Σημειώνεται πως πριν από μόλις πέντε χρόνια, ένα ποσοστό 4,5% των Ελλήνων είχαν ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελούσε τότε μια συμμαχία διαφόρων ριζοσπαστικών αριστερών ομάδων, και σήμερα είναι το ισχυρότερο κόμμα με την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, κάτι που οφείλεται πρωταρχικά στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος "εξημέρωσε" τις πιο ριζοσπαστικές φωνές του κόμματος και έπεισε τους ψηφοφόρους με την απαίτησή του για τέλος της πολιτικής λιτότητας.
Προπάντων κατέρρευσε, όμως, - ενόσω διαρκούσε η κρίση - η παλιά πολιτική "ελίτ", γράφει η "Κουρίρ", προσθέτοντας πως μετά το τέλος της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974, στην Ελλάδα κυβερνούσαν μόνον δύο κόμματα, η συντηρητική Νέα Δημοκρατία και το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, τα οποία βρίσκονταν σταθερά στα χέρια τριών πολιτικών δυναστειών -από τη συντηρητική μεριά οι οικογένειες Μητσοτάκη και Καραμανλή και από την αριστερή πλευρά η οικογένεια Παπανδρέου.
Στο δημοσίευμα αναφέρεται, επίσης, μεταξύ άλλων, πως η κρίση ξέσπασε επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου, του οποίου ο πατέρας Ανδρέας και ο παππούς του Γεώργιος είχαν διατελέσει, επίσης, πρωθυπουργοί, ωστόσο η Ελλάδα δεν πρόκειται σύντομα να δει σύντομα άλλον Παπανδρέου στην κορυφή, καθώς οι ψηφοφόροι καθαίρεσαν το άλλοτε υπερήφανο ΠΑΣΟΚ σε ένα πολύ μικρό κόμμα.
Στη γενιά των εγγονών των συντηρητικών οικογενειών Καραμανλή και Μητσοτάκη, προσθέτει η "Κουρίρ", υπάρχουν αρκετοί υποψήφιοι για υψηλά αξιώματα, ωστόσο και οι δικές τους πιθανότητες είναι κακές, διότι τα ονόματα των παλιών πολιτικών δυναστειών έχουν δυσφημιστεί, καθώς στα μάτια του πληθυσμού είναι υπεύθυνα για την εξέλιξη που έφερε την Ελλάδα στο χρέος, την ένδεια και τη φτώχεια.
Ωστόσο, και ο πληθυσμός στην Ελλάδα συμμετείχε για δεκαετίες σε μια συναλλαγή που λειτουργούσε καλά, καθώς κάθε κυβερνών κόμμα φρόντιζε τους οπαδούς του με δουλειές και αναθέσεις έργων, εξασφαλίζοντας την αφοσίωσή τους και αυτό λειτουργούσε ενόσω έφταναν οι κρατικές δαπάνες, κάτι που όμως δεν ισχύει σήμερα και τα κόμματα δεν μπορούν πλέον να φροντίσουν για κανέναν.
Με το πικρό δίδαγμα των περασμένων χρόνων, οι Έλληνες δυσπιστούν σήμερα ακόμη περισσότερο απέναντι στην κατεστημένη εξουσία, και η οργή, η δυσαρέσκεια και ο σκεπτικισμός ανάγεται για πολλούς Έλληνες σε γενιές πίσω, για κάποιους στην εποχή της δεξιάς στρατιωτικής δικτατορίας που τερματίστηκε μόλις το 1974, έπειτα από επτάχρονη επικυριαρχία των συνταγματαρχών - με διώξεις, βασανιστήρια, δικαστική αυθαιρεσία, εκτελέσεις, εκτοπίσεις-, στην οποία μόνον μια εξέγερση φοιτητών έδωσε ένα τέλος, και μέχρι σήμερα η πολιτική καρδιά πολλών Ελλήνων κτυπάει αριστερά, κυρίως εξαιτίας της μνήμης για το μένος των δεξιών στρατιωτικών δικτατόρων.
Στη συνέχεια στο δημοσίευμα σημειώνεται πως πολύ λιγότερη υπήρξε η διαχείριση των συνεπειών του καταστρεπτικού εμφυλίου πολέμου, όταν ήδη στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα είχε γίνει το πρώτο πεδίο μάχης του Ψυχρού Πολέμου και όταν συντηρητικοί αντάρτες μαχητές και παρτιζάνοι κομμουνιστές πολεμούσαν αλλήλους, πολλές φορές με μεγαλύτερη βιαιότητα από ό,τι ενάντια στον κοινό ναζιστικό εχθρό, με τον αδελφοκτόνο πόλεμο να καταγράφει έως το 1949 πάνω από 150.000 νεκρούς.
Όπως γράφει, για πολλές δεκαετίες η πολιτική ατμόσφαιρα παρέμενε δηλητηριασμένη, και για τους ανθρώπους ήταν για πολύ καιρό αδιανόητο να αλλάξουν την πολιτική παράταξή τους, κάτι που κατέστη δυνατό με την πρόσφατη κρίση, η οποία έφερε στην εξουσία ένα νεαρό κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ, που είναι απαλλαγμένο από παλιά πολιτικά βαρίδια.
Το ενδεχόμενο ο αρχηγός του, ο Αλέξης Τσίπρας, να προσανατολίζεται προς τη Μόσχα, αποκλείει σε δηλώσεις του προς την "Κουρίρ" ο πολιτικός επιστήμονας Κώστας Υφαντής, επισημαίνοντας πως "ρωσοφιλία" είναι μέρος της αριστερής λαϊκίστικης πολιτικής συζήτησης, όμως πρόκειται για πολύ επιφανειακή φλυαρία, καθώς οι Έλληνες γνωρίζουν πολύ λίγα για τη ρωσική πολιτική.
http://www.nooz.gr/greece/kourir-i-politiki-kardia-pollon-ellinon-xtupaei-aristera
