Το γεγονός της συνάντησης Τσίπρα - Μέρκελ, αυτά που
προηγήθηκαν, αυτά που ειπώθηκαν και όσα ακολούθησαν και ακολουθούν,
αφήνουν εμφανή σημάδια για να τολμήσει κάποιος τη διαπίστωση ότι κάτι
αλλάζει στην εξωτερική πολιτική της Γερμανίας, ειδικότερα σε ό,τι αφορά
τον ευρωπαϊκό χώρο. Μέχρι πριν η καγκελάριος απευθύνει εκτάκτως
πρόσκληση στον Έλληνα πρωθυπουργό να επισκεφθεί το Βερολίνο, η επίσημη
στάση της Γερμανικής κυβέρνησης εκφραζόταν, από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε,
με έναν εχθρικό, αλαζονικό και πολλές φορές προσβλητικό τρόπο.ΟΛΑ ξεκίνησαν από την επιστολή Τσίπρα προς Μέρκελ, Ολάντ και Γιούνγκερ, στην οποία ο Έλληνας πρωθυπουργός ανέφερε με καθαρό τρόπο, ότι αν συνεχιστεί η χρηματοπιστωτική ασφυξία των ευρωπαϊκών θεσμών προς την Ελλάδα, τότε, αν η χώρα βρεθεί μπροστά στην ανάγκη να μην μπορεί να εξυπηρετήσει ταυτόχρονα μισθούς, συντάξεις και τοκοχρεολύσια, χωρίς δισταγμό η κυβέρνηση θα επιλέξει την καθυστέρηση αποπληρωμής των δανειακών δόσεων. Μα αυτό θα σημάνει πιστωτικό γεγονός, είπαν κάποιοι. Μόνο που αυτό το πιστωτικό γεγονός, δεν πλήττει μόνον τον οφειλέτη, αλλά και τον δανειστή. Και αν την ευθύνη για μια τέτοια κατάληξη την έχει αποκλειστικά ο οφειλέτης, τότε οι Ευρωπαίοι πολίτες θα οργιστούν με τον οφειλέτη. Αν όμως την ευθύνη για την κατάληξη αυτή την έχει ο δανειστής, τότε η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη μπορεί να αγανακτήσει με τη συμπεριφορά του δανειστή.
ΕΧΟΝΤΑΣ συσσωρεύσει σημαντική πολιτική εμπειρία, η Άνγκελα Μέρκελ κατανόησε τους κινδύνους, έστω και με την βοήθεια του Μπάρακ Ομπάμα. Τους κινδύνους για την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, καθώς τα ελλείμματα δημοκρατίας έχουν αυξήσει θεαματικά τον ευρωσκεπτικισμό των πολιτών, που σε πολλές περιπτώσεις, συσπειρώνονται και... γεννούν αποσχηστικά κινήματα που μετά μεταμορφώνονται σε κόμματα. Εκτός όμως από την κ. Μέρκελ, τους κινδύνους από την αλαζονική συμπεριφορά της γερμανικής κυβέρνησης, όπως την εκφράζει ο Σόιμπλε, τους έχουν αντιληφθεί και κάποια σημαντικά οικονομικά και πολιτικά κέντρα που αντιλαμβάνονται ότι σε περιόδους δημοκρατίας δεν μπορείς να ηγεμονεύσεις με οικονομικό πόλεμο. Μια χώρα, όταν απολέσει σημαντικό μέρος της συμπάθειας της παγκόσμιας κοινής γνώμης, τότε θα απολέσει και την αγοραστική προτίμηση των πολιτών του κόσμου προς τα προϊόντα και τις υπηρεσίες αυτής της χώρας, όσο καλά και αν είναι αυτά τα προϊόντα. Είναι αυτό που οι μεγάλες επιχειρήσεις ονομάζουν εταιρικό προφίλ και δαπανούν τεράστια ποσά για να το χτίσουν και να το προστατεύσουν.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ καθόλου τυχαίο -λοιπόν- το πρωτοσέλιδο του μεγάλου γερμανικού περιοδικού "Spiegel" το οποίο είχε τοποθετήσει την Άνγκελα Μέρκελ σε μια παλαιά φωτογραφία με ναζί αξιωματικούς στην Ακρόπολη την περίοδο της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα. Ουδεμία σχέση έχει αυτή η οργανωμένη και καλά μελετημένη επιλογή, με την έμπνευση του σκιτσογράφου της "Αυγής" που θέλησε να συγκρίνει στην ομιλία του στο Βερολίνο ο Αλέξης Τσίπρας. Στη δική μας περίπτωση έχουμε την κατακτημένη ελευθερία, και υπερβολή μερικές φορές, της σάτιρας και στην άλλη ένα έμπειρο δημοσιογραφικό επιτελείο που μελέτησε σοβαρά την κίνηση και φυσικά συνεννοήθηκε με την ιδιοκτησία του ομίλου. Το σοκ από το πρωτοσέλιδο ήταν επιλογή. Και ήταν επιλογή, καθώς τα περισσότερα γερμανικά μέσα έχουν απολέσει το μέτρο και καλλιεργούν στην γερμανική κοινή γνώμη επικίνδυνους ιούς, οι οποίοι στο παρελθόν κατέστρεψαν δύο φορές τη χώρα.
ΣΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ της, κατά την κοινή συνέντευξη με τον Αλ. Τσίπρα, η κ. Μέρκελ ανέφερε ότι η Γερμανία είναι μία από τις 19 χώρες του Eurogroup. Πως δεν αποφασίζει μόνη της. Ίσως κάποιοι γέλασαν με την συγκεκριμένη υπερβολή. Όμως, αν αυτή δεν απευθυνόταν σε μας, αλλά πρωταρχικά στο κύκλωμα Σόιμπλε που το παίζει αρχηγός των πάντων, τότε έχει ξεχωριστή σημασία. Άλλωστε η βαρύτητα της γερμανικής στάσης φάνηκε από την επόμενη κιόλας μέρα, όταν όλοι οι θεσμικοί παράγοντες έσπευσαν με ένα νέο θετικό τρόπο να προετοιμάσουν την ολοκλήρωση της συμφωνίας που ζητούσε η νέα ελληνική κυβέρνηση.
ΜΠΟΡΕΙ αν η κυβέρνηση Τσίπρα πετύχει στο έργο της, να επιταχύνει την εξαφάνιση από την πολιτική σκηνή της Ισπανίας των παλαιών φθαρμένων κομμάτων που εναλλάσσονταν -όπως και εδώ- στην εξουσία, πλην όμως δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Και δεν υπάρχει διότι το παλαιό κατεστημένο δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών και των κοινωνικών αναγκών. Άλλωστε η ανατροπή που έγινε στην Ελλάδα είναι γνήσιο τέκνο της κοινωνικής οργής. Ο πόλεμος κατά της νέας ελληνικής κυβέρνησης, ακόμα και αν πετύχουν την ανατροπή της, δημιουργεί τεράστιους κινδύνους για όλη την Ευρώπη.
ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ για την κυβέρνηση Τσίπρα, να ξεπεράσει τις αντιδράσεις εκτός και εντός της χώρας παρά τις δυσκολίες, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι αποτελέσματα απειρίας και συγκεντρωτισμού, επιτρέπουν να δηλώσουμε συγκρατημένα αισιόδοξοι. Αυτό από μόνο του δεν αρκεί, αν όλοι και κυρίως όσοι έχουν αναλάβει πολιτικές ευθύνες για να τηρηθεί το συμβόλαιο με τον λαό δεν αντιληφθούν το τεράστιο έργο και την ταχύτητα με την οποία πρέπει να παραχθεί. Το δείγμα γραφής δημιουργεί δυναμική. Δημιουργεί δυναμική θετική όταν είναι επιτυχημένο, αρνητική και διαλυτική όταν είναι αποτυχημένο, αγαπητέ κ. Σαμαρά. Και την πρώτη ευθύνη απέναντι στον ελληνικό λαό την έχει ο πρωθυπουργός, καθώς αυτός εκλέγεται από αυτόν και αυτός διορίζει τους υπουργούς. Αυτό οφείλουν να το κατανοήσουν όλοι.
Χρήστου Δημήτρης
dchristou52@gmail.com
