Οπως μας
θύμισε χθες το Reuters, χρειάστηκε λιγότερο από ένας μήνας το καλοκαίρι
του 2012 για να δηλώσει η Μέρκελ ότι η δέσμευση Ντράγκι «θα κάνω ό,τι
χρειάζεται» ήταν στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του κεντρικού τραπεζίτη
της Ευρωζώνης.
Σήμερα το κλίμα είναι διαφορετικό
με την ευθύνη της Μπούντεσμπανκ και του επικεφαλής της Βάιντεμαν, ο
οποίος αμφισβητεί δημόσια τη νομιμότητα, σκοπιμότητα και
αποτελεσματικότητα της ποσοτικής επέκτασης (τύπωμα χρήματος) που
ετοιμάζεται να εξαγγείλει ο Ντράγκι την Πέμπτη 22/1.Ο ίδιος ο Ντράγκι στην
πολυσυζητημένη ήδη συνέντευξή του, που δημοσιεύθηκε στη Handelsblatt
της Παρασκευής 2/1 δεν δήλωσε μόνον ότι δεν θα διασπαστεί η Ευρωζώνη και
ότι δεν υπάρχει σχέδιο Β'. Μίλησε με διατύπωση που δεν αφήνει περιθώρια
για περιοριστική εκδοχή της ποσοτικής επέκτασης, μίλησε με την
αυστηρότητα του κεντρικού τραπεζίτη που χειρίζεται θέματα της
αρμοδιότητάς του.
Ούτε λίγο ούτε πολύ διαμήνυσε ότι δεν διαπραγματεύεται την εκπλήρωση των υποχρεώσεών του, τόνισε ότι η επιτέλεση των καθηκόντων δεν είναι εθνική ιδιαιτερότητα των Γερμανών και τέλος ζήτησε στήριξη των αποφάσεών του.
Ενα ερώτημα τίθεται ως προς τη στάση της καγκελαρίας και της Μπούντεσμπανκ: πώς θα κινηθούν απέναντι στην ΕΚΤ και τον Ντράγκι μέχρι την Τετάρτη 22 Ιανουαρίου, αν θα πιέσουν δηλαδή προληπτικά με στόχο τον περιορισμό τών κατά τη δική τους αντίληψη ζημιών ή αν θα επιλέξουν να σιωπήσουν περιμένοντας την επόμενη μέρα, την Παρασκευή 23/1.
Σε κάθε περίπτωση η στάση της Γερμανίας θα είναι αποφασιστική. Δεν μπορεί να εμποδίσει τον Ντράγκι, από ό,τι φαίνεται, νομικά και καταστατικά, αλλά με τη διαφωνία της ή ακόμη και με τη σιωπή της μπορεί σε μεγάλο βαθμό να αποσαθρώσει μεγάλο μέρος της εμπιστοσύνης που θα δημιουργήσει η ρευστότητα ενός τρισ. ευρώ.
Δίχως υπερβολή, αν τα πράγματα φτάσουν σε ανοικτή αντιπαράθεση Γερμανίας - ΕΚΤ, αυτό που διαβάσουν οι αγορές είναι ότι στην πράξη το Βερολίνο κινείται σαν να είχε Σχέδιο Β', σαν η επιλογή της εθνικής αναδίπλωσης (Germexit!) να υπήρχε στα συρτάρια της Μέρκελ, του Σόιμπλε και του Βάιντεμαν.
Τον Αύγουστο του 2012 η Μέρκελ κάλυψε τη δέσμευση του Ντράγκι προσευχόμενη να μην έλθει ποτέ η ώρα υλοποίησής της. Σήμερα καλείται να αρνηθεί επί της ουσίας την πολιτική που έχει επιβάλει στην Ευρωζώνη από την άνοιξη του 2010
kapopoulos@pegasus.gr
Γ.ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ-ΕΘΝΟΣ
Σήμερα το κλίμα είναι διαφορετικό
με την ευθύνη της Μπούντεσμπανκ και του επικεφαλής της Βάιντεμαν, ο
οποίος αμφισβητεί δημόσια τη νομιμότητα, σκοπιμότητα και
αποτελεσματικότητα της ποσοτικής επέκτασης (τύπωμα χρήματος) που
ετοιμάζεται να εξαγγείλει ο Ντράγκι την Πέμπτη 22/1.Ο ίδιος ο Ντράγκι στην
πολυσυζητημένη ήδη συνέντευξή του, που δημοσιεύθηκε στη Handelsblatt
της Παρασκευής 2/1 δεν δήλωσε μόνον ότι δεν θα διασπαστεί η Ευρωζώνη και
ότι δεν υπάρχει σχέδιο Β'. Μίλησε με διατύπωση που δεν αφήνει περιθώρια
για περιοριστική εκδοχή της ποσοτικής επέκτασης, μίλησε με την
αυστηρότητα του κεντρικού τραπεζίτη που χειρίζεται θέματα της
αρμοδιότητάς του.Ούτε λίγο ούτε πολύ διαμήνυσε ότι δεν διαπραγματεύεται την εκπλήρωση των υποχρεώσεών του, τόνισε ότι η επιτέλεση των καθηκόντων δεν είναι εθνική ιδιαιτερότητα των Γερμανών και τέλος ζήτησε στήριξη των αποφάσεών του.
Ενα ερώτημα τίθεται ως προς τη στάση της καγκελαρίας και της Μπούντεσμπανκ: πώς θα κινηθούν απέναντι στην ΕΚΤ και τον Ντράγκι μέχρι την Τετάρτη 22 Ιανουαρίου, αν θα πιέσουν δηλαδή προληπτικά με στόχο τον περιορισμό τών κατά τη δική τους αντίληψη ζημιών ή αν θα επιλέξουν να σιωπήσουν περιμένοντας την επόμενη μέρα, την Παρασκευή 23/1.
Σε κάθε περίπτωση η στάση της Γερμανίας θα είναι αποφασιστική. Δεν μπορεί να εμποδίσει τον Ντράγκι, από ό,τι φαίνεται, νομικά και καταστατικά, αλλά με τη διαφωνία της ή ακόμη και με τη σιωπή της μπορεί σε μεγάλο βαθμό να αποσαθρώσει μεγάλο μέρος της εμπιστοσύνης που θα δημιουργήσει η ρευστότητα ενός τρισ. ευρώ.
Δίχως υπερβολή, αν τα πράγματα φτάσουν σε ανοικτή αντιπαράθεση Γερμανίας - ΕΚΤ, αυτό που διαβάσουν οι αγορές είναι ότι στην πράξη το Βερολίνο κινείται σαν να είχε Σχέδιο Β', σαν η επιλογή της εθνικής αναδίπλωσης (Germexit!) να υπήρχε στα συρτάρια της Μέρκελ, του Σόιμπλε και του Βάιντεμαν.
Τον Αύγουστο του 2012 η Μέρκελ κάλυψε τη δέσμευση του Ντράγκι προσευχόμενη να μην έλθει ποτέ η ώρα υλοποίησής της. Σήμερα καλείται να αρνηθεί επί της ουσίας την πολιτική που έχει επιβάλει στην Ευρωζώνη από την άνοιξη του 2010
kapopoulos@pegasus.gr
Γ.ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ-ΕΘΝΟΣ
