Η σχετική συμφωνία του ελληνορωσικού έτους υπεγράφη πριν από ένα χρόνο στην Αθήνα, από τους υπουργούς Εξωτερικών Ελλάδας και Ρωσίας, Ε. Βενιζέλο και Σ. Λαβρόφ. Το Διάταγμα Πούτιν της 25ης Οκτωβρίου 2014 ήλθε να επιβεβαιώσει την αταλάντευτη θέληση της Μόσχας για να υλοποιήσει τη συμφωνία. Παράλληλα, όμως, αποτελεί ένα πρόκριμα του Κρεμλίνου στη σχέση του ρωσικού κόσμου με τον Ελληνισμό. Καταδείχνει, επίσης, ότι οι διμερείς μας σχέσεις έχουν διαχρονικό χαρακτήρα και δεν υπόκεινται σε πολιτικές συγκυρίες, όπως η πολύμηνη κρίση Ρωσίας – Δύσης, και ο εμφύλιος σπαραγμός στην αδελφή -για τη Ρωσία- και ομόθρησκη και για τους δύο λαούς μας, Ουκρανία.
Η ιδέα, από εποχής Καραμανλή
Μπορεί, λοιπόν, η συμφωνία για το ελληνορωσικό έτος να υπογράφτηκε -εν τέλει-  πέρσι, έχει σημασία όμως να δοθεί η πλήρης εικόνα γύρω από αυτό το θέμα, αν μη τι άλλο για να γνωρίζει η κοινή γνώμη και το ποιός είναι ποιός, πολιτικά, στο διμερές «μέτωπο».Η ιδέα ξεκίνησε το μακρινό πλέον, 2007, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του τότε πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή, στη Μόσχα. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν βρισκόταν υπό την ευφορία και ικανοποίηση της απόφασης της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) να ψηφίσει υπέρ του να δοθεί η  χειμερινή Ολυμπιάδα του 2014 στη ρωσική πόλη Σότσι. Ο Ρώσος ηγέτης ήταν επικεφαλής της αντιπροσωπείας των πόλεων-υποψηφίων  στη συγκεκριμένη Σύνοδο της ΔΟΕ, και στην ομιλία του, ένα από τα επιχειρήματα που έφερε, ήταν πως το Σότσι συνδέεται ευθέως με την πατρίδα του Ολυμπισμού, την Ελλάδα, αφού εκεί, κατά την παράδοση, κρατούταν αλυσοδεμένος ο Προμηθέας Δεσμώτης.Η πρόταση Πούτιν λοιπόν, και η αποδοχή της από τον Καραμανλή, για κήρυξη του Ολυμπιακού Ετους 2014 (!) ως έτους της Ελλάδας στη Ρωσία και αντίστοιχα της Ρωσίας στην Ελλάδα, αποτελούσε υψίστη τιμή για τη χώρα αλλά και κορυφαία προβολή της σε μια χρονική περίοδο που όλα τα μάτια στον πλανήτη θα ήταν στραμμένα στο Σότσι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας
Απο το 2008 και ύστερα, τα ανοίγματα Καραμανλή προς τη Ρωσία, κυρίως στον ενεργειακό τομέα, δέχτηκαν ανελέητη επίθεση από τους ... «συμμάχους» της Ελλάδας. Το 2009, η κυβέρνηση άλλαξε στην Ελλάδα, και την Ανοιξη του 2011 η μόνη πρωτοβουλία που πήρε η νέα ελληνική κυβέρνηση για το «Ετος 2014», ήταν να ζητήσει την … αναβολή του (!). Ως αιτία, βεβαίως, προβλήθηκε η έλλειψη χρημάτων λόγω της κρίσης. Ετσι, προτάθηκε το ... 2016.
Με το Διάταγμα Πούτιν ορίζεται και ο επικεφαλής των εκδηλώσεων από τη ρωσική πλευρά, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Σεργκέι Πριχόντκο, αλλά προβλέπεται  και ειδικό κονδύλι στον ρωσικό προϋπολογισμό του 2016 για την κάλυψη των εξόδων των εκδηλώσεων. Η Αθήνα τι έχει κάνει επ’ αυτού;  Η μήπως λειτουργούν τα συνήθη μικροκομματικά αντανακλαστικά στη λογική του «μήπως θα είμαστε εμείς τότε στην κυβέρνηση; Ας βγάλουν οι άλλοι τα κάστανα από τη φωτιά …»
Επειδή το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό και δεν έχει να κάνει μόνο με τον πολιτισμό και τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, αλλά με όλο το πλέγμα των διμερών σχέσεων, εμείς, εκτός από την ικανοποίησή μας για το Διάταγμα Πούτιν και τις προετοιμασίες της Ρωσίας, κρούουμε ταυτόχρονα τον κώδωνα κινδύνου. Και προς τους απερχόμενους, αν έτσι σκέπτονται, και προς τους καταφθάνοντες... Η Ελλάδα έχει συνέχεια, έτσι δεν είναι;