Το 1938 για να διασφαλίσει τη συμμαχία της Τουρκίας στον επερχόμενο πόλεμο, το Παρίσι παρέδωσε τη συριακή επαρχία της Αλεξανδρέτας στην Τουρκία, προκαλώντας μαζική έξοδο των Αρμενίων και των Αράβων, καθώς και τη φυγή του Πατριαρχείου Αντιοχείας. Η Τουρκία παρέμεινε ουδέτερη και η Γαλλία τραυμάτισε τις σχέσεις της με τους Άραβες, με αποτέλεσμα όταν το 1941 εισέβαλαν οι Βρετανοί από την Παλαιστίνη εναντίον της πιστής στο κατοχικό καθεστώς Πετέν γαλλικής Διοίκησης, οι Σύροι να τους υποδεχθούν ως απελευθερωτές.Η επικράτηση του Μπαάθ στη Συρία μετά το 1958 και κυρίως μετά το 1970, με την άνοδο του Ασαντ πατρός, δεν άφηνε στη Γαλλία περιθώρια ελιγμών, ούτε στη χώρα ούτε στο Λίβανο. Έτσι το Παρίσι έγινε ο μεγαλύτερος εχθρός της εξουσίας των Αλαουιτών που το ίδιο δημιούργησε μετά το 1920.
Σήμερα η απομονωμένη στην Ευρώπη Γαλλία, δίνει χέρι βοηθείας στον φιλόδοξο να ηγηθεί των Σουνιτών στον Αραβομουσουλμανικό Κόσμο Ερντογάν, σε μια επανάληψη της Ιστορίας του 16ου αιώνα μεταξύ φάρσας και καρικατούρας.Η Γαλλία βρισκόταν στη βαριά σκιά του Κάρολου του Πέμπτου των Αψβούργων, Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους, που με γάμους και συμμαχίες είχε συγκεντρώσει υπό το σκήπτρο του πέραν της σημερινής Γερμανίας και Αυστρίας, την Ισπανία και την Αυτοκρατορία της στη Λατινική Αμερική, αλλά και το σημερινό Βέλγιο και την Ολλανδία.Ετσι ο βασιλιάς της Γαλλίας Φραγκίσκος ο Α', αναζήτησε συμμαχία με τον Σουλτάνο Σουλεϊμάν, ο πατέρας του οποίου, Σελίμ, είχε κατακτήσει τη Δαμασκό, τη Βαγδάτη, την Ιερουσαλήμ και το Κάιρο σβήνοντας κάθε εξουσία και επιρροή των Σιιτών στη Μέση Ανατολή.
Η στήριξη Ολάντ στον Ερντογάν είναι επικερδής για μια μόνο πλευρά, την Αγκυρα, η οποία κάπως διασκεδάζει την πλήρη απομόνωσή της στη Συρία, ενισχύεται εν όψει της σκληρής διαπραγμάτευσης με τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Μπάιντεν, που φθάνει στην Τουρκία την πρώτη βδομάδα του Νοεμβρίου και θωρακίζεται προληπτικά στην περίπτωση που η Ε.Ε. ήθελε να απειλήσει με διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.Σε ό,τι αφορά το Παρίσι υπάρχει μόνον κόστος σε αντίθεση με τον Φραγκίσκο τον Α', που αξιοποίησε την ύπαρξη οθωμανικής απειλής στα τείχη της Βιέννης. Κόστος απέναντι στις ΗΠΑ, στο Ιράν, στο Ιράκ, το καθεστώς της Δαμασκού, αλλά και απέναντι στο Κουρδικό Κίνημα εντός και εκτός Τουρκίας, αλλά και στην Αρμενική Διασπορά εντός και εκτός Γαλλίας.
Ολάντ και Φαμπιούς δεν έχουν διδαχθεί από ό,τι φαίνεται, ούτε από την προσφορά χωρίς αντάλλαγμα του Φρανκλέν Μπουγιόν στον Κεμάλ το 1921, ούτε από την παραχώρηση της Αλεξανδρέτας το 1938 από την κυβέρνηση Νταλαντιέ στον Ινονού χωρίς κανένα αντισταθμιστικό όφελος.
Μια παλιά αμαρτία
Η Γαλλία για να διασφαλίσει την παρουσία της στη Συρία και στον Λίβανο το 1921 τερμάτισε εσπευσμένα την κατοχή στην Κιλικία και άφησε στον Κεμάλ τον οπλισμό των εκεί γαλλικών δυνάμεων, με μια συμφωνία που διαπραγματεύθηκε ο Γερουσιαστής Φρανκλέν Μπουγιόν και η οποία διέρρηξε τη συμμαχία με τη Βρετανία και υπήρξε μοιραία για την ελληνική εκστρατεία στη Μικρά Ασία.
kapopoulos@pegasus.gr
