Μια σειρά συμβουλών που όλες μοιάζουν να έχουν αποδέκτη τον Αλέξη Τσίπρα – είτε πριν ως υποψήφιο Πρωθυπουργό είτε, τώρα, ως Πρωθυπουργό- απευθύνει από τη στήλη »Αφορισμοί» της ιστοσελίδας του, ο συγγραφέας και τ. ανεξάρτητος βουλευτής Μίμης Ανδρουλάκης. Ο …καθορισμός του αποδέκτη έχει την αυθαιρεσία του ότι δεν γίνεται από τον συντάκτη τους, αλλά από τον ερανιστή των »αφορισμών» που (αντιγράφει ) και υπογράφει το παρόν. Υπό αυτή την έννοια μπορεί να είναι και η δική μου »συμβουλή» προς ηγέτες – γενικά.Στο πλαίσιο αυτό και με την παρατεθείσα παραδοχή για τον αποδέκτη ο κ. Ανδρουλάκης διαφαίνεται να «πιέζει» /προτείνει στην κυβέρνηση, διαπραγμάτευση για έντιμο διακανονισμό με την Ευρώπη, τώρα, πριν »σε πετάξουν στη “θάλασσα» -επικαλούμενος μάλιστα τη μαύρη ελληνική εμπειρία στη Μικρασία…
Παράλληλα, προκρίνει ρεαλισμό στην αντζέντα ευελιξία, ανάδυση δυνάμει κοινωνικών συμμάχων, ευήκοον ους στη βοή του επερχόμενου…
Ας δούμε, όμως, τους «Αφορισμούς» που ο κ. Ανδρουλάκης έγραψε τις τελευταίες ημέρες:
Ο πάνω -πάνω είναι ο πιο φρέσκος, με το Silent spring που ακολουθεί να είναι της Δευτέρας, μετά τις εκλογές- οι άλλοι προηγήθηκαν.
Βεβαίως, ο καθένας μπορεί να τους στείλει… όπου θέλει…
Ενώ κάνουν πάντα για ιδία χρήση – πρωτίστως!
“Προ του λουτρού”
Μην αργοπορείς σε μια διαπραγμάτευση όταν ένα έντιμος διακανονισμός ωριμάζει. Διαφορετικά οι περιστάσεις θα συνωμοτούν για να αναβάλλεται, οι υποστηρικτές του θα πέφτουν σε λήθαργο, εσύ θα χάνεσαι με τις μακρόσυρτες διαδικασίες σ’ ένα λαβύρινθο δίχως έξοδο, ενώ ο χρόνος θα δουλεύει για τον τορπιλισμό του. Κλείσ’ τον “προ του λουτρού”, πριν σε πετάξουν στη “θάλασσα”.
(Η ελληνική εμπειρία στη Μικρά Ασία)
Silent spring
Καβάλα αλλά κράτα τα γκέμια, ανασχημάτιζε την αντζέντα σου με τα θέματα που αναδύονται, επέλεξε ένα προνομιακό σημείο για να παγώσεις τις ψευδαισθήσεις, να πεις όλη την αλήθεια. Ευνόησε, υποδέξου το φαινόμενο “Silent Spring” (Σιωπηλή Ανάδυση). Το ξεπέταγμα μιας σιωπηλής πλειοψηφίας, μιας ήρεμης δύναμης που θα στηρίξει τη νέα ατζέντα σου.
Ιστορικό όριο
Υπάρχει ένα ιστορικό όριο στις φαντασιώσεις και τα οράματα των ηγετών: σε κάθε συγκεκριμένη ιστορική φάση υπάρχει ένας συγκεκριμένος κύκλος προβλημάτων που είναι επιλύσιμα. Η ανθρωπότητα, επαναλάμβανε ο Μαρξ, μπορεί να θέσει στην ημερήσια διάταξη μόνο τα προβλήματα που μπορεί να επιλύσει.
Η μυστική βουή
“Κασσάνδρα”: ένα όνομα για την βαρηκοΐα της ηγεσίας. Την κρίσιμη διαφορά ανάμεσα σ’ ένα συνήθη πολιτικό αρχηγό κι έναν ηγέτη, ιδρυτή μιας νέας κατάστασης την κάνει η αίσθησή του για τη “μυστική βουή του επερχόμενου” (Καβάφης).
Τrust, trust, trust!
Εμπιστοσύνη! Αλίμονο αν ο λόγος σου δεν είναι σπαθί. Ο δείκτης εμπιστοσύνης στην ηγεσία σου πρέπει να έχει την αξιοπιστία των σειρήνων κατά το βομβαρδισμό του Λονδίνου. Όταν οι σειρήνες ηχούσαν, ο κόσμος έτρεχε δίχως δεύτερη σκέψη στα καταφύγια. Όταν σταματούσαν οι σειρήνες, ο κόσμος επέστρεφε άφοβα στη δουλειά του. Απόφυγε τους ψεύτικους συναγερμούς, καταστρέφουν την εμπιστοσύνη.
Όχι ως παρένθεση…
Μην πολιτεύεστε με τη λανθασμένη πίστη ότι μια εφήμερη ευκαιρία, μια μοναδική και ανεπανάληπτη ραδιουργία της ιστορίας, μια αιφνίδια ανάδυση δίχως αύριο, σας έφερε στα πράγματα.
Εγγαστρίμυθος
Η εγγαστρίμυθη ιδιότητα της εμπνευσμένης ηγεσίας: μεταβιβάζει δίχως να φαίνεται τη φωνή και τη λογική της.
Μια κεντρική ιδέα
Η στρατηγική είναι, σε τελευταία ανάλυση, μια κεντρική ιδέα που προσαρμόζεται στις μεταβαλλόμενες καταστάσεις. Δεν έχει να κάνει με τη μακρόσυρτη λεπτομερειακή σχεδιομανία.
Εις εαυτόν
Πριν αναλάβεις τη μεγάλη ευθύνη της διακυβέρνησης, καλύτερα να έχεις δαμάσει τον ψυχικό σου κόσμο, να επιλύσεις τις εσωτερικές σου συγκρούσεις, να συνομιλήσεις και να συμφιλιώσεις τους πιθανούς “εαυτούς” σου -τελικά να έχεις απαντήσει στα θεμελιώδη υπαρξιακά και πολιτικά ερωτήματα: “Ποιος είμαι; Τι ακριβώς θέλω; Τι να κάνω; Πώς να το κάνω;”
Μη λησμονήσεις ότι ο στωικός αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος συνέγραψε στα ελληνικά Τα εις εαυτόν, μια σπαρακτική συνομιλία με τον εαυτό του, εν μέσω διαρκών μαχών, πορευόμενος από τον Έλβα ποταμό μέχρι τη Συρία.
Γράφει: Λουκάς Δημάκας
