπτωση είναι οι πιο αυστηρές (στα λόγια φυσικά) στο θέμα της τήρησης των συμφωνιών.
■ Η ηγεσία αυτής της χώρας διατάσσει ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα σε τομείς στους οποίους δραστηριοποιούνται επιχειρήσεις γερμανικών συμφερόντων (το υπόλοιπο του ΟΤΕ, τα περιφερειακά αεροδρόμια). Αλλη μία σατανική σύμπτωση.
Κοντολογίς: Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ της Γερμανίας είναι ικανές, πολύ ικανές, ικανές για όλα. Αργά ή γρήγορα όμως θα κληθούν να αναμετρηθούν με την οργή που απλώνεται σ’ όλη την Ευρώπη.