Η μεγάλη ανατροπή του δομικού κατεστημένου

Μενέλαος ΤασιόπουλοςΑπό τις κάλπες της 25ης Ιανουαρίου δεν προέκυψε μια νέα κυβέρνηση, αλλά μια νέα εποχή. Το ζήτημα δεν είναι ένα deja vu από τις παλιές αρματομαχίες του δικομματισμού ανάμεσα στη Ν.Δ και στο ΠΑΣΟΚ, όπου στη θέση του ΠΑΣΟΚ θα έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ. Το θεώρημα του δικομματισμού, στοίχημαγια τη συνέχεια της ολιγαρχίας της κλεπτοκρατίας, η οποία χρειάζεται όρους παρελθόντος για να διατηρήσει την ισχύ της παρεμβατικότητάς της και το καθεστώς των προνομίων της, δεν βρίσκεται πλέον σε ισχύ. Ουσιαστικά στις κάλπες της 25ης Ιανουαρίου υπήρξε μια μεγάλη ανατροπή στο δομικό κατεστημένο της Ελλάδας. Αυτό που δεσπόζει στη διακυβέρνηση 40 χρόνια τώρα και μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και τη συγκρότηση της Ευρώπης του ευρώ και του Μάαστριχτ, πάνω στα οποία δομήθηκε η γερμανική ηγεμονία, είναι ένα σχήμα Κεντροαριστεράς - Κεντροδεξιάς. Ενα δίπολο που σε μια βάση πελατειακού κράτους, υποκατάστασης της εθνικής ταυτότητας από το ευρωπαϊκό διαβατήριο και κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, κατά κύριο λόγο, και δευτερευόντως Ν.Δ., ιδιωτικών συμφερόντων με μόνη προτεραιότητα την αποτροπή του πολιτικού κόστους ουσιαστικά παραχώρησε την αρμοδιότητα της αυτοδιοίκησης του κράτους από τους Ελληνες στο Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο και σε ένα σύστημα τραπεζιτών. 

 

Το πρόβλημα δημιουργήθηκε στο κατώφλι της πρώτης δεκαετίας του νέου αιώνα, όταν εντελώς ξαφνικά μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers στη Γουόλ , θύμα του margin, των άυλων τίτλων και των παραγώγων, η κρίση πέρασε στην Ευρώπη σαν μια κρίση αξιοπιστίας των κρατικών ομολόγων, με την Ελλάδα, για διάφορους λόγους -κυρίως η αδυναμία και η ανικανότητα στη διαχείριση κρίσης του πολιτικού προσωπικού της-, να μετατραπεί σε Lehman Brothers της Ενωσης του ευρώ.

 Μιας ένωσης περισσότερο νομισματικής παρά οικονομικής, που με 18 διαφορετικές χώρες και οικονομίες τότε θα έπρεπε να επιχειρήσει τη διάσωση της οικονομίας της ζώνης με μια ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας. Το όλο εγχείρημα, σε συνθήκες πανικού, μετεξελίχθηκε στα γνωστά μας Μνημόνια υπό εποπτεία τρόικας, με άμεση εμπλοκή του ΔΝΤ στην Ευρώπη.

Η Ενωση παραχώρησε ως δάνεια στην Ελλάδα 240 δισ. ευρώ για να στείλει το πρόβλημα στο μέλλον, υποχρεώνοντας τους Ελληνες σε πληβειοποίηση, προκειμένου να διασφαλίσει την αποπληρωμή τους. Στο πολιτικό επίπεδο, έχουμε μια σειρά κυβερνήσεων, άλλοτε εκλεγμένων και άλλοτε ειδικού σκοπού, που στην ουσία λειτούργησαν υπό διαφορετικούς πρωθυπουργούς και σχήματα ως «εκτελεστές» του συμβολαίου χρεοκοπίας που συνυπογράφηκε αρχικά τον Μάιο του 2010. Στις κυβερνήσεις αυτές εντάχθηκαν και λειτούργησαν από κοινού ο δικομματισμός ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., με άρωμα συστημικής Αριστεράς ή Ακροδεξιάς μέσω ΔΗΜ.ΑΡ. ή ΛΑΟΣ στις κυβερνήσεις συνασπισμού.

Με τον τρόπο αυτόν η Ελλάδα, εντελώς ετεροκαθορισμένη και υπό γερμανική διοίκηση, ακολούθησε το μοντέλο των «μεγάλων συνασπισμών» που συστημικά αποτέλεσε για τους Ελληνες, σε συνθήκες σοκ και δέους, το απόλυτο σύστημα ελέγχου. Μέχρι τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, που οι Ελληνες δοκίμασαν την πλήρη ανατροπή. Περιθωριοποίησαν το σύνολο του κατεστημένου συστήματος όχι μόνο στο επίπεδο Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ, αλλά περιθωριοποιώντας ακόμη και τις εφεδρείες της ετεροκαθορισμένης διοίκησης, όπως το Ποτάμι. Στην ουσία επέλεξε τη μόνη ολοκληρωτική διέξοδο που είχε. Την επένδυση, έστω και ως ανάληψη ρίσκου, σε μια πλήρως αντισυστημική συμμαχία Αριστεράς - Δεξιάς.

Η ψήφος έχει διπλή ανατροπή, αφού ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. ήταν προδικασμένο ότι θα μπορούσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση συνασπισμού. Με τον τρόπο αυτόν οι Ελληνες δεν θέλησαν απλά να αλλάξουν σελίδα, αλλά να αλλάξουν βιβλίο στη μακρά Ιστορία τους.
Μενέλαος Τασιόπουλος