Εντός του 2016 πιθανότατα δημοψήφισμα στη Βρετανία για την παραμονή ή όχι της χώρας στην ΕΕ με αβέβαιη έκβαση και άγνωστες παρενέργειες για την παραμονή ή όχι της Σκοτίας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Τέλος την άνοιξη του 2017 και υπό την προϋπόθεση ότι ο Ολάντ θα μπορέσει να ολοκληρώσει ομαλά την προεδρική του θητεία βουλευτικές εκλογές και στη Γαλλία με αντιπάλους στον δεύτερο γύρο τον Σαρκοζί και τη Λεπέν, με κανέναν να μην μπορεί να εγγυηθεί προβάδισμα του πρώτου. Αμέσως μετά τον Σεπτέμβριο βουλευτικές εκλογές στη Γερμανία. Με τα παραπάνω δεδομένα θα πρέπει να εκτιμηθεί η επόμενη μέρα της συμφωνίας της Αθήνας με τους εταίρους της στην Ευρωζώνη, χωρίς καταστροφολογίες ούτε ωραιοποιήσεις.
Τη μεταβατική διετία αναγνωρίζει και η έκθεση των πέντε προέδρων των ευρωπαϊκών θεσμών για το μέλλον της Ευρωζώνης που προσδιορίζει το καλοκαίρι του 2017 ως τον ορίζοντα για την ίδρυση υπερυπουργείου Οικονομικών της Ευρωζώνης, με δεσμευτική τη δημοσιονομική λιτότητα, παρά την αμφισβήτησή της από τους ψηφοφόρους των χωρών του Νότου και της Γαλλίας μέχρι τις ΗΠΑ και το ΔΝΤ! Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη χώρα μας δεν είναι η διαμάχη κυβέρνησης-αντιπολίτευσης για το κόστος και τους ορίζοντες που ανοίγει η συμφωνία. Είναι η ψευδής εικόνα μιας ευρωπαϊκής κανονικότητας και μιας ελληνικής απόκλισης, η ψευδαίσθηση ότι υπάρχει ο κίνδυνος του αδιεξόδου ή η προσδοκία εξόδου από την κρίση πριν διαμορφωθούν στο τέλος της κρίσιμης διετίας 2015-17 οι νέες συνολικές ισορροπίες στην ΕΕ-Ευρωζώνη.
Στις αρχές του 1918 η Γερμανία νικήτρια στην Ανατολή επέβαλε στη Σοβιετική Ρωσία τη Συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ με οδυνηρό κόστος. Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς το Βερολίνο είχε χάσει τον πόλεμο και η Συνθήκη αποτελούσε παρελθόν.
