Η κυβέρνηση μπορεί να ξεσπάθωσε
επικοινωνιακώς τις τελευταίες εβδομάδες για το τέλος του Μνημονίου και
την απομάκρυνση του ΔΝΤ από τη χώρα, αλλά τώρα, καθώς διαλύεται ο
κουρνιαχτός των δηλώσεων, φαίνεται καθαρά ότι οι προθέσεις της δεν
συμβαδίζουν αναγκαστικώς με την πραγματικότητα.
Η Αθήνα έχει δηλώσει ότι επιθυμεί τη γρήγορη και θετική
αξιολόγηση της τρόικας (τουτέστιν, να κάνει αυτή τα στραβά μάτια σε
πολλά από τα θέματα που η κυβέρνηση έχει ήδη συμφωνήσει στο παρελθόν ότι
θα εφαρμόσει τώρα), ώστε στο τέλος του χρόνου να κλείσει το θέμα του
Μνημονίου και να ανοίξει η συζήτηση για τη διαχείριση του χρέους. Και
όλα αυτά για να φτάσει η δικομματική κυβέρνηση με πολλά εύσημα και ούριο
άνεμο στις προεδρικές εκλογές, βρίσκοντας τους 180 βοηλάτες ώστε να
αποφύγει τις πρόωρες εκλογές.
Τα αιτήματα και τα όνειρα αυτά της κυβέρνησης είναι πάρα πολλά για να υλοποιηθούν μονοκοπανιά μέσα στους επόμενους μήνες και οι δανειστές, από φύση αλλά και τακτική, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.
Στην επερχόμενη διαπραγμάτευση με την τρόικα, που εκ των πραγμάτων θα είναι δύσκολη αφού θεωρητικώς μπορεί να είναι και η τελευταία, θα είναι αδύνατον για την κυβέρνηση να μη βάλει νερό στο κρασί της σε κάποιο από τα ακανθώδη θέματα -στα εργασιακά (ομαδικές απολύσεις-νόμος απεργιών) αλλά και στο Ασφαλιστικό, πρώτα πρώτα.
Για να «παρακάμψουν» συμφωνίες εφαρμογής αυτών των ήδη συμφωνημένων στο παρελθόν θεμάτων, η τρόικα έχει να εξετάσει το θέμα του προϋπολογισμού, αλλά και του χρηματοδοτικού κενού 2015-16, καθώς και το ύψος του πλεονάσματος.Καθαρή και σαφής εικόνα για το τελευταίο αυτό θέμα δεν υπάρχει, καθώς όλα ακόμα κινούνται στη σφαίρα των εκτιμήσεων, η οποία ανεβοκατεβαίνει χειρότερα από αλκοτέστ.
Δύσκολα μπορεί να πιστέψει κανείς ότι τα πράγματα θα βαδίσουν σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα των προθέσεων της κυβέρνησης. Η τρόικα με όλους τις τρόπους προειδοποιεί από τώρα ότι οι διαπραγματεύσεις θα είναι μακρές και το ολιγότερο θα ακουμπήσουν τον Νοέμβριο, για να ολοκληρωθεί μόνον η αξιολόγηση. Επομένως δύσκολα (και αν) μπορεί να αναμένει κανείς τις κυβερνητικές εορταστικές εκδηλώσεις για την «απελευθέρωση» από το Μνημόνιο και όλα τα συμπαρομαρτούντα μέχρι το τέλος του χρόνου.
Οσο για το σνομπ και νωχελικό ΔΝΤ, χρειάστηκε να επιστρατεύσει προχθές την αγγλοσαξονική ειρωνεία του εκπροσώπου του, για να υπενθυμίσει το αυτονόητο, ότι δηλαδή εναπόκειται στις κυβερνήσεις να ζητήσουν τη βοήθειά του, όπως ακριβώς εναπόκειται και στις ίδιες να τερματίσουν το πρόγραμμα -και κάτι τέτοιο η Ελλάδα δεν το έχει κάνει.Ο εκπρόσωπος βεβαίως δεν είχε κανένα λόγο να αναφερθεί στο τι θα πάθει μια χώρα και η αποπληρωμή των δανεικών αν φύγει πριν την ώρα της από το πρόγραμμα...Ετσι η κυβέρνηση, από εκεί που έτρεχε στην ανηφόρα των επιδιώξεών της, τώρα πρέπει να τραβήξει χειρόφρενο στην κατηφόρα των διαπραγματεύσεων που ξεκινά.
Και τούτο γιατί στην άκρη της ευθείας παραμονεύει γι' αυτήν ένας μεγάλος βάλτος. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
