Προεξόφληση ανάκαμψης

Αν εξαιρέσουμε τη διαπραγμάτευση της Αθήνας με τους εταίρους της, η Ευρωζώνη ζει στις αρχές Μαρτίου μια «ωραία ατμόσφαιρα». Η Γερμανία φαίνεται να πριμοδοτεί με μισθολογικές αυξήσεις τη ζήτηση, με αποτέλεσμα αγορές και αναλυτές να προεξοφλούν ότι απομακρύνεται ο κίνδυνος του αποπληθωρισμού και την ίδια στιγμή να καταγράφεται μαζική επιστροφή κεφαλαίων. Αισιοδοξία σε τέτοιο σημείο που η έγκυρη ιστοσελίδα Eurointelligence να διερωτάται αν με τα σημερινά δεδομένα το ΔΣ της ΕΚΤ θα ενέκρινε την Πέμπτη 5 Μαρτίου την ποσοτική χαλάρωση αν δεν το είχε πράξει στις 22 Ιανουαρίου. Σε συγκρατημένη αισιοδοξία - στάση προσεκτικής αναμονής κινήθηκαν την Πέμπτη 5 Μαρτίου οι δηλώσεις Ντράγκι από τη Λευκωσία. Αν δεν υπάρξει σταθεροποίηση των θετικών μηνυμάτων, δεν δεσμεύεται για τερματισμό της ποσοτικής χαλάρωσης σε συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα. Μένει να διερευνηθεί αν όντως η Γερμανία υλοποιεί αργά και προσεκτικά την απομάκρυνση από την περιοριστική δημοσιονομική πολιτική λιτότητας ή αν η πρόωρη άνοιξη που κατέφθασε στις αρχές Μαρτίου δεν οφείλεται σε αποφάσεις που ελήφθησαν στο Βερολίνο, αλλά στο Ριάντ.

Με άλλα λόγια, αν η εντυπωσιακή υποχώρηση της τιμής του πετρελαίου είναι ο καθοριστικός παράγων αύξησης της ζήτησης στη Γερμανία. Ενα ανέλπιστο πριν από έναν χρόνο μπόνους για το Βερολίνο, το οποίο πιστώνεται καλή θέληση ρεαλιστικής προσαρμογής χωρίς να έχει εγκαταλείψει σε τίποτε τις αρχές του! Στην περίπτωση αυτήν, και με δεδομένη την ημερομηνία λήξης της πτωτικής τάσης της τιμής του πετρελαίου όταν το Ριάντ εξαγοράσει πολύτιμο χρόνο με τη μακρόχρονη αδρανοποίηση της περαιτέρω εκμετάλλευσης των σχιστολιθικών κοιτασμάτων που πλήττει ζωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ και της ταυτόχρονης εξισορρόπησης μέσω της αποδυνάμωσης της Ρωσίας, του Ιράν και της Βενεζουέλας, τι θα συμβεί στην Ευρωζώνη όταν αρχίσει η ανοδική διόρθωση της τιμής του μαύρου χρυσού; Ολα είναι θέμα συγχρονισμού: Αν πιστώσουμε την αύξηση της ζήτησης στη Γερμανία στην τιμή του πετρελαίου, αν η ευνοϊκή αυτή συγκυρία συνεχισθεί μέχρι και την άνοιξη του 2016, τότε το Βερολίνο όχι μόνον δεν θα αντιμετωπίσει πολιτικές πιέσεις για παράκαμψη των περιοριστικών πλαφόν ελλειμμάτων του Συμφώνου Σταθερότητας και του Δημοσιονομικού Συμφώνου, αλλά δίχως υπερβολή θα έχει θέσει και θέμα προώρου τερματισμού της ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Με άλλα λόγια, η πιο καθυστερημένη σε σχέση με ΗΠΑ, Βρετανία και Ιαπωνία ποσοτική χαλάρωση να συνοδευθεί από το πιο σύντομο κλείσιμο (tapering) της παροχής ρευστότητας.

Ολη αυτή την «ωραία ατμόσφαιρα» μιας Γερμανίας που περνά αβρόχοις ποσί την εγκατάλειψη της περιχαράκωσης χωρίς να θυσιάσει τίποτε από την ενάρετη δημοσιονομική διαχείριση, μιας χώρας που τετραγωνίζει τον κύκλο αυξάνοντας τη ζήτηση, με μηδενικά ελλείμματα και προσπάθεια μείωσης του χρέους, την απειλεί μια παράμετρος, η πολιτική αβεβαιότητα στην Ευρωζώνη και συνολικά στην ΕΕ. Η αισιοδοξία αγορών και αναλυτών δεν θα έχει χειροπιαστά άμεσα αποτελέσματα στις κοινωνίες, δεν θα σταματήσει τη διόγκωση του ευρωσκεπτικισμού του Φάραζ στη Βρετανία, της Λεπέν στη Γαλλία και των Γκρίλο - Λέγκας - Μπερλουσκόνι στην Ιταλία ούτε θα ανακόψει την αυξητική δυναμική του Podemos στην Ισπανία και τη συρρίκνωση των Σοσιαλδημοκρατών του πρωθυπουργού Κοέλιο στην Πορτογαλία. Ετσι μικρή σημασία θα έχει αν την αισιοδοξία την οφείλουμε στο Βερολίνο ή στο Ριάντ...
kapopoulos@pegasus.gr-ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ