Η ενότητα (και η ωριμότητα) σε συνθήκες... πολέμου

• Αυτό που έγινε στις 25 Ιανουαρίου του 2015 στην Ελλάδα πριν από 40 χρόνια θα ανατρεπόταν με στρατιωτικό πραξικόπημα Στη συνθήκη του Μάαστριχτ (1992), όπου αποφασίστηκαν τα κριτήρια για την είσοδο των ενδιαφερόμενων χωρών στη ζώνη του κοινού νομίσματος, καθορίστηκε ότι, για να συμμετέχει μια χώρα, στο ευρώ, το δημόσιο χρέος της πρέπει να είναι μικρότερο από το 60% του ΑΕΠ ή να βαίνει προς αυτόν τον στόχο (δηλαδή μπορεί να είναι μεγαλύτερο το ποσοστό, αλλά να έχει πτωτική τάση και να τείνει προς αυτό) και τα ελλείμματα του προϋπολογισμού μικρότερα από 3% του ΑΕΠ. Το 1997, όταν άρχισαν οι προετοιμασίες εισόδου με το κλείδωμα των ισοτιμιών, το κριτήριο του χρέους πληρούσαν μόνο τρεις χώρες. Το Λουξεμβούργο, η Φινλανδία και η Γαλλία. Η χώρα μας τότε είχε χρέος 108,7% του ΑΕΠ και έλλειμμα 4%. Μεγαλύτερο χρέος από την Ελλάδα είχαν η Ιταλία 121,6% και το Βέλγιο 122,2%.
  
  
  ΓΙΑΤΙ οι δύο εγγυήτριες δυνάμεις του συμφώνου, Γαλλία και Γερμανία, έκαναν στη συνέχεια τα στραβά μάτια στον υπερδανεισμό της Ελλάδας την πρώτη δεκαετία του 2000, με το ελληνικό χρέος να βαίνει αυξανόμενο, χωρίς να αντιδρούν; Γιατί επέτρεψαν σε δανειζομένους και δανειστές να παραβιάζουν μια συμφωνία για την οποία δήλωναν πως θα προστατεύσουν με μεγάλη αυστηρότητα; Διότι ήξεραν πολύ καλά ότι όποιος ελέγχει το χρέος μιας χώρας ελέγχει τη χώρα ολόκληρη. Αυτό το σχέδιο μπήκε σε εφαρμογή με την επιβολή των Μνημονίων.
  
  Η ιστορική έρευνα θα αποκαλύψει τα κέντρα και τους λόγους που τα ώθησαν να βάλουν στην Ευρωζώνη μέσω Ελλάδας το ΔΝΤ. Το σίγουρο είναι πως τότε που αποφασίστηκε ο διευθυντής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν δεν ήξερε τίποτε και, όταν (όπως αποκάλυψε στην συνέντευξή του στο Canal 4) ο Γιώργος Παπανδρέου του παρουσίασε την ιδέα για συμμετοχή του ΔΝΤ στην περίπτωση της χώρας μας, εκείνος γέλασε θεωρώντας την ιδέα αφελή, που σίγουρα θα απορριφθεί από τα ευρωπαϊκά όργανα. Πλην όμως ο ΓΑΠ ήξερε περισσότερα από τον Στρος Καν!
  
  ΜΑΣ ΕΠΕΒΑΛΑΝ τα Μνημόνια για να αντιμετωπίσουμε το τεράστιο δημόσιο χρέος μας, που έφτανε το 125% του ΑΕΠ. Καταφέραμε εδώ και πέντε χρόνια να μαζέψουμε το χρέος μας ώστε να θεωρηθεί βιώσιμο και να απαλλαγεί η χώρα από τα δεσμά των Μνημονίων; Παταγώδης αποτυχία. Η κρίση βάθυνε, η ελληνική οικονομία αφελληνιζόταν και συρρικνωνόταν με ταχύτατους ρυθμούς. Οι πολίτες γονάτισαν από τους φόρους, η κοινωνική κρίση έγινε αβίωτη και το χρέος μεγάλωνε! Κανένα πρόβλημα για τους δανειστές και τις... προστάτιδες δυνάμεις. Βιάζονταν να αρπάξουν όλον τον δημόσιο πλούτο, όσον δεν είχε περάσει σε χέρια ιδιωτών. Το βάφτισαν διαρθρωτικές αλλαγές!
  
  ΑΠΑΙΤΟΥΝ για παράδειγμα να ιδιωτικοποιηθεί η ΔΕΗ. Γιατί να γίνει κάτι τέτοιο από τη στιγμή που η αγορά ενέργειας είναι απελευθερωμένη; Θες κύριε, να παράξεις, ηλεκτρισμό στην Ελλάδα; Είσαι ελεύθερος να το κάνεις και ελεύθερος, αν οι τιμές σου είναι ανταγωνιστικές, να τον πουλήσεις στους Έλληνες καταναλωτές. Μα δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε τη ΔΕΗ, που έχει τα υδροηλεκτρικά έργα και τη φθηνή πρώτη ύλη του λιγνίτη; Δικό σας πρόβλημα. Άλλωστε στο πλαίσιο ενοποίησης των δικτύων μπορείτε να παράξετε ρεύμα σε όποια χώρα θέλετε, να το ρίξετε στο ενιαίο ευρωπαϊκό δίκτυο και να πουλήσετε σε όσους ενδιαφέρονται. Αυτή ήταν η φιλοσοφία του προγράμματος και σίγουρα σε καμία περίπτωση δεν αφορούσε το κόλπο, τα δημόσια μονοπώλια να γίνουν ιδιωτικά μονοπώλια. Η ΔΕΗ είναι κρίσιμο αναπτυξιακό εργαλείο για την κοινωνία, την οικονομία και τη βιομηχανία για να το παραδώσεις στην κερδοσκοπία.
  
  Η ΑΡΠΑΓΗ της χώρας με τον μανδύα των δήθεν εκσυγχρονιστικών μεταρρυθμίσεων ευτυχώς διακόπηκε με εντολή του ελληνικού λαού. Η χώρα βρίσκεται στην πλέον δύσκολη και κρίσιμη ιστορικά περίοδο της νεότερης Ιστορίας. Αυτό που έγινε στις 25 Ιανουαρίου του 2015 πριν από 40 χρόνια θα ανατρεπόταν με στρατιωτικό πραξικόπημα. Η διεθνής συγκυρία είναι ευνοϊκή, με τις ΗΠΑ αυτήν την περίοδο να πιέζουν για ανατροπή της επικίνδυνης πολιτικής λιτότητας που επιβάλλει η Γερμανία στην Ε.Ε. και τις δύο μεγαλύτερες μετά τη Γερμανία οικονομίες (Γαλλία - Ιταλία) να ψάχνουν δικαιολογία για να σταματήσουν το Βερολίνο. Η περίπτωση της Ελλάδας και της νέας κυβέρνησής της ήταν μια χρυσή ευκαιρία να γίνει ο καταλύτης για την ανατροπή των γερμανικών πιέσεων.
  
  
  ΠΟΣΑ στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες και νιώθουν τις ευθύνες για το διακύβευμα; Πάντως αυτοί που γκρινιάζουν, και μερικοί το κάνουν διαρκώς, χάνονται στα δευτερεύοντα ζητήματα . Δεν βλέπουν όλη την εικόνα, τις μεγάλες δυσκολίες αλλά και τις ευκαιρίες επιτυχίας σε αυτές τις συνθήκες, συνθήκες πολέμου. Δεν κάνουμε πολιτική για τον εαυτό μας ή την παρέα μας, κάνουμε πολιτική για τον ελληνικό λαό. Όλον τον ελληνικό λαό και όχι μόνο για το 36% που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε αυτή η κυβέρνηση δεν μπορούσε να είναι μονοκομματική. Είναι κυβέρνηση δύο κομμάτων που τα ένωσαν τα εθνικά συμφέροντα, γι' αυτό και αποκαλείται κυβέρνηση Εθνικής σωτηρίας.
  
  Υ.Γ.: Με μεγάλη λύπη είδα στο φύλλο της Τετάρτης της "Αυγής" και στη σελίδα 30 τη γελοιογραφία του Βαγγέλη Χερουβείμ που παρουσίαζε τον Αλέξη Τσίπρα ως λογοκριτή σκίτσων της "Αυγής"! Δεν πέρασε από το μυαλό του συναδέλφου πως η κριτική του Αλ. Τσίπρα ως πρωθυπουργού για το σκίτσο, που παρουσίαζε τον Σόιμπλε με στολή ναζί και χαρακτηρίστηκε ως ατυχές, ήταν και κίνηση εθνικής διπλωματικής ανάγκης. Στο κάτω - κάτω, όλοι οι αναγνώστες τις εφημερίδας έχουν το δικαίωμα να κρίνουν τα σκίτσα όπως και τα δημοσιεύματα. Το συγκεκριμένο σκίτσο σου, αγαπητέ Βαγγέλη, δεν ήταν μόνο ατυχές, ήταν πολιτικά αφελές και βάναυσα άδικο.
  
  dchristou52@gmail.com
  Χρήστου Δημήτρης
•