Κρατώντας μια επιφύλαξη (για τους τύπους) ώσπου να ολοκληρωθεί η συμφωνία (με τον φόβο ότι όσες αλλαγές γίνουν, θα γίνουν επί τα χείρω) δεν μπορεί κανείς παρά να παραδεχθεί ότι πρόκειται για μια ήττα, ήττα ιστορικών διαστάσεων.
Η προσπάθεια του κ. Σακελλαρίδη, φέρ’ ειπείν, να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα (λέγοντας ότι «αυτήν τη φορά γίνεται άλλη κατανομή των βαρών» και ότι «άλλες κατηγορίες του πληθυσμού, διαφορετικές απ’ τις συνήθεις θα επωμισθούν τα βάρη») δεν στέκει παρά στο κενό. Εν πρώτοις δεν υπάρχει «πληθυσμός», υπάρχουν τάξεις. Και θίγονται όλες. Διότι τα μέτρα αυτά είναι φορομπηχτικά, υφεσιακά και αντιπαραγωγικά.
Θίγουν τους εργάτες. Κρατάνε τους ανέργους στην ανεργία. Θίγουν τους εργαζόμενους. Θίγουν τους επιχειρηματίες, κυρίως τους μικρομεσαίους. Καταστρέφουν κι άλλο τη μεσαία τάξη.
Τώρα, αν θίγουν ή αν δεν θίγουν τους μπουρζουάδες, ποσώς. Δεν παράγουν οι μπουρζουάδες τον πλούτο, απλώς τον νέμονται. Ομως όσοι παράγουν τον πλούτο, απ’ αυτά τα μέτρα θίγονται σκληρά και όχι ευάριθμοι καταστρέφονται. Ως χθες, η κυβέρνηση άφηνε να φαίνεται ότι σώζει τουλάχιστον τους μισθούς και τις συντάξεις, ότι σώζει το Ασφαλιστικό και ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει μια «υποσχετική» για το χρέος. Λυπάμαι, αλλά ούτε αυτά έγιναν κατορθωτά. Οι μισθοί και οι συντάξεις μειώνονται (διά των αυξήσεων στις κρατήσεις, τις εισφορές και τους φόρους), το Ασφαλιστικό παραπέμπεται για «νέα μεταρρύθμιση» (όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό στα... ευρωπαϊκά) τον Οκτώβριο (όταν θα έχει γυρίσει από τις διακοπές του στα νερά της Στυγός ο Προκρούστης). Οσο για το χρέος, χαιρετίσματα από τις ελληνικές καλένδες.
Λυπάμαι, αλλά αντιθέτως προς τον Γιάνη με ένα νι, η ήττα αυτή κρατάει τα δύο ταυ που διαθέτει στο ακέραιο. Και αφορά και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Διότι η Ευρώπη φαίνεται σαν να πυροβολεί τα πόδια της (δια)σύροντας στη σκλαβιά και την εξουθένωση ένα κράτος-μέλος της, ενώ στην πραγματικότητα οικοδομεί την επόμενη φάση της σε ένα τοπίο τρόμου και αθλιότητας. Οχι, η Ευρώπη δεν θα καταρρεύσει τώρα (απέφυγε τη ρήξη με την Ελλάδα), αλλά καταρρέει ήδη, διότι διαμορφώνει τη μελλοντική της δομή με τον πιο απάνθρωπο και συνάμα ηλίθιον τρόπο. Αυτό το πρωθύστερο των έργων της την τρώει ήδη.
Οσο για την Ελλάδα, η διατήρηση λόγου χάριν (ακόμα και η επαύξηση) του ΕΝΦΙΑ είναι το λιγότερο. Η Ελλάδα συνεχίζει να βαδίζει στο βαθύ τούνελ της λιτότητας. Και της ύφεσης. Που, αν δεν αλλάξει κάτι, θα αποδειχθεί μακρά οδός απανδόκευτος για πολλά χρόνια ακόμη. Κι αυτό η Ελλάδα το παθαίνει στα χέρια της Αριστεράς. Αν κάτι τέτοιο εν τέλει ολοκληρωθεί, τότε η Αριστερά δεν θα αφήσει πίσω της μια παρακαταθήκη, μιαν ανολοκλήρωτη προσπάθεια και μιαν ανεκπλήρωτη προσδοκία, αλλά μια χαμένη ιστορική ευκαιρία. Των οίκων ημών εμπιμπραμένων ο ελληνικός λαός στράφηκε στον ΣΥΡΙΖΑ. Για να σβήσει τη φωτιά. Κι ύστερα βλέπουμε. Για την ώρα, το μόνον που βλέπουμε είναι ότι τα σπίτια μας συνεχίζουν να σιγοκαίγονται. Και ανάταξη της χώρας, στη χόβολη δεν γίνεται...
ΥΓ.: Εννοείται ότι οι κουκουλοφόροι και μπαχαλάκηδες που επετέθησαν εναντίον όσων διαδήλωναν υπό το σύνθημα «Μένουμε Ευρώπη» δεν είναι τίποτε άλλο από φασίστες (ανεγκέφαλοι, χαλαστές, προβοκάτορες, αλλά πάνω απ’ όλα φασίστες). Tags: Ο ΣΤΑΘΗΣ ΣΤΟΝ ΕΝΙΚΟ Tags: Ο ΣΤΑΘΗΣ ΣΤΟΝ ΕΝΙΚΟ
Τώρα, αν θίγουν ή αν δεν θίγουν τους μπουρζουάδες, ποσώς. Δεν παράγουν οι μπουρζουάδες τον πλούτο, απλώς τον νέμονται. Ομως όσοι παράγουν τον πλούτο, απ’ αυτά τα μέτρα θίγονται σκληρά και όχι ευάριθμοι καταστρέφονται. Ως χθες, η κυβέρνηση άφηνε να φαίνεται ότι σώζει τουλάχιστον τους μισθούς και τις συντάξεις, ότι σώζει το Ασφαλιστικό και ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει μια «υποσχετική» για το χρέος. Λυπάμαι, αλλά ούτε αυτά έγιναν κατορθωτά. Οι μισθοί και οι συντάξεις μειώνονται (διά των αυξήσεων στις κρατήσεις, τις εισφορές και τους φόρους), το Ασφαλιστικό παραπέμπεται για «νέα μεταρρύθμιση» (όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό στα... ευρωπαϊκά) τον Οκτώβριο (όταν θα έχει γυρίσει από τις διακοπές του στα νερά της Στυγός ο Προκρούστης). Οσο για το χρέος, χαιρετίσματα από τις ελληνικές καλένδες.
Λυπάμαι, αλλά αντιθέτως προς τον Γιάνη με ένα νι, η ήττα αυτή κρατάει τα δύο ταυ που διαθέτει στο ακέραιο. Και αφορά και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Διότι η Ευρώπη φαίνεται σαν να πυροβολεί τα πόδια της (δια)σύροντας στη σκλαβιά και την εξουθένωση ένα κράτος-μέλος της, ενώ στην πραγματικότητα οικοδομεί την επόμενη φάση της σε ένα τοπίο τρόμου και αθλιότητας. Οχι, η Ευρώπη δεν θα καταρρεύσει τώρα (απέφυγε τη ρήξη με την Ελλάδα), αλλά καταρρέει ήδη, διότι διαμορφώνει τη μελλοντική της δομή με τον πιο απάνθρωπο και συνάμα ηλίθιον τρόπο. Αυτό το πρωθύστερο των έργων της την τρώει ήδη.
Οσο για την Ελλάδα, η διατήρηση λόγου χάριν (ακόμα και η επαύξηση) του ΕΝΦΙΑ είναι το λιγότερο. Η Ελλάδα συνεχίζει να βαδίζει στο βαθύ τούνελ της λιτότητας. Και της ύφεσης. Που, αν δεν αλλάξει κάτι, θα αποδειχθεί μακρά οδός απανδόκευτος για πολλά χρόνια ακόμη. Κι αυτό η Ελλάδα το παθαίνει στα χέρια της Αριστεράς. Αν κάτι τέτοιο εν τέλει ολοκληρωθεί, τότε η Αριστερά δεν θα αφήσει πίσω της μια παρακαταθήκη, μιαν ανολοκλήρωτη προσπάθεια και μιαν ανεκπλήρωτη προσδοκία, αλλά μια χαμένη ιστορική ευκαιρία. Των οίκων ημών εμπιμπραμένων ο ελληνικός λαός στράφηκε στον ΣΥΡΙΖΑ. Για να σβήσει τη φωτιά. Κι ύστερα βλέπουμε. Για την ώρα, το μόνον που βλέπουμε είναι ότι τα σπίτια μας συνεχίζουν να σιγοκαίγονται. Και ανάταξη της χώρας, στη χόβολη δεν γίνεται...
ΥΓ.: Εννοείται ότι οι κουκουλοφόροι και μπαχαλάκηδες που επετέθησαν εναντίον όσων διαδήλωναν υπό το σύνθημα «Μένουμε Ευρώπη» δεν είναι τίποτε άλλο από φασίστες (ανεγκέφαλοι, χαλαστές, προβοκάτορες, αλλά πάνω απ’ όλα φασίστες). Tags: Ο ΣΤΑΘΗΣ ΣΤΟΝ ΕΝΙΚΟ Tags: Ο ΣΤΑΘΗΣ ΣΤΟΝ ΕΝΙΚΟ
