Θα ανέμενε κανείς πως την επομένη της σαρωτικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ θα
υπήρχε μόνο αισιοδοξία. Λίγοι άλλωστε θα κλάψουν για τα φθαρμένα
κυρίαρχα κόμματα της μεταπολίτευσης. Αυτά συνετρίβησαν με αθροιστικά
ποσοστά κάτω από εκείνα του ΣΥΡΙΖΑ!Ενώ οι αρχηγοί τους
επιδίδονται πλέον σε αλχημείες για μικρά παιδιά. Ούτως ή άλλως, από την
επομένη των εκλογών του 2012, η πορεία τους ήταν προδιαγεγραμμένη. Αυτό
κατέγραφα στο «Eθνος».Ενώ πριν από οκτώ μήνες, άρχισα να γράφω το νέο βιβλίο μου με το ανάλογο φινάλε, που θα κυκλοφορήσει σε λίγες εβδομάδες.Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε το όχημα αποδοκιμασίας τους λόγω της φρεσκάδας του
Τσίπρα. Ομως, αυτή δεν αρκεί. Τα πρώτα βήματα της κυβέρνησης φέρνουν
μαζί τους πυκνή ομίχλη. Αυτή σκιάζει κυρίως το πώς θα διαχειριστεί ο
ΣΥΡΙΖΑ τη μεγαλύτερη πρόκληση της χώρας, δηλαδή τις διαπραγματεύσεις με
τους εταίρους. Αμετροεπείς δηλώσεις με άκριτη έπαρση έκαναν διεθνή ζημιά
στην κυβέρνηση και προκάλεσαν ανησυχία στην εγχώρια κοινή γνώμη. Ετσι, ο
πρωθυπουργός αναγκάστηκε να προσπαθήσει να σβήσει τη φωτιά των
επιπολαιοτήτων αυτών.
Είναι κατανοητό τα πρώτα βήματα να είναι ασταθή. Αλλωστε, οι πολίτες επέλεξαν τους άπειρους και αδοκίμαστους έχοντας δοκιμάσει τους «έμπειρους».
Αναφορικά με τους τελευταίους, δεν υπάρχει απλώς ομίχλη αλλά βαθύ σκότος. Ειδικά η ΝΔ έχει ως φορτίο μια ηγεσία η οποία χάρισε τον μεσαίο χώρο στον Τσίπρα, την περιχαράκωσε σε ό,τι πιο παλιό διαθέτει η Δεξιά και με την ακραία προεκλογική της εκστρατεία δεν ηττήθηκε μόνο συντριπτικά, αλλά απαξίωσε τη δυνατότητα να μπορεί τώρα να θεωρείται νηφάλια και αξιόπιστη στον θεσμικό αντιπολιτευτικό της ρόλο.
Ξαναγυρίζοντας όμως στον νέο πρωθυπουργό, η μεγάλη πρόκλησή του είναι διττή: Να αποτρέψει την προοπτική η χώρα και ο ίδιος να αποκτήσουν μόνο εχθρούς στην Ευρωζώνη. Επίσης να αφήσει στην άκρη κρατισμούς μιας παλαιομοδίτικης Αριστεράς, όταν το κράτος είναι η κύρια πληγή από όπου ξεπήδησε η κρίση.
Και στα δύο αυτά μέτωπα, προκύπτει μια τρίτη πρόκληση: Να ελέγξει και να κατευθύνει τους συνεργάτες του. Αλλιώς θα χάσει ό,τι κέρδισε στον μεσαίο χώρο. Ενώ θα κατρακυλήσει και άλλο η χώρα, αν συγκρουστεί με τους εταίρους της. Ολα είναι στα χέρια του. Γράφει ο Γιάννης Λούλης, Πολιτικός αναλυτής, επικοινωνιολόγος, συγγραφέαςwww.johnloulis.gr
Είναι κατανοητό τα πρώτα βήματα να είναι ασταθή. Αλλωστε, οι πολίτες επέλεξαν τους άπειρους και αδοκίμαστους έχοντας δοκιμάσει τους «έμπειρους».
Αναφορικά με τους τελευταίους, δεν υπάρχει απλώς ομίχλη αλλά βαθύ σκότος. Ειδικά η ΝΔ έχει ως φορτίο μια ηγεσία η οποία χάρισε τον μεσαίο χώρο στον Τσίπρα, την περιχαράκωσε σε ό,τι πιο παλιό διαθέτει η Δεξιά και με την ακραία προεκλογική της εκστρατεία δεν ηττήθηκε μόνο συντριπτικά, αλλά απαξίωσε τη δυνατότητα να μπορεί τώρα να θεωρείται νηφάλια και αξιόπιστη στον θεσμικό αντιπολιτευτικό της ρόλο.
Ξαναγυρίζοντας όμως στον νέο πρωθυπουργό, η μεγάλη πρόκλησή του είναι διττή: Να αποτρέψει την προοπτική η χώρα και ο ίδιος να αποκτήσουν μόνο εχθρούς στην Ευρωζώνη. Επίσης να αφήσει στην άκρη κρατισμούς μιας παλαιομοδίτικης Αριστεράς, όταν το κράτος είναι η κύρια πληγή από όπου ξεπήδησε η κρίση.
Και στα δύο αυτά μέτωπα, προκύπτει μια τρίτη πρόκληση: Να ελέγξει και να κατευθύνει τους συνεργάτες του. Αλλιώς θα χάσει ό,τι κέρδισε στον μεσαίο χώρο. Ενώ θα κατρακυλήσει και άλλο η χώρα, αν συγκρουστεί με τους εταίρους της. Ολα είναι στα χέρια του. Γράφει ο Γιάννης Λούλης, Πολιτικός αναλυτής, επικοινωνιολόγος, συγγραφέαςwww.johnloulis.gr