Η σημερινή κατάσταση στο Ιράκ δεν
αποτελεί έκπληξη. Όπως καταδείξαμε και τον Αύγουστο του 2013 στο άρθρο
της Καθημερινής «Η Μεσοποταμία φλέγεται για το Χρίσμα του Προφήτη», είχε
προβλεφθεί η γεωπολιτική έκρηξη και αστάθεια του Ιράκ παρότι τα διεθνή
και ελληνικά ΜΜΕ ασχολούντο με τη Συρία, όταν (τα τελευταία) δεν
ασχολούντο με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Απλώς το Ιράκ ήταν
«ηφαίστειο που σιγόβραζε».Σήμερα το Ιράκ αποσταθεροποιείται λόγω των επανειλημμένων επιπόλαιων
και μη ρεαλιστικών αποφάσεων της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και της
Βρετανίας το 2003 (αμερικανο-βρετανική εισβολή στο Ιράκ και πτώση Σαντάμ
Χουσέιν) που απελευθέρωσαν τις δυνάμεις της αποσταθεροποίησης της
Αλ-Κάιντα στην Μεσοποταμία. Παράλληλα η εμμονή της Δύσης στο θέμα της Συρίας την τελευταία τριετία να εκδιώξει τον Ασσάντ από την ηγεσία της χώρας αποτελεί επανάληψη του ίδιου τραγικού λάθους του 2003 στο Ιράκ. Η επιχειρησιακή δεινότητα και επιρροή των Σουνιτών Ουαχαβιτών στο Ιράκ σήμερα έχουν τις βάσεις τους στην Συρία και την εμπειρία που απέκτησαν εναντίον του Ασσάντ. Η Δύση παλινδρομεί απελπισμένα χωρίς γνώση για τα τεκταινόμενα στην περιοχή: αφενός στηρίζει τους Ουαχαβίτες Σουνίτες στην Συρία αφετέρου τους βρίσκει μπροστά της στο Ιράκ.
Η κρισιμότητα της κατάστασης στο Ιράκ καταφαίνεται από την φάτουα του Σηίτη Μεγάλου Αγιατολλά Σιστανί να πολεμήσουν όλοι οι μάχιμοι Σηίτες. Όταν ο υπερήλικας Σιστανί και από τους λεγόμενους «μη πολιτικούς» ιερωμένους του σηιτικού ιερατείου, προβαίνει σε τέτοια ανακοίνωση-κέλευσμα γίνεται κατανοητό το μέγεθος του πολέμου στο Ιράκ. Ναι, η Δύση πρέπει να καταλάβει ότι το Ιράκ είναι πλέον σε πόλεμο. Κύριο διακύβευμα είναι η ενότητα του Ιράκ με την τριχοτόμηση να φαντάζει κοντύτερα από ποτέ.
Η στάση της Δύσης στο Ιράκ πρέπει να δομηθεί σε συνδυασμό με την Συρία και την στάση της έναντι του Ασσάντ. Η Δύση καλείται να διαλέξει συμμάχους στην περιοχή. Η πολιτική του «μία στο καρφί και μία στο πέταλο» δεν αποδίδει αλλά αποσταθεροποιεί τις χώρες της Μ. Ανατολής την μία μετά την άλλη. Η αποσταθεροποίηση του Ιράκ και της Συρίας προέρχεται από την αραβική χερσόνησο, σύμμαχο των ΗΠΑ στην περιοχή. Εάν η Δύση δεν συγκροτήσει ρεαλιστική πολιτική στην περιοχή άμεσα, τότε το κενό ισχύος της θα κληθούν να καταλάβουν οι περιφερειακές δυνάμεις-χώρες της περιοχής είτε του σουνιτικού είτε του σηιτικού κόσμου. Και τότε θα είναι αργά για την Δύση αλλά και για την Ελλάδα με τους ιρακινούς πρόσφυγες να καταφθάνουν στο κατώφλι της …
* Υπεύθυνος Ερευνητικού Προγράμματος Μέσης Ανατολής - ΕΛΙΑΜΕΠ και συγγραφέας του «Ο Ελληνισμός στο Σύγχρονο Ιράν» (1837-2010), Αθήνα 2011.ISBN: 978-960-7498-85-1.
